Η ερλιχίωση αποτελεί ενδημικό νόσημα για την Ελλάδα. Ωστόσο, λόγω της αυξημένης συχνότητάς του και της ιδιαιτερότητάς του ως προς τη διάγνωση, παρατηρείται συχνά η τάση «υπερδιάγνωσης» και υπερβολικής χρήσης της ενδεδειγμένης για το νόσημα θεραπείας. Το νόσημα προκαλείται από την Ehrlichia canis, μια ρικέτσια που προσβάλλει τον σκύλο μετά τη μετάδοση σε αυτόν από το τσιμπούρι του γένους Rhipicephalus sanguineus. Μετά την είσοδο στον οργανισμό, προσβάλλει κυρίως τα λευκά αιμοσφαίρια του αίματος και έπειτα από επώαση 8-20 ημερών προκαλεί την εκδήλωση του νοσήματος.

Η ερλιχίωση εμφανίζει τρεις φάσεις: την οξεία (μη μυελοκατασταλτική), την υποκλινική φάση και τη μυελοκατασταλτική φάση. Η οξεία φάση διαρκεί 2-4 εβδομάδες και μπορεί να εμφανίζει διάφορης έντασης κλινικά συμπτώματα και εργαστηριακές διαταραχές. Στα συμπτώματα της οξείας ερλιχίωσης περιλαμβάνονται πυρετός, ανορεξία, κατάπτωση, λήθαργος, απώλεια σωματικού βάρους, διόγκωση των λεμφαδένων, αιμορραγικές αλλοιώσεις (στικτές αιμορραγίες σε δέρμα και βλεννογόνους, αίμα στα ούρα ή τα κόπρανα), ωχρότητα βλεννογόνων, αλλοιώσεις στα μάτια. Στις αιματολογικές εξετάσεις οι συχνότερες διαταραχές είναι η πτώση του αριθμού των αιμοπεταλίων, η αναιμία, που συνήθως είναι ήπια, η πτώση ή άνοδος του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων. Με βάση τα παραπάνω, μπορούμε με ευκολία να απαντήσουμε στο αρχικό μας ερώτημα: η ερλιχίωση στην Ελλάδα είναι ένα πολύ συχνό νόσημα, ωστόσο χρειάζεται προσοχή στη διαγνωστική διερεύνηση και σωστή εκτίμηση των δεδομένων, ώστε να αποφεύγεται η άσκοπη χορήγηση της δοξυκυκλίνης. Και όπως ισχύει για πολλά άλλα νοσήματα, η πρόληψη είναι καλύτερη από τη θεραπεία. Στη χώρα μας η συστηματική αντιπαρασιτική αγωγή έναντι των κροτώνων κατά τη διάρκεια όλου του χρόνου είναι ζωτικής σημασίας για όλους τους σκύλους.

*Τάνια Θεοδώρου, DVM, PhD, Internal Medicine -
διευθύντρια Παθολογικού Τμήματος Cura Animalis Vet Clinic