Κλεισμένος το πρωϊνό μιας χειμωνιάτικης μέρας για να γράψω ένα άρθρο περιορισμένου αριθμού λέξεων δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ. Φρόντισα ως δήμαρχος όλα μου τα χρόνια να κάνω τα πάντα για να έχουν οι νέοι της πόλης μου όλα τα εφόδια για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της ζωής και να μπορούν να σταθούν ως ελεύθερες και ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Νοιάστηκα και γι’ αυτούς που δεν θα βίωναν την επιτυχία μέσα από τις σχολικές επιδόσεις. Με καλά σχολεία, εξωσχολικές δραστηριότητες, δημιουργική απασχόληση, καλλιτεχνική εκπαίδευση υψηλής στάθμης, με άπειρα προγράμματα επιμόρφωσης και εγγραμματισμού και με δυνατότητες επαγγελματικής αποκατάστασης.

Έκανα σχέδια σε βάθος εικοσαετίας υπολογίζοντας ποιοι και πόσοι θα είμαστε τότε, πως θα ζούμε και τι θα παράγουμε. Προσπαθούσα πάντα να εφαρμόζω το αξίωμα της οριακής ωφέλειας (με το ελάχιστο κόστος να παράγεται το μέγιστο αποτέλεσμα) καθώς οι πόροι δεν είναι ανεξάντλητοι, να ικανοποιώ τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων, αμυνόμενος στον λαϊκισμό αλλά και όλες οι παρεμβάσεις του δήμου να είναι ανθρωποκεντρικές. Προσπαθούσα να γίνονται όλα στα μέτρα του Ανθρώπου!

Με τρόμο όμως διαπιστώνω πως όλοι οι υπολογισμοί, οι σταθερές και οι βεβαιότητες, όσα υπολογίζαμε και ελπίζαμε να συμβούν, με βίαιο τρόπο, από τη Gen Z, την Τεχνητή Νοημοσύνη, τη νέα ηγετική αντίληψη των Η.Π.Α. και την επέλαση του λαϊκισμού, ανατρέπονται!

Η δημοκρατία υποχωρεί, η ειρήνη γίνεται ουτοπία, ο ορθός λόγος εξαφανίζεται και τα fake news θριαμβεύουν. Οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης παράγουν προϊόντα εξαρτησιογόνα και «χακάρουν» τα μυαλά των παιδιών. Οι καριέρες, τα επαγγέλματα, τα συστήματα εκπαίδευσης, που ξέραμε μέχρι τώρα ίσως αύριο κιόλας να μην έχουν καμία αξία. Η καπιταλιστική απληστία μεγαλώνει τη φτώχεια και οι ψηφιακές εφαρμογές συνιστούν για τους φτωχούς και ευάλωτους πληθυσμούς μία νέα μορφή αναπηρίας.

Σε αυτό το δυστοπικό περιβάλλον, μου πέφτει βαρύ να απαριθμήσω τους δύο σταθμούς METRO, την ακαδημία τεχνών στη ΒΙΟΧΡΩΜ, το Ωδείο με το studio εγγραφής και το μεταπτυχιακό τμήμα όπερας, την Ανώτερη σχολή θεάτρου, τα συστήματα πυρασφάλειας, τις εφαρμογές της βιώσιμης κινητικότητα κ.α.

Με δυο λόγια, πρέπει οι αυτοδιοικητικοί να επαναπροσδιορίσουμε το ρόλο μας. Να δουλέψουμε για να ανακαλύψουμε πάλι τον Άνθρωπο. Να προωθήσουμε τη φιλαλληλία, τη δημοκρατία, την αλληλεγγύη, τη συναίνεση, τη συλλειτουργία και να ορθώσουμε τείχος συλλογικής άμυνας στο φασισμό που ήδη επωάστηκε, στον λαϊκισμό, στον απομονωτισμό, στον άπληστο και αδίστακτο νεοκαπιταλισμό.

Πρέπει τις αλλαγές που θα ρθουν να τις ορίσουμε Εμείς!

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά στο ένθετο eota