Ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράµα, σε µια δυσάρεστη συγκυρία για τις σχέσεις µε την Ελλάδα, εξαιτίας της νοµικά έωλης φυλάκισης του εκλεγµένου δήµαρχου Χειµάρρας, Φρέντη Μπελέρη, έκανε µια πολιτική επιλογή: να µιλήσει σε µια συγκέντρωση που αφορά τα θέµατα της Αλβανίας αλλά και την εσωτερική πολιτική στην Αλβανία, στους οµογενείς του που ζουν στην Ελλάδα.

Αυτό το γεγονός από µόνο του δεν αποτελεί πρόκληση. Η συγκέντρωση οργανώθηκε έναν χρόνο περίπου µετά τη σύλληψη Μπελέρη. Αυτό θεωρήθηκε και σωστά «αχρείαστη» πρόκληση, αν συνδυασθεί µε το γεγονός ότι πολιτικές εθνικές εκλογές έχει η Αλβανία του χρόνου, το 2025.

Άρα δεν υπήρχε καµία βία να οργανωθεί αυτή η εκδήλωση αποδήµων Αλβανών στην Ελλάδα, και µάλιστα -αυτό επίσης θεωρήθηκε ύποπτο- σε µια προεκλογική περίοδο στην Ελλάδα για τις ευρωπαϊκές εκλογές. Ο Ράµα προσπάθησε να επιδείξει ως προς το περιεχόµενο της εκδήλωσης, πριν αυτή εξελιχθεί ακόµη, ότι δεν θα ήταν αµιγώς κοµµατικού περιεχόµενου για την επικράτηση του κόµµατός του στις επερχόµενες εκλογές. Αλλά και για εθνικές σκοπιµότητες της Αλβανίας, που δεν σχετίζονται µε διπλωµατικά ή άλλα θέµατα µε την Ελλάδα. ∆ηλαδή να προσκαλέσει τους οµογενείς Αλβανούς που διαβιούν πλέον ενταγµένοι ως µόνιµοι κάτοικοι στην Ελλάδα να διατηρήσουν ζωντανή τη σχέση τους µε τη «µητέρα-πατρίδα» και να επιστρέψουν κάποιοι από αυτούς για να δώσουν ισχύ και ώθηση στην αναπτυξιακή δυναµική της χώρας, ενόψει µάλιστα ενός ευρωπαϊκού µέλλοντος.

Στο πεδίο αυτό δεν µπορεί να θεωρηθεί πρόκληση η εκδήλωση. Αφού τελικά είναι πανοµοιότυπη ως προς τον χαρακτήρα και τα µηνύµατά της µε συνήθεις εκδηλώσεις της ελληνικής ηγεσίας για οµογενείς, για παράδειγµα στην Αµερική, την Αυστραλία και σειρά από ευρωπαϊκές χώρες.

Θέλησε να κάνει µια επίδειξη δύναµης ο Ράµα από το κέντρο της Αθήνας, όχι µόνον προς τους οµογενείς του, αλλά και προς τους Έλληνες µειονοτικούς της Βορείου Ηπείρου, ήταν το µήνυµα-σχόλιο µέσα από τη φυλακή του κ. Μπελέρη. Σωστά, αλλά ο πρωθυπουργός της Αλβανίας δεν µπορεί να υπερβεί το ισχυρό µήνυµα που θα δώσει η υπερψήφιση της υποψηφιότητας Μπελέρη µε τους εκλογικούς συνδυασµούς της Νέας ∆ηµοκρατίας για το επόµενο Ευρωκοινοβούλιο.

Εφόσον αυτό συµβεί -είναι ζήτηµα σταυροδοσίας- το διακεκριµένο και πολιτικά διωκόµενο µέλος της ελληνικής οµογένειας θα είναι ο πρώτος Αλβανός υπήκοος διαβιών στην αλβανική επικράτεια που θα εκλεγεί µέλος του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ως «προποµπός» της ένταξης της Αλβανίας στην Ευρώπη, εφόσον βέβαια το καθεστώς διοίκησής της προσαρµοσθεί και εφαρµόσει τα προαπαιτούµενα της προενταξιακής διαδικασίας στη βάση του κοινοτικού κεκτηµένου.

Για την Ελλάδα θα ήταν σηµαντικό, µε δεδοµένο ότι η Αθήνα διπλωµατικά κάθε άλλο παρά επιθυµεί τη συνέχιση της έντασης µε τα Τίρανα, ο Έντι Ράµα να αφήσει τις προσχηµατικές δικαιολογίες περί ανεξάρτητης ∆ικαιοσύνης και, ταυτόχρονα µε την εκλογή Μπέλερη στο Ευρωκοινοβούλιο, να θέσει τέλος στη φυλάκιση και στη δικαστική του περιπέτεια µε το έωλο καταφανώς κατηγορητήριο. Η Ελλάδα -και καλά κάνει- έχει ως στρατηγικό στόχο στη διπλωµατία της την ένταξη της Αλβανίας στην Ευρώπη, όπως και στο ΝΑΤΟ.

Άλλωστε και η προστασία της αναγνωρισµένης εθνικής µειονότητας διασφαλίζεται θεσµικά και αναπτυξιακά από την ένταξη της Αλβανίας στην Ευρώπη, αφού διαφεύγει και από τις σκοπιµότητες του οργανωµένου εγκλήµατος στη γειτονική χώρα, η αντιµετώπιση του οποίου µαζί µε τη δοµική διαφθορά αποτελούν προαπαιτούµενο για την πρόοδο προς την Ευρώπη. Η πολιτική και πολιτειακή κατάσταση στην Αλβανία βρίσκεται ακόµη σε πρωτόγονα στάδια και χρειάζεται πεποίθηση αλλά και ευελιξία από την Ελλάδα, σε συντονισµό ενδεχοµένως µε την Ιταλία, για να υπάρξουν θετικές εξελίξεις. Το παρελθόν δεν θα πρέπει να εκβιάζει το µέλλον…