Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, κατά τις μετακινήσεις των ανατολικών λαών προς την Ευρώπη, σκύλοι όπως το Μαστίφ του Θιβέτ και άλλοι ομοειδείς τύποι, επηρέασαν τα μορφολογικά χαρακτηριστικά πολλών φυλών, καθώς αποτέλεσαν το βασικό γενετικό υλικό για τη δημιουργία πολλών άλλων φυλών. Οι σκύλοι αυτοί ήταν μεγαλόσωμοι, με βαριά κατασκευή, μαύρο σκούρο χρώμα και ατρόμητοι στο χαρακτήρα.

Στις ρωμαϊκές λεγεώνες

Στοιχεία των φυλών αυτών πέρασαν και στους σκύλους των Ρωμαίων, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν σκυλιά στις μάχες αλλά και στις αρένες προς τέρψη των Ρωμαίων αυτοκρατόρων και ευγενών. Κατά τις εισβολές των ρωμαϊκών λεγεώνων στις διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, οι σκύλοι ακολουθούσαν πιστά και συνόδευαν τους Ρωμαίους στρατιώτες. Χρησιμοποιούνταν ως σκύλοι-φύλακες των κοπαδιών και σαν «γελαδάρηδες» των βοοειδών, που μετέφεραν οι ρωμαϊκές λεγεώνες για να τρέφονται στις εκστρατείες τους. Οι Ρωμαίοι προτιμούσαν αυτά τα σκυλιά γιατί ήταν δυνατά και ανθεκτικά, επιβίωναν στις κακουχίες και τους προστάτευαν από αιφνιδιαστικές επιθέσεις των εχθρών. Αυτοί οι μεγαλόσωμοι σκύλοι πέρασαν από τις οροσειρές των Άλπεων και άφησαν τα ανεξίτηλα σημάδια τους στους σκύλους των περιοχών που διέσχιζαν. Κάθε φυλή παίρνει το όνομά της από πολλές διαφορετικές πηγές: άλλες έχουν πάρει τα ονόματα αυτοκρατόρων και μοναρχών, άλλες τα ονόματα πόλεων, κάστρων, προαστίων, εκτροφέων κ.α. Το Ροτβάιλερ πέρα από την κανονική του ονομασία, είχε και διάφορα άλλα ονόματα (παρατσούκλια), με τα οποία ήταν γνωστό.

Στα χασάπικα της Γερμανίας

Όταν οι Ρωμαίοι πέρασαν τις Άλπεις, εγκαταστάθηκαν σε μια τεράστιας έκτασης περιοχή στα προάστια της Γερμανίας, που εξελίχθηκε σε μεγάλο κτηνοτροφικό και εμπορικό κέντρο κατά τον 13ο αιώνα. Η πόλη ονομάστηκε Rott Will (κόκκινο κεραμίδι) και στην κοινότητά της υπήρχαν πάρα πολλοί χασάπηδες. Αργότερα η πόλη μετονομάστηκε σε Rottweil και έτσι οι σκύλοι που υπήρχαν εκεί ονομάστηκαν Ροτβάιλερ ή Χασαπόσκυλα (σκύλοι των χασάπηδων της περιοχής). Εκεί, κανένα ζώο δεν χρησιμοποιούνταν απλώς σαν σκύλος συντροφιάς. Αντίθετα, όλοι οι σκύλοι έπρεπε να «κερδίζουν» το γεύμα τους με την εργασία τους. Έτσι τα Ροτβάιλερ χρησιμοποιούνταν για να οδηγούν τα βοοειδή των χασάπηδων και να φυλάνε τα κοπάδια και τα σπίτια τους. Σύμφωνα με την παράδοση, μετά το ξεπούλημα των βοοειδών στα παζάρια, οι κτηνοτρόφοι έδεναν το πουγκί με τα χρήματα που είχαν κερδίσει στο περιλαίμιο των σκύλων τους, έτσι ώστε να μη μπορεί κανείς να τους τα κλέψει. Επίσης, οι σκύλοι αυτοί χρησιμοποιούνταν στο κυνήγι, αλλά και ως φύλακες του σπιτιού της οικογένειας. Παρότι η φυλή φημίζεται για το θάρρος και τη μαχητικότητά της, τα σκυλιά αυτά ήταν ιδιαίτερα προσεκτικά και τρυφερά με τα παιδιά και συμβίωναν αρμονικά με τα υπόλοιπα κατοικίδια στις αγροικίες των κτηνοτρόφων. Το Ροτβάιλερ έγινε γνωστό και αγαπητό σε όλη τη Γερμανία, καθώς συνδύαζε την στιβαρότητα του σώματος του με τον χαρακτήρα του, που διακρίνεται για την υπακοή, την εξυπνάδα, την προθυμία, το αξιοθαύμαστο θάρρος και η μαχητικότητά του.

Εθνική φυλή της Γερμανίας

Με το πέρας του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου η φυλή είχε υποστεί σημαντική μείωση πληθυσμού και στην πόλη Ρότβαϊλ έφτασε να υπάρχει μόνο ένα θηλυκό Ροτβάιλερ. Χάρη στις προσπάθειες πολλών φίλων της φυλής, η άνοδος του πληθυσμού των Ροτβάιλερ ανέβηκε σημαντικά και η δημοτικότητά τους έκανε το γύρο της Γερμανίας. Μετά το 1901 γίνονταν αρκετές προσπάθειες για να ιδρυθεί ένας όμιλος για τη φυλή. Ο πρώτος όμιλος δημιουργείται το 1907 στη Χαϊδελβέργη και στα χρόνια που ακολουθούν δημιουργούνται και άλλοι τοπικοί όμιλοι. Το 1910 το Ροτβάιλερ καθιερώνεται ως σκύλοςαστυνομικός. Το 1924 δημιουργείται ο επίσημος γερμανικός όμιλος για τη φυλή (Allgemeine Deutsche Rottweiler Club), ο οποίος ανακηρύσσει το Ροτβάιλερ εθνική φυλή της Γερμανίας και εκδίδει το πρώτο πρότυπο για τη φυλή. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου τα Ροτβάιλερ χρησιμοποιήθηκαν και ως σκύλοι πολέμου, με αποτέλεσμα να μειωθεί σε σημαντικό βαθμό η ποιότητα της φυλής. Προς το τέλος όμως του πολέμου, η φυλή είχε αρχίσει να αυξάνεται και πάλι και οι εγγραφές στο Γερμανικό Όμιλο Ροτβάιλερ είχαν πληθύνει σε σημαντικό βαθμό.

Το πέρασμα σε Αγγλία και ΗΠΑ

Το 1936 εισήχθη στην Αγγλία το πρώτο Ροτβάιλερ, όπου η δημοτικότητά του δεν ήταν ικανοποιητική έως και το 1950 οπότε άρχισαν να γίνονταν εισαγωγές τόσο από την Ολλανδία, όσο και από τη Γερμανία. Οι Βρετανοί αρχίζουν αγαπούν τη φυλή και ο αριθμός των Ροτβάιλερ αυξάνεται σημαντικά. Μάλιστα η φυλή έκανε σημαντικά άλματα δημοτικότητας, παρά την αρχική αντιπάθεια των κατοίκων της Βρετανίας. Στις Η.Π.Α., οι στρατιώτες που επέστρεφαν από τον πόλεμο έφεραν μαζί και τους σκύλους τους. Οι Αμερικανοί έδειξαν αρχικά μια διστακτικότητα για τη φυλή, που σιγά-σιγά υποχώρησε, με αποτέλεσμα το Ροτβάιλερ να αποκτήσει μεγάλη δημοτικότητα. Το πρώτο σκυλί της φυλής αυτής καταχωρήθηκε στα γενεαλόγια του Αμερικανικού Κυνολογικού Ομίλου το 1931. Αργότερα πολλοί Γερμανοί που μετανάστευσαν στην Αμερική μετά τον πόλεμο, έφεραν στις ΗΠΑ, όχι μόνο τους σκύλους τους, αλλά και το άθλημα Schutzhund, το οποίο είχε μεγάλη απήχηση στον κόσμο των κυνόφιλων. Με τον καιρό η φυλή εξαπλώθηκε όχι μόνο στην Αμερική αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Στην Ολλανδία και την Ουγγαρία, γνώρισε μεγάλη άνθιση και πολλά Ροτβάιλερ διακρίθηκαν σε εκθέσεις μορφολογίας και εργασίας. Στη συνέχεια τα Ροτβάιλερ διακρίθηκαν σε όλο τον κόσμο ως σκύλοι φύλακες, αστυνομικοί και στρατιωτικοί σκύλοι, σκύλοι διάσωσης, συνοδοί τυφλών κ.α.

Γενική εμφάνιση

Το Ροτβάιλερ είναι γενικά ένας σκύλος με στιβαρή κατασκευή, μεσαίου προς μεγάλου μεγέθους, με πολύ καλές αναλογίες, απόλυτη ισορροπία, επιβλητικός, ευκίνητος και με μεγάλη αντοχή. Το κεφάλι είναι μέσου μήκους, φαρδύ ανάμεσα στα αυτιά, και το στοπ είναι καλά αναπτυγμένο. Η μύτη είναι φαρδιά με μεγάλα ρουθούνια και το ρύγχος είναι φαρδύ στη βάση του, ενώ στενεύει προς την άκρη της μύτης. Τα σαγόνια συναντώνται σε ψαλιδόσχημο δάγκωμα και στο άνοιγμά τους αποκαλύπτουν μια δυνατή και πλήρη οδοντοστοιχία. Τα μάτια είναι μετρίου μεγέθους, αμυγδαλωτά, με σκούρο καστανό χρώμα. Τα αυτιά είναι μεσαίου μεγέθους, τριγωνικού σχήματος, πεσμένα, φέρονται ψηλά στο κεφάλι και βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους. Ο λαιμός είναι δυνατός, με γερούς μύες και στεγνός. Η πλάτη είναι ίσια και η λεκάνη φαρδιά και σχηματίζει ελαφριά καμπύλη. Η οσφύς είναι κοντή και δυνατή. Ο θώρακας είναι φαρδύς και βαθύς, ενώ το στέρνο είναι καλά ανεπτυγμένο. Η ουρά είναι κοντά κομμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνονται μόνο ένας ή δύο σπόνδυλοι. Τα πόδια είναι ίσια και δυνατά, με στρογγυλά και σφιχτά πέλματα και δυνατά νύχια. Το τρίχωμα αποτελείται από εξωτερικό ίσιο, πυκνό και σκληρό μανδύα και από υπομανδύα που δεν είναι εμφανής από τον εξωτερικό.

Το χρώμα είναι μαύρο με πύρινες περιοχές στα μάγουλα, το ρύγχος, το λαιμό, το στήθος και τα σκέλη, κάτω από τα μάτια και κάτω από την ουρά. Το ύψος κυμαίνεται από 61-68 εκ. στα αρσενικά ζώα και από 56-63 εκ. στα θηλυκά. Το βάρος φτάνει περίπου τα 50 κιλά στα αρσενικά και τα 42 στα θηλυκά.

Χαρακτήρας

Σκύλος φιλικός και ήσυχος, αφοσιωμένος, πρόθυμος και υπάκουος. Διαθέτει έντονη αυτοπεποίθηση και δεν κάνει εύκολα φιλίες. Ατρόμητος και ισορροπημένος, αντιδρά με ενδιαφέρον στα διάφορα ερεθίσματα, αλλά περιμένει και σκέφτεται καλά πριν κάνει κάποια κίνηση. Σκύλος με ανεπτυγμένο το ένστικτο της προστασίας, που αντιδρά αστραπιαία σε συνθήκες πραγματικού κινδύνου και δεν πρέπει ποτέ κανείς να τον υποτιμά και να τον «παίρνει στ’ αστεία». Αγαπά πολύ τα παιδιά και θα παίξει πρόθυμα μαζί τους, αλλά ποτέ δεν πρέπει να μένει μόνος μαζί τους χωρίς την επίβλεψη κάποιου ενήλικα.

Σκύλος με μεγάλο βαθμό ευφυΐας και μεγάλη θέληση για εργασία, πράγμα που τον καθιστά ικανό για κάθε είδους εργασία. Άλλωστε η φυλή υπηρετεί τον άνθρωπο εδώ και χρόνια ως οδηγός τυφλών, ως ποιμενικός και αστυνομικός σκύλος, στη διάσωση από το νερό, από χιόνια και σεισμούς, στην ανίχνευση ναρκωτικών και εκρηκτικών και κάθε είδους κοινωνική υπηρεσία, ενώ συμμετέχει με επιτυχία σε διαγωνισμούς υπακοής, συνοδείας, αμύνης, ποιμενικών καθηκόντων, αντοχής και ευελιξίας. Διαπρέπει σε εκθέσεις μορφολογίας και είναι εξίσου επιτυχημένος σε αστυνομικά καθήκοντα. Σε περίπτωση που «συλλάβει» κάποιον κακοποιό, δεν δέχεται εύκολα να τον αφήσει και αυτό γιατί παίρνει τη «δουλειά» του στα σοβαρά. Γι’ αυτό απαιτείται εκπαίδευση στη βασική υπακοή από μικρή ηλικία, ώστε να μπορεί να ελεγχθεί. Χαρακτήρας ισχυρός, χωρίς όμως να είναι οξύθυμος, με έντονη κυριαρχικότητα και με έντονη τάση για εσωστρέφεια. Εύστροφος, εκπαιδεύσιμος, προσαρμοστικός, θαρραλέος σκύλος που αντιμετωπίζει πράγματα και καταστάσεις με αξιοθαύμαστη στωικότητα. Θα υπερασπίσει μέχρι θανάτου την οικογένεια και το σπίτι του και θα κάνει τα πάντα για να ικανοποιήσει τους δικούς του ανθρώπους. Δεν θέλει να μένει μόνος του και γενικότερα απεχθάνεται τη μοναξιά και τη μονοτονία. Αν πλήξει μπορεί να γίνει ένας πολύ μονόχνωτος και καταστροφικός σκύλος. Χωρίς την ανθρώπινη παρουσία και τρυφερότητα είναι ένας σκύλος δυστυχισμένος. Αντίθετα, αν του δοθεί απλόχερα η φροντίδα και η ζεστασιά που αποζητά, η τραχιά και βίαιη έκφρασή του θα μαλακώσει και θα έχετε έναν σύντροφο-προστάτη που θα συμβιώνει αρμονικά μαζί σας και θα σας ευγνωμονεί για χρόνια, κάνοντας τα πάντα για να σας αποζημιώσει.

Υγεία

Το Ροτβάιλερ έχει γενικά καλή υγεία και είναι πολύ ανθεκτικός σκύλος. Χρειάζεται όμως ιδιαίτερη προσοχή γιατί η φυλή προσβάλλεται συχνά από κληρονομικές παθήσεις όπως καρδιοπάθειες, οστεοχονδρίτιδα, ισχιακή δυσπλασία, αιματολογικές ανωμαλίες, κερατίτιδες, εντρόπιον, καλοήθεις ή κακοήθεις όγκους και (σπάνια) κώφωση. Γι’ αυτό το λόγο οι εκτροφείς πρέπει να προσέχουν πολύ ώστε τα αναπαραγωγικά ζώα να είναι απαλλαγμένα από κληρονομικά προβλήματα. Τα μεγάλα σε ηλικία ζώα είναι επιρρεπή σε αρθριτικά και ρευματισμούς, καταστάσεις που ευνοεί η υγρασία, ενώ η ξηρασία ευνοεί αναπνευστικά και οφθαλμολογικά προβλήματα. Όπως κάθε φυλή μεγάλου μεγέθους, χρειάζεται πολύ προσοχή στο στάδιο της ανάπτυξης. Τα κουτάβια χρειάζονται πολύ ξεκούραση, και καθόλου έντονη άσκηση μέχρι να συμπληρώσουν τον πρώτο χρόνο της ζωής τους. Δεν πρέπει να πηδούν εμπόδια και να ανεβοκατεβαίνουν σκάλες, γιατί μπορεί να προκληθούν ζημιές στα οστά, ενώ τα εντελώς λεία πατώματα αντενδείκνυται λόγω του ότι προκαλούν χαλάρωση των συνδέσμων και των τενόντων. Τα Ροτβάιλερ είναι επίσης επιρρεπή σε διαστολή ή συστροφή του στομάχου και γι ‘αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στην ποσότητα της τροφής του σκύλου. Το Ροτβάιλερ είναι μια φυλή που εκδηλώνει τάσεις παχυσαρκίας και λαιμαργίας, γι΄ αυτό χρειάζεται ισορροπημένη διατροφή που θα προσφέρει στο σκύλο όλα τα απαραίτητα στοιχεία για την ανάπτυξή του και που θα είναι ανάλογη με τις απαιτήσεις του και το ποσοστό ενεργητικότητάς του.

Φροντίδα -Απαιτήσεις

Ιδιαίτερη φροντίδα δεν απαιτείται, αλλά ένα συχνό βούρτσισμα με ειδικό γάντι είναι απαραίτητο, μιας και η φυλή αλλάζει τρίχωμα κάθε έξι περίπου μήνες. Το καλοκαίρι χρειάζεται ένα δροσερό κατάλυμα, καθώς υποφέρει πολύ από τη ζέστη. Το χειμώνα χρειάζεται ένα ζεστό χώρο για να κοιμάται και ένα παχύ στρώμα για να αποφεύγεται η δημιουργία αντιαισθητικών κάλων. Το Ροτβάιλερ είναι σκύλος που χρειάζεται έντονη κοινωνικοποίηση, βασική εκπαίδευση και πειθαρχία, χωρίς τη χρήση βίας ή καταναγκασμού. Μπορεί να συμβιώσει πολύ αρμονικά με τους οικείους του, αρκεί να εκτιμάται και αντιμετωπίζεται με σεβασμό. Ο χαρακτήρας του πρέπει να αντιμετωπίζεται σωστά και να μην εξωθείται σε προβληματική συμπεριφορά. Είναι ένας σκύλος ενεργητικός που χρειάζεται αρκετή άσκηση ή και ελεύθερο παιχνίδι σε καθημερινή βάση. Τέλος, ο σκύλος αυτός χρειάζεται αγάπη και τρυφερότητα, ενώ θα σας ανταμείψει με την αφοσίωση, την αυτοθυσία και την αγάπη του για εσάς.

Σεβασμός και υπευθυνότητα

Δεν ενδείκνυται η χρήση βίας ή αυστηρότητας, ούτε ο καταναγκασμός κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης. Ο σκύλος αυτός δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σαν ένδειξη γοήτρου ή σαν τρόπος εκφοβισμού. Δεν πρέπει να παραμελείται ή να μένει πολλές ώρες μόνος του, γιατί μπορεί να γίνει φοβερά καταστροφικός και δύστροπος. Επίσης, δεν συνιστάται η συμβίωση δύο ζώων του ίδιου φύλου, διότι το Ροτβάιλερ είναι πολύ κυριαρχική φυλή και θα κάνει τα πάντα για την αρχηγία.

Δημοσιεύτηκε στο ένθετο «Animall» των Παραπολιτικών