Ο Frank Morris γεννήθηκε στο Νάσβιλ του Τενεσί το 1908. Σε ηλικία 6 ετών έχασε το δεξί του μάτι, αφού χτύπησε σε ένα κλαδί δέντρου ενώ έκανε ιππασία και σε ηλικία 16 ετών έχασε το αριστερό του μάτι κατά τη διάρκεια ενός αγώνα πυγμαχίας.

Ο Morris ήταν πολύ απογοητευμένος που έπρεπε να εξαρτάται από τους άλλους για να τον βοηθούν να κυκλοφορεί. Τον Νοέμβριο του 1927, ο πατέρας του Morris τού διάβασε ένα άρθρο της Dorothy Eustis, μιας Αμερικανίδας φιλανθρώπου που ζούσε στην Ελβετία και η οποία λειτουργούσε ένα σχολείο που προμήθευε με σκυλιά την Αστυνομία και τον Ερυθρό Σταυρό. Το άρθρο περιέγραφε σχολεία στη Γερμανία στα οποία εκπαίδευαν σκύλους-οδηγούς για βετεράνους του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου που είχαν τυφλωθεί από αέριο μουστάρδας. Ο Morris εμπνεύστηκε να γράψει στην Eustis για βοήθεια.
Μέχρι το 1956 ταξίδεψε σε όλες τις ΗΠΑ, διαδίδοντας την ανάγκη για νόμους ισότιμης πρόσβασης για τυφλά άτομα με σκύλους-οδηγούς

«Είναι αλήθεια αυτό που λες; Αν ναι, χρειάζομαι ένα από αυτά τα σκυλιά! Και δεν είμαι ο μοναδικός. Χιλιάδες τυφλοί σαν εμένα απεχθάνονται να εξαρτώνται από τους άλλους. Βοηθήστε με και θα τους βοηθήσω και εγώ με τη σειρά μου. Εκπαιδεύστε με και θα φέρω πίσω τον σκύλο μου, ώστε να δείξω στους ανθρώπους εδώ πως ένας τυφλός μπορεί να λειτουργήσει εντελώς μόνος του. Μπορούμε στη συνέχεια να δημιουργήσουμε ένα κέντρο εκπαίδευσης σε αυτή τη χώρα και να δώσουμε την ευκαιρία για μια νέα ζωή σε όλους όσοι το χρειάζονται». Η Eustis συμφώνησε να βοηθήσει. Ο Morris ταξίδεψε στην Ελβετία και εκπαιδεύτηκε μαζί με έναν θηλυκό γερμανικό Ποιμενικό που άκουγε στο όνομα Kiss, την οποία μετονόμασε σε Buddy.

Η εκπαίδευση ήταν δύσκολη, αλλά έπειτα από μερικές εβδομάδες ο Morris κατάφερε να κυκλοφορεί με ασφάλεια στο ελβετικό χωριό με τη βοήθεια της Buddy. Τον Ιούνιο του 1928, ο Frank επέστρεψε στη Νέα Υόρκη. Ενημέρωσε τα ΜΜΕ και απέδειξε τις ικανότητες της Buddy, διασχίζοντας έναν πολυσύχναστο δρόμο της Νέας Υόρκης. Σύμφωνα με τον ίδιο, «η Buddy προχώρησε μπροστά μέσα σε μια εκκωφαντική κλαγγή, σταμάτησε, οπισθοχώρησε και ξεκίνησε ξανά. Εχασα κάθε αίσθηση της κατεύθυνσης και παραδόθηκα ολοκληρωτικά στον σκύλο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα επόμενα τρία λεπτά: Φορτηγά δέκα τόνων περνούσαν με ταχύτητα, οι κόρνες των ταξί ηχούσαν στα αυτιά μας και οι οδηγοί μάς έβαζαν τις φωνές. Οταν τελικά καταφέραμε να φτάσουμε στην απέναντι πλευρά και συνειδητοποίησα πόσο υπέροχη δουλειά είχε κάνει, έσκυψα πάνω της, την αγκάλιασα και της είπα πόσο καλό κορίτσι ήταν».

animals_3

*O Frank Morris με την Buddy

Ο Morris έστειλε ένα μονολεκτικό τηλεγράφημα στην Eustis. «Επιτυχία». Τον Ιανουάριο του 1929, ο Morris και η Eustis συνίδρυσαν την πρώτη σχολή σκύλων-οδηγών στις ΗΠΑ, που ονομάστηκε «The Seeing Eye». Λειτούργησε στο Νάσβιλ για δύο χρόνια και έπειτα μετακόμισε στο Νιου Τζέρσεϊ, επειδή οι καιρικές συνθήκες ήταν καταλληλότερες για την εκπαίδευση των σκύλων. Μεταξύ του 1929 και του 1956, ο Morris ταξίδεψε σε όλες τις ΗΠΑ, διαδίδοντας την ύπαρξη της οργάνωσης και την ανάγκη για νόμους ισότιμης πρόσβασης για άτομα με σκύλους-οδηγούς. Μέχρι το 1956, κάθε πολιτεία στις ΗΠΑ είχε θεσπίσει νόμους που επέτρεπαν στους τυφλούς με σκύλους-οδηγούς να έχουν πρόσβαση σε δημόσιους χώρους. Η Buddy πέθανε στις 23 Μαΐου 1938.

Ο Morris ονόμασε την αντικαταστάτριά της Buddy, όπως και όλα τα υπόλοιπα σκυλιά μετά από εκείνη. Στις 29 Απριλίου 2005, ένα γλυπτό του Frank Morris και της Buddy, με τίτλο «Ο δρόμος προς την ανεξαρτησία», παρουσιάστηκε στο Morristown του Νιου Τζέρσεϊ.


*Δημοσιεύτηκε στο ένθετο «Animall» της εφημερίδας «Παραπολιτικά»