Εκείνη τη ζοφερή περίοδο του εγκλεισμού, όταν χρειάστηκε να μπούμε όλοι σε καραντίνα, οι περισσότεροι αναζητήσαμε διέξοδο στα κατοικίδιά μας. Τα αγαπημένα μας ζώα ήταν η ιδανική λύση για να καταπολεμήσουμε τη μοναξιά, τη μελαγχολία και το άγχος μας. Χαρακτηριστικό εκείνης της εποχής ήταν ότι οι υιοθεσίες ζώων συντροφιάς εκτοξεύτηκαν. Κάθε σπίτι τότε αναζητούσε να αποκτήσει το δικό του κατοικίδιο και πιο συγκεκριμένα ένα σκυλάκι. Ήταν τα λεγόμενα «κουτάβια πανδημίας».

Πόσο βοήθησε, όμως, η παρουσία των ζώων συντροφιάς στην ψυχική μας υγεία;

Απάντηση στο ερώτημα αυτό επιχειρεί να δώσει μια μεγάλης κλίμακας μελέτη, που πραγματοποίησαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Aarhus στη Δανία και το King’s College του Λονδίνου. Στόχος της μελέτης ήταν να διερευνηθεί η σχέση μεταξύ της ιδιοκτησίας ζώων συντροφιάς και των αποτελεσμάτων της ψυχικής υγείας κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους της πανδημίας.

Οι ερευνητές διεξήγαγαν μελέτη σε περισσότερους από 6.000 κατοίκους του Ηνωμένου Βασιλείου. Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «Mental Health & Prevention». Τα συμπεράσματα της έρευνας ανατρέπουν την αντίληψη που είχαμε μέχρι σήμερα, ότι τα κατοικίδια ζώα είναι η λύση για να αντιμετωπίσουμε τη μελαγχολία και τα άγχη που προκάλεσε η πανδημία στην ψυχική μας υγεία. Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, η συμβίωση με ένα ζώο συντροφιάς δεν αποτελεί πανάκεια για να φτιάξει τη διάθεσή μας. Το σκυλάκι ή το γατάκι μας δεν είναι η γρήγορη και εύκολη λύση που πιθανόν έχουμε στο μυαλό μας για να ξεπεράσουμε το άγχος μας. Αντίθετα, η ψυχική μας υγεία επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες και η αποκατάστασή της απαιτεί χρόνο.

Δημοσιεύτηκε στο ένθετο Animall της εφημερίδας Παραπολιτικά