Η στάση που τηρεί το Κράτος έναντι της Αυτοδιοίκησης γεννά ερωτήματα για τον τρόπο που η κεντρική εξουσία αντιλαμβάνεται τον ρόλο των Δήμων. Δεν είναι μόνο η παρακράτηση πόρων που Συνταγματικά προορίζονται για τις τοπικές κοινωνίες και την ισότιμη ανάπτυξή τους, δεν είναι ούτε το γεγονός πως σε κάθε ευκαιρία μεταφέρονται στην Αυτοδιοίκηση νέες αρμοδιότητες τις οποίες γνωρίζει ήδη το Κράτος πως δεν μπορεί να υπηρετήσει.

Είναι κυρίως το γεγονός ότι η κεντρική εξουσία επιμένει να νομοθετεί δίχως να διαβουλεύεται με εκείνους που γνωρίζουν εκ των πραγμάτων καλύτερα καθώς ζουν στην καθημερινότητά τους τα προβλήματα.

Ο πειραματισμός με την αντιπυρική προστασία ανέδειξε σε μέγιστο βαθμό το αληθές του παραπάνω. Θυμίζω πως σχεδόν στο σύνολό τους οι δήμοι βρέθηκαν πνιγμένοι σε σκουπίδια κάθε είδους καλούμενοι να σηκώσουν ένα δυσβάστακτο βάρος. Και το Κράτος εξαναγκάσθηκε εν τέλει να χρηματοδοτήσει εκτάκτως και επιμέρους ώστε να αποκατασταθεί η ομαλότητα.

Διαβάστε τη συνέχεια στο e-ota.gr