Μια δυναμική προσωπικότητα, που έμαθε στη ζωή της να μη «μασάει» και να λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Η Πωλίνα μίλησε στην «ON time» για την πορεία της μέσα στο χρόνο, τους δύο γάμους, τα διαζύγια, τη γέννηση του γιου της, αλλά και για την απώλεια του πατέρα της, που ήταν οδυνηρή, σε σχέση με εκείνη της μητέρας της, που «έφυγε» στον ύπνο της, ενώ ξεσπά για τον Γιώργο Μαρίνο και τις φωτογραφίες του, που πρόσφατα είδαν το φως της δημοσιότητας.


Πού σε βρίσκουμε επαγγελματικά αυτό τον καιρό;

Στο «Reunion», που θα παρουσιαστεί στο θέατρο «Παλλάς», κι είναι μια ιδέα του Κώστα Μπίγαλη, που πρότεινε να κάνουμε μια παράσταση με τη μορφή ενός μιούζικαλ. Η Θέμις Μαρσέλλου, που ξέρει καλά το είδος, έχει γράψει, αλλά και σκηνοθετήσει το έργο. Τα παιδιά παίζουν, χορεύουν και τραγουδάνε, σε επίπεδο Μπροντγουέι. Είναι μια παραγωγή εξαιρετική. Μετά τον Γιώργο Μαρίνο και τον Σταμάτη Κραουνάκη, μου έλειπε αυτό. Μας δόθηκε το θείο δώρο της αναβίωσης των 80s και 90s. Δεν ξέραμε πότε είχε ημερομηνία λήξης, αλλά ήταν κάτι που φούντωνε και πέρασαν δώδεκα χρόνια στην πρώτη γραμμή. Τώρα είμαστε με Κώστα Μπίγαλη, Μαντώ, Σοφία Βόσσου και τον Αργύρη Αγγέλου. Στο μιούζικαλ, δεν είμαστε εμείς, είμαστε ρόλοι, εγώ έχω ένα βενζινάδικο. Πρέπει να συντονίσουμε λόγια και κίνηση. Πέρα από αυτό, κάνω γκεστ στον Νίκο Βέρτη, Σάββατο και Κυριακή.


Υπολόγισες ότι θα έχεις μια τόσο μεγάλη επαγγελματική πορεία;

Όταν ήμουν νεότερη και με τεράστιες αντοχές, δεν μπορούσα να προβλέψω ή να φανταστώ πώς θα ήταν το μέλλον σε ό,τι αφορά τις δραστηριότητες, την ενέργεια, τον ελεύθερο χρόνο και τι θα γίνει με το επάγγελμα αυτό. Κάποια «κατάρα» έχει πέσει και το κάρμα μου ήταν: «Εκεί θα σαπίσεις, με το… ροζ μπικίνι».


Σου αρέσει που είσαι ακόμα ενεργή στο χώρο;

Βλέπω κάποιες τραγουδίστριες, μικρότερές μου, που πλήττουν και γενικά «σουρουβλιάζουν». Εγώ, ασχέτως του πώς μεγαλώνω, δεν μπορώ να σταθώ κάτω, κι όλο γκρινιάζω για το πότε έχω ρεπό.


Σκεφτόσουν παλαιότερα ότι θα έβγαζες πάντα λεφτά, θα υπήρχε επιτυχία και πως, μεγαλώνοντας, θα είχες αποσυρθεί σε ένα ήσυχο μέρος;

Φανταζόμουν ότι, ναι, έχουμε λεφτά, είμαστε άνετοι, είμαστε η γνωστή παρέα, παίζουμε μπιρίμπες, ταξιδεύουμε και κάνουμε περιποίηση με τις κρέμες στη μούρη.


Τι έγινε από αυτά που φανταζόσουν;

Καμία σχέση με αυτά που συζητάμε τώρα. Η συνέχεια της «κατάρας»… λέει: «Θα τρέχετε, ποδαράκια μου, μετά τα εξήντα, θα είσαι με μια βαλίτσα, θα κάνεις δύο πτήσεις την εβδομάδα, θα δουλεύεις και ή θα επιζήσεις ή θα λέμε “ψόφησε πάνω στο σανίδι”».


Αυτό το «ψόφησε πάνω στο σανίδι», το είχες σκεφτεί;

Τι αηδίες, τι εγωισμός, τι σαχλαμάρες! Η ζωή δεν είναι μόνο δουλειά. Βασικά, η ζωή δεν είναι δουλειά, είναι όλα τα υπόλοιπα.


Πότε «αποσυνδεόσουν» από τη δουλειά και με ποιον τρόπο;

Με το που έβγαινα και πήγαινα στο σπίτι, ποτέ δεν είχα μεταφέρει τα προβλήματα της δουλειάς, αλλά και το σημαντικότερο, όταν πήγαινα στη δουλειά, δεν με επηρέαζε και δεν μετέφερα τον ψυχισμό της καθημερινότητας. Ούτε τα προσωπικά μου τα πήγαινα στη δουλειά. Ήμουν στο νυχτερινό κέντρο «Νεράιδα», χόρευα με τον Ντίνο Ψαρέλλη, κάνω σόου, ακόμα δεν είχα δισκογραφία, πεθαίνει ο πατέρας μου και το βράδυ δούλεψα, την επόμενη μέρα ήταν πάλι εργάσιμη, που έγιναν τα διαδικαστικά, και την τρίτη μέρα, που έγινε η κηδεία, πάλι δούλεψα. Τότε δεν είχαμε ρεπό, κάναμε συνέχεια πάρτι.


1-pwlina-2

Πρόλαβες να πενθήσεις τον πατέρα σου, να τον κλάψεις;

Επειδή έπρεπε να στηρίξω αυτή την ατμόσφαιρα και συγχρόνως να είμαι δυνατή για το βράδυ, αυτό μου πήρε καιρό, τότε άρχισα να καταλαβαίνω την έλλειψη, μετά το σοκ.


Τι εννοείς;

Ο πατέρας μου είχε μπει στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» με εγκεφαλικό, γιατί ήταν ορειβάτης και δεν άκουγε όταν του μιλούσαμε με τσιγάρο και κρασί, με την πίεση. Συνήλθε μια εβδομάδα και στο δεύτερο εγκεφαλικό, που δεν μπορούσε να απορροφηθεί το αιμάτωμα, «έφυγε». Κάτι μας προειδοποίησε, απλώς δεν το πιστεύαμε, το θέμα είναι ότι πέρασε πολύς καιρός για να συνειδητοποιήσω την έλλειψη. Εκεί που δεν κλαις, σου έρχεται… μαζεμένο. Μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ κάποια πράγματα και για τη μητέρα μου. Είμαι μοναχοπαίδι… Το «έσπρωχνα» πίσω όλο αυτό, αλλά όταν βγει στην επιφάνεια, είναι τετραπλάσιο. Η μητέρα μου «έφυγε» το 2011, πλήρης ημερών. Εκεί τα πράγματα ήταν χαλαρά, ακόμα κι ο τρόπος, κοιμήθηκε κι «έφυγε». Έζησε το εγγόνι της, ενώ ο πατέρας μου όχι, πέθανε ανήμερα του Αγίου Νικολάου το 1982.


Έκανες δύο γάμους…

Παντρεύτηκα τον Μεγακλή Βιντιάδη το 1985. Όταν ήμασταν στα χωρίσματα, έκανα τον Απόστολο, το γιο μου, μιλάμε για το 1994.


Πώς γνωρίστηκες με τον πατέρα του γιου σου;

Στα πρώτα μου μαθήματα πάνω στον Παρνασσό, με χιόνι, θέλοντας να κάνω σκι. Εκείνος ήταν καταπληκτικός, κι εγώ ήμουν αρχάρια. Πήγα Αράχοβα με τον Ντίνο Ψαρέλλη πέντε ημέρες, που τότε ήταν ένα μέρος για διασκέδαση, κάνοντας φίλους. Δεν ήταν αυτό το πράγμα τώρα, «η Μύκονος του βουνού». Πήρα φόρμες, νοικιάσαμε εξοπλισμό και φόρεσα τα πέδιλα του σκι για πρώτη φορά. Εκεί τον γνώρισα, μου άρεσε πολύ όταν τον είδα. Τη γνωριμία μάς την έκανε ένας… σκύλος, Ακίτα, που είχαμε μαζί μας, κι εκείνος ήρθε να τον χαϊδέψει. Μόλις τον είδα, του είπα: «Σας παρακαλώ, κύριε, δεν έχω κάνει διακοπές… Θα σας φάει κι εγώ θα πάω φυλακή, θα μου χαλάσετε όλο το πενθήμερο». Τα Ακίτα δεν θέλουν να τους πειράζεις το κεφάλι και πίστεψα ότι θα τον κάνει μπριζόλες.


Εξακολουθείτε να έχετε επαφή;

Εννοείται, από την πρώτη μέρα που γνωριστήκαμε μέχρι σήμερα, έπειτα από είκοσι εννέα χρόνια, είμαστε κανονικά οικογένεια. Με τους ανθρώπους που αγαπάω, όταν δεν υπάρχει κανένας λόγος κι από την άλλη πλευρά, δεν χαλάω τις σχέσεις μου. Εδώ έχουμε κι ένα παιδί μαζί, αλλά άσχετα από αυτό, το παιδί είναι συνέχεια με τον πατέρα του. Ο γιος μου ζει μόνος του. Θέλω να πω ότι και μετά, που συνέχισε κι έκανε άλλη οικογένεια ο Γιώργος, ακόμα κι αυτή την οικογένεια την αγκάλιασα. Ο Γιώργος, μετά τον Απόστολο, έκανε άλλο ένα παιδί, δέκα χρόνια μετά. Τα δύο αδέλφια είναι αγαπημένα, κι εγώ έπρεπε να το χειριστώ, είναι φυσιολογικό.

Είχατε διαφορά ηλικίας με τον πρώην σύζυγό σου;

Ναι, ήταν μικρότερός μου, αφού έκανα το εγχείρημα… Οπτικά, δεν φαινόταν καθόλου ότι είχαμε διαφορά ηλικίας, ήταν φοβερό. Η διαφορά ηλικίας ήταν οκτώ χρόνια, ήταν μικρότερος ο Γιώργος. Τι είναι οκτώ χρόνια; Δεν ξέραμε πού θα πάει αυτό το πράγμα. Μείναμε μαζί δέκα χρόνια σχεδόν. Μετά δεν σταματήσαμε να είμαστε μαζί, αλλά ήμασταν παράλληλα με την οικογένεια που έκανε.


Πρόσφατα είδαμε σε φωτογραφίες τον Γιώργο Μαρίνο, σε οίκο ευγηρίας. Υπήρξατε συνεργάτες, με μεγάλες επιτυχίες επί σειρά ετών. Τον έχεις αναζητήσει για να πας να τον δεις;

Αυτό που έγινε ήταν ό,τι πιο χυδαίο έχω δει να γίνεται, εις βάρος μιας ζωής και ειδικά ενός ανθρώπου που τον σεβαστήκαμε και δεν ψαχτήκαμε, τον αφήσαμε ήρεμο, να κάνει αυτό που θέλει. Θεωρώ ότι πιο χυδαίο έγινε τον τελευταίο καιρό, είναι αυτό που συνέβη με τις φωτογραφίες του Γιώργου Μαρίνου. Όλο αυτό το ρεπορτάζ, που δόθηκε η άδεια από εκεί… Εν τω μεταξύ, αυτή η ιστορία έχει «φάει» πάρα πολύ «κράξιμο». Στο βωμό της τηλεθέασης και της χαράς -και δεν ξέρω τι άλλο-, πας και βγάζεις στην τηλεόραση έναν άνθρωπο που δεν μιλάει, απλώς κινείται, και καμαρώνεις ότι μπήκες στο άντρο της μοναχικότητας και της κρυψώνας του; Αυτό είναι ρεπορτάζ; Είναι άνθρωποι σοβαροί; Να δέχονται να κάνουν αυτό το πράγμα; Μιλάω όχι γιατί ο Γιώργος Μαρίνος είναι ο άνθρωπος που ζήσαμε μαζί και είμαστε οικογένεια, είναι ο άνθρωπος που μας έβγαλε στη δουλειά, το ιερό τέρας, και δεν επιτρέπεται αυτό. Η ιδιωτικότητά του, που πήγε να ζήσει έτσι, που έχει κάποιον να τον φυλάει… Αυτός ο άνθρωπος πρέπει να σεβαστεί το πώς έχει αφεθεί στα χέρια του ο Γιώργος Μαρίνος.


Μαθαίνεις νέα του;

Ο Σταμάτης Κραουνάκης μού είχε πει, πριν από καιρό, ότι είχαν μια επαφή. Είναι αρκετά χρόνια πριν, μέσα στην απομόνωση. Αυτό που γίνεται μου χαλάει όλη μου την ψυχολογία.


Φρόντιζες να διαχωρίζεις τις προσωπικές σου σχέσεις από τις επαγγελματικές;

Με τον Γιάννη Καραλή, που είναι έντονη και μοναδική προσωπικότητα, για τρία-τέσσερα χρόνια, ήμασταν συνέχεια στο στούντιο και γράφαμε, ήμασταν κολλητοί συνεργάτες. Μετά δημιουργήσαμε σχέση, κι ήμασταν πολλά χρόνια μαζί. Μέσα στη δουλειά μου, ουδέποτε είχα ερωτική σχέση με ανθρώπους που σχετίζονταν με το μαγαζί, με τη δουλειά. Ο Γιάννης ήταν μια ιδιαίτερη κατάσταση, που ξεκίνησε πριν συνεργαστούμε, πρώτα ήμασταν μαζί και μετά συνεργαστήκαμε.


Ο Μιχάλης Ρακιντζής και η Σοφία Αρβανίτη είχαν σχέση;

Δεν νομίζω ότι τα παιδιά έκρυψαν ποτέ τη σχέση αυτήν. Είχαν μια σχέση χρόνια, νομίζω. Όμως από τη στιγμή που ο Μιχάλης Ρακιντζής βγαίνει και λέει ότι δεν υπήρχε ερωτική σχέση, δεν έχει δικαίωμα να απαντήσει κανείς εκτός από τη Σοφία Αρβανίτη.