Στο σφυρί μονοθέσια F1 από τη συλλογή του Bernie Ecclestone
Ο πρώην… τσάρος της Formula 1 βγάζει σε δημοπρασία 69 μονοθέσια της Formula 1 από τη συλλογή του, με αξία που εκτιμάται στα 600 εκατομμύρια ευρώ
Ο 94χρονος σήμερα Bernie Ecclestone, είναι o άνθρωπος που γιγάντωσε τη Formula 1 από τη δεκαετία του 1970 και έπειτα. Στα νιάτα του ήθελε να γίνει οδηγός αγώνων, αλλά ανακάλυψε ότι δεν έχει το ταλέντο. Έγινε μάνατζερ οδηγών, χάνοντας ένα κοντινό φίλο, τον Stuart Lewis-Evans στο GP Μαρόκου του 1958, γεγονός που θα τον έκανε να απομακρυνθεί από τους αγώνες για περίπου μία δεκαετία.
Έχοντας δημιουργήσει μία σεβαστή περιουσία πουλώντας μεταχειρισμένα αυτοκίνητα (άλλοι λένε και μέσω τζόγου ή και πιο… παράνομων οδών), ο Ecclestone επέστρεψε στο προσκήνιο της F1 με τον Jochen Rindt, τον Πρωταθλητή του 1970, που δυστυχώς κατέκτησε τον τίτλο μετά το θάνατό του.
Ο Ecclestone σχεδίαζε να φτιάξει μία ομάδα με τον Αυστριακό και όταν ο Jack Brabham (ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Rindt στο Πρωτάθλημα του 1970) αποφάσισε να εγκαταλείψει τους αγώνες, να επιστρέψει στην Αυστραλία και να πουλήσει την ομάδα του, ο Ecclestone άδραξε την ευκαιρία.
Όντας μέσα στο κύκλωμα ως ιδιοκτήτης ομάδας, κατάλαβε το χαμηλό επιχειρηματικό επίπεδο των συναδέλφων του, καθώς και τις εμπορικές δυνατότητες της Formula 1. Το 1978, ο Ecclestone έγινε πρόεδρος του συνδέσμου των Κατασκευαστών της F1 (FOCA) και άρχισε να διαπραγματεύεται τις εμπορικές συμφωνίες με τους διοργανωτές των αγώνων καθώς και με τους τηλεοπτικούς σταθμούς.
Υπήρξε σημαντικός παράγοντας στην υπογραφή της πρώτης «Συνθήκης Ομονοίας» που διέπει τον τρόπο λειτουργίας του σπορ από το 1981 και έκανε πιο ασφαλείς τις εμπορικές συμφωνίες της F1. Στη συνέχεια δρομολόγησε την άνοδο του «φιλαράκου» του Max Mosley στην προεδρία της FIA (το 1993), ο οποίος του παραχώρησε το 2001 εμπορικά δικαιώματα της Formula 1 για περισσότερο από… έναν αιώνα(!) έναντι ενός… πενιχρού ποσού 360 εκατομμυρίων δολαρίων, ενώ τα ετήσια έσοδα του σπορ ήδη ξεπερνούσαν το 1 δισεκατομμύριο.
Ο Ecclestone πούλησε στη συνέχεια το 75% των δικαιωμάτων αυτών έναντι 1,36 δισ. δολαρίων και κατέληξαν στον Όμιλο Kirch, ο οποίος όμως πτώχευσε λόγω της επένδυσης αυτής. Στη συνέχεια πέρασαν στην κατοχή των τραπεζών που είχαν παραχωρήσει τα δάνεια για την αγορά, οι οποίες όμως δεν τα ήθελαν, και τα πούλησαν το 2006 στην επενδυτική εταιρεία CVC Capital.
Εντωμεταξύ, ο Ecclestone εξακολουθούσε να έχει τον έλεγχο της F1 έως το 2016, που η CVC πούλησε τα δικαιώματα στην αμερικανική Liberty Media, η οποία έδιωξε τον Ecclestone, έπειτα από 40 χρόνια που διοικούσε το σπορ.
Πέρυσι, ο Ecclestone συμφώνησε διακανονισμό με τις βρετανικές φορολογικές αρχές για να αποφύγει ποινή φυλάκισης 17 μηνών για απάτη, και κλήθηκε να καταβάλλει 652 εκατ. λίρες Αγγλίας στις αρχές. Εντέλει, ο Βρετανός δισεκατομμυριούχος αποφάσισε να βγάλει τα… σπασμένα επιλέγοντας 69 μονοθέσια F1 από τη συλλογή που χτίζει εδώ και 50 χρόνια, τα οποία έχουν συνολική αξία περίπου 600 εκατομμύρια ευρώ.
Αυτά περιλαμβάνουν ορισμένα πολύ σημαντικά μονοθέσια στην ιστορία της F1, όπως για παράδειγμα η Brabham BT46Β «fan car» με έναν τεράστιο ανεμιστήρα στο πίσω μέρος της (που «ρουφούσε» αέρα κάτω από το δάπεδο αυξάνοντας την αρνητική άντωση), που κυριάρχησε με τον Niki Lauda στο τιμόνι στο μοναδικό αγώνα που συμμετείχε, το GP Σουηδίας του 1978, πριν ο Ecclestone την αποσύρει για να μη δημιουργήσει αντιπαλότητα με τις υπόλοιπες ομάδες, αφού ήταν σαφές ότι είχε βρει τρόπο να παρακάμψει τους κανονισμούς που απαγόρευαν τα κινούμενα αεροδυναμικά βοηθήματα.
Ο Ecclestone δήλωσε: «Συλλέγω αυτά τα αυτοκίνητα για περισσότερα από 50 χρόνια και έχω αγοράσει πάντα μόνο τα καλύτερα από κάθε παράδειγμα. Αγαπώ όλα τα αυτοκίνητά μου, αλλά ήρθε η ώρα να αρχίσω να σκέφτομαι τι θα συμβεί σε αυτά αν δεν είμαι πια εδώ, και για αυτό αποφάσισα να τα πουλήσω. Αφού τα μάζευα και τα είχα στην κατοχή μου για τόσο καιρό, θα ήθελα να ξέρω πού έχουν πάει και να μην τα αφήσω στη γυναίκα μου να ασχοληθεί μαζί τους σε περίπτωση που δεν θα είμαι πια εδώ».
Η συλλογή περιλαμβάνει επίσης μία Vanwall VW5 που κατέκτησε το πρώτο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών της F1 το 1958, στο σχεδιασμό της οποίας βοήθησε ο μετέπειτα ιδρυτής της Lotus, Colin Chapman και οδηγούσε ο θρυλικός Βρετανός Stirling Moss.
Υπάρχουν επίσης πολλές Ferrari: η 375 με την οποία ο τελευταίος Ιταλός Πρωταθλητής της F1, Alberto Ascari, κατέκτησε τη νίκη στο GP Ιταλίας του 1951, η Dino 246 με την οποία ο Mike Hawthorn χρίστηκε πρώτος Βρετανός Πρωταθλητής της F1 το 1958 και μία F2002 του Michael Schumacher που θα τραβήξουν τα βλέμματα.
Περιλαμβάνονται επίσης η 312 Τ που κατέκτησε το 1975 τον πρώτο τίτλο Κατασκευαστών για τη Ferrari έπειτα από 13 χρόνια, καθώς και η 312 Τ2 με την οποία ο Αργεντίνος Carlos Reutemann κατέκτησε την πρώτη του νίκη με τη Scuderia στο GP Βραζιλίας του 1977.
Bernie Eccelstone F1 car collection (8)Bernie Eccelstone F1 car collection (3)Bernie Eccelstone F1 car collection (6)
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ecclestone αποφασίζει να πουλήσει τμήματα από τη συλλογή του, καθώς το 2007 διέθεσε 50 αυτοκίνητα μέσω της εταιρείας δημοπρασιών RM Sotheby’s, συμπεριλαμβανομένης μίας Mercedes SSK roadster του 1928 και μία ανοιχτή Lancia Astura του 1939, που φημολογείται ότι ανήκε στο δικτάτορα της Ιταλίας, Benito Mussolini.
Έχοντας δημιουργήσει μία σεβαστή περιουσία πουλώντας μεταχειρισμένα αυτοκίνητα (άλλοι λένε και μέσω τζόγου ή και πιο… παράνομων οδών), ο Ecclestone επέστρεψε στο προσκήνιο της F1 με τον Jochen Rindt, τον Πρωταθλητή του 1970, που δυστυχώς κατέκτησε τον τίτλο μετά το θάνατό του.
Ο Ecclestone σχεδίαζε να φτιάξει μία ομάδα με τον Αυστριακό και όταν ο Jack Brabham (ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Rindt στο Πρωτάθλημα του 1970) αποφάσισε να εγκαταλείψει τους αγώνες, να επιστρέψει στην Αυστραλία και να πουλήσει την ομάδα του, ο Ecclestone άδραξε την ευκαιρία.
Όντας μέσα στο κύκλωμα ως ιδιοκτήτης ομάδας, κατάλαβε το χαμηλό επιχειρηματικό επίπεδο των συναδέλφων του, καθώς και τις εμπορικές δυνατότητες της Formula 1. Το 1978, ο Ecclestone έγινε πρόεδρος του συνδέσμου των Κατασκευαστών της F1 (FOCA) και άρχισε να διαπραγματεύεται τις εμπορικές συμφωνίες με τους διοργανωτές των αγώνων καθώς και με τους τηλεοπτικούς σταθμούς.
Υπήρξε σημαντικός παράγοντας στην υπογραφή της πρώτης «Συνθήκης Ομονοίας» που διέπει τον τρόπο λειτουργίας του σπορ από το 1981 και έκανε πιο ασφαλείς τις εμπορικές συμφωνίες της F1. Στη συνέχεια δρομολόγησε την άνοδο του «φιλαράκου» του Max Mosley στην προεδρία της FIA (το 1993), ο οποίος του παραχώρησε το 2001 εμπορικά δικαιώματα της Formula 1 για περισσότερο από… έναν αιώνα(!) έναντι ενός… πενιχρού ποσού 360 εκατομμυρίων δολαρίων, ενώ τα ετήσια έσοδα του σπορ ήδη ξεπερνούσαν το 1 δισεκατομμύριο.
Ο Ecclestone πούλησε στη συνέχεια το 75% των δικαιωμάτων αυτών έναντι 1,36 δισ. δολαρίων και κατέληξαν στον Όμιλο Kirch, ο οποίος όμως πτώχευσε λόγω της επένδυσης αυτής. Στη συνέχεια πέρασαν στην κατοχή των τραπεζών που είχαν παραχωρήσει τα δάνεια για την αγορά, οι οποίες όμως δεν τα ήθελαν, και τα πούλησαν το 2006 στην επενδυτική εταιρεία CVC Capital.
Εντωμεταξύ, ο Ecclestone εξακολουθούσε να έχει τον έλεγχο της F1 έως το 2016, που η CVC πούλησε τα δικαιώματα στην αμερικανική Liberty Media, η οποία έδιωξε τον Ecclestone, έπειτα από 40 χρόνια που διοικούσε το σπορ.
Πέρυσι, ο Ecclestone συμφώνησε διακανονισμό με τις βρετανικές φορολογικές αρχές για να αποφύγει ποινή φυλάκισης 17 μηνών για απάτη, και κλήθηκε να καταβάλλει 652 εκατ. λίρες Αγγλίας στις αρχές. Εντέλει, ο Βρετανός δισεκατομμυριούχος αποφάσισε να βγάλει τα… σπασμένα επιλέγοντας 69 μονοθέσια F1 από τη συλλογή που χτίζει εδώ και 50 χρόνια, τα οποία έχουν συνολική αξία περίπου 600 εκατομμύρια ευρώ.
Αυτά περιλαμβάνουν ορισμένα πολύ σημαντικά μονοθέσια στην ιστορία της F1, όπως για παράδειγμα η Brabham BT46Β «fan car» με έναν τεράστιο ανεμιστήρα στο πίσω μέρος της (που «ρουφούσε» αέρα κάτω από το δάπεδο αυξάνοντας την αρνητική άντωση), που κυριάρχησε με τον Niki Lauda στο τιμόνι στο μοναδικό αγώνα που συμμετείχε, το GP Σουηδίας του 1978, πριν ο Ecclestone την αποσύρει για να μη δημιουργήσει αντιπαλότητα με τις υπόλοιπες ομάδες, αφού ήταν σαφές ότι είχε βρει τρόπο να παρακάμψει τους κανονισμούς που απαγόρευαν τα κινούμενα αεροδυναμικά βοηθήματα.
Ο Ecclestone δήλωσε: «Συλλέγω αυτά τα αυτοκίνητα για περισσότερα από 50 χρόνια και έχω αγοράσει πάντα μόνο τα καλύτερα από κάθε παράδειγμα. Αγαπώ όλα τα αυτοκίνητά μου, αλλά ήρθε η ώρα να αρχίσω να σκέφτομαι τι θα συμβεί σε αυτά αν δεν είμαι πια εδώ, και για αυτό αποφάσισα να τα πουλήσω. Αφού τα μάζευα και τα είχα στην κατοχή μου για τόσο καιρό, θα ήθελα να ξέρω πού έχουν πάει και να μην τα αφήσω στη γυναίκα μου να ασχοληθεί μαζί τους σε περίπτωση που δεν θα είμαι πια εδώ».
Η συλλογή περιλαμβάνει επίσης μία Vanwall VW5 που κατέκτησε το πρώτο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών της F1 το 1958, στο σχεδιασμό της οποίας βοήθησε ο μετέπειτα ιδρυτής της Lotus, Colin Chapman και οδηγούσε ο θρυλικός Βρετανός Stirling Moss.
Υπάρχουν επίσης πολλές Ferrari: η 375 με την οποία ο τελευταίος Ιταλός Πρωταθλητής της F1, Alberto Ascari, κατέκτησε τη νίκη στο GP Ιταλίας του 1951, η Dino 246 με την οποία ο Mike Hawthorn χρίστηκε πρώτος Βρετανός Πρωταθλητής της F1 το 1958 και μία F2002 του Michael Schumacher που θα τραβήξουν τα βλέμματα.
Περιλαμβάνονται επίσης η 312 Τ που κατέκτησε το 1975 τον πρώτο τίτλο Κατασκευαστών για τη Ferrari έπειτα από 13 χρόνια, καθώς και η 312 Τ2 με την οποία ο Αργεντίνος Carlos Reutemann κατέκτησε την πρώτη του νίκη με τη Scuderia στο GP Βραζιλίας του 1977.
Bernie Eccelstone F1 car collection (8)Bernie Eccelstone F1 car collection (3)Bernie Eccelstone F1 car collection (6)
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ecclestone αποφασίζει να πουλήσει τμήματα από τη συλλογή του, καθώς το 2007 διέθεσε 50 αυτοκίνητα μέσω της εταιρείας δημοπρασιών RM Sotheby’s, συμπεριλαμβανομένης μίας Mercedes SSK roadster του 1928 και μία ανοιχτή Lancia Astura του 1939, που φημολογείται ότι ανήκε στο δικτάτορα της Ιταλίας, Benito Mussolini.
