Ο Νικόλας Κοντού είναι ένας διακεκριμένος αθλητής κολύμβησης με χρυσά και ασημένια μετάλλια σε Πανελλήνια πρωταθλήματα κολύμβησης ΑμεΑ και διεθνή κολυμβητικά μίτινγκ, ενώ αποτελεί πλέον και περήφανο μέλος της Εθνικής Ομάδας Κολύμβησης της Ελλάδας. Πώς έφτασε όμως μέχρι εδώ; Ποια είναι η πορεία του; Πριν από 5 χρόνια, η ζωή του Νικόλα ήταν εντελώς διαφορετική. Δεν περιελάμβανε τον πρωταθλητισμό και σίγουρα δεν υπήρχε στον ορίζοντα μία αθλητική καριέρα.

Η ιστορία του ως αθλητής ξεκινά από τη μέρα που η ζωή του άλλαξε ριζικά, όταν ένας απροσδόκητος τραυματισμός κατά τη διάρκεια μιας βουτιάς του, τον ανάγκασε να επαναπροσδιορίσει τα δεδομένα που είχε  ως εκείνη τη στιγμή. Ο Νικόλας βυθίστηκε στο σκοτάδι, αλλά αναδύθηκε πιο δυνατός καταπολεμώντας όποιο φόβο για τις νέες συνθήκες υπό τις οποίες κλήθηκε να συνεχίσει τη ζωή του.

nikolas_kontou_1

«Ο τραυματισμός μου προκλήθηκε την ημέρα του γάμου μου μετά από μια βουτιά στην πισίνα. Και αυτή η βουτιά μου άλλαξε τη ζωή. Χτύπησα τον αυχένα μου και τραυμάτισα τον νωτιαίο μυελό σε αρκετά κομβικό σημείο με αποτέλεσμα να διαγνωστώ με τετραπληγία και ολική παράλυση από το στήθος και κάτω και έτσι εδώ και 5 χρόνια είμαι χρήστης αναπηρικού αμαξιδίου», αναφέρει ο ίδιος.

«10 μήνες μετά τον γάμο μου και τον τραυματισμό μου, τον Σεπτέμβρη του 2020 στην Κομοτηνή πήρα την απόφαση να κάνω ακόμα μια βουτιά που αυτή τη φορά όμως ήξερα πριν την κάνω ότι θα μου άλλαζε τη ζωή. Στην αρχή, το νερό μου προκαλούσε φόβο. Με έκανε να νιώθω ευάλωτος. Όμως, κατάλαβα πως ο μόνος τρόπος να ξεπεράσω αυτόν τον φόβο ήταν να τον κάνω δύναμή μου. Και έτσι, μετά από πολλή επιμονή και προσπάθεια, το νερό με κάνει πλέον να νιώθω ελεύθερος και πιο δυνατός από ποτέ, ψυχολογικά, πνευματικά αλλά και σωματικά».

Αυτή η εσωτερική μεταμόρφωση δεν ήρθε εύκολα. Αλλά ήταν η στιγμή που άλλαξε τα πάντα. Ο Νικόλας άρχισε να βλέπει το νερό όχι σαν εχθρό, αλλά σαν σύμμαχο. Το αίσθημα της ελευθερίας που του προσέφερε η κολύμβηση έγινε ο καταλύτης για την εξέλιξή του και το κλειδί για να ανακαλύψει τον νέο του εαυτό.

Αν και η ενασχόλησή του με τον αθλητισμό ήταν μια απρόσμενη εξέλιξη, πολύ γρήγορα έγινε το «φως στο τέλος του τούνελ». Με τη στήριξη της συζύγου του, Ανθής, ο Νικόλας ξεκίνησε ένα νέο ταξίδι. «Η σύντροφός μου, η Ανθή, με έκανε να νιώσω πως αυτό μπορεί και θα είναι μέρος του ταξιδιού της ζωής μου. Τα έβαλα κάτω και αναρωτήθηκα τι καλά πράγματα μπορεί να μου δώσει αυτή η αναπηρία που δεν θα το φανταζόμουν ποτέ πριν και έτσι ήρθε η ευκαιρία και την άρπαξα. When life gives you lemons, make lemonade δε λένε;», αστειεύεται. Αυτή η ευκαιρία προέκυψε χάρη στον αργυρό Παραολυμπιονίκη Άλεξ Ταξιλδάρη, ο οποίος, μαζί με τον Σύλλογο «Περπατώ», στήριξε τον Νικόλα στο ξεκίνημά του στον πρωταθλητισμό.

Η πορεία προς την κορυφή, ωστόσο, δεν ήταν εύκολη. «Για πολύ καιρό δεν μπορούσα να διαχειριστώ τις μεγάλες διοργανώσεις. Είχα καλύτερους χρόνους στην προπόνηση απ’ ότι στον αγώνα και δεν μπορούσα να καταλάβω το γιατί. Τελικά, ήταν το άγχος που με κυρίευε πριν από κάθε αγώνα και ένιωθα ότι δεν θα μπορώ να ανταπεξέλθω και ότι θα απογοήτευα όσους πιστεύουν σε εμένα και έχουν κάνει θυσίες για να φτάσω ως εδώ», παραδέχεται. Ωστόσο, με τη στήριξη του προπονητή του και τη δύναμη που αντλούσε από την οικογένειά του, ο Νικόλας κατάφερε να ξεπεράσει αυτές τις δυσκολίες και να αγκαλιάσει πλήρως το αθλητικό του ταξίδι.

«Ως αθλητής, η ζωή μου άλλαξε όταν πήγα στον πρώτο μου ευρωπαϊκό αγώνα στο Βερολίνο με τη βοήθεια του efood, όπου δεν ήμουν ακόμα μέλος της εθνικής ομάδας και δεν είχα και πολλούς αγώνες πίσω μου να δείξω. Και θέλω να πω σε αυτό το σημείο πόσο το εκτιμώ αυτό, γιατί με στήριξε όταν χτυπούσα πόρτες και δεν έβρισκα ανταπόκριση. Με τον καιρό έριξα τους χρόνους μου και εντάχθηκα στην εθνική ομάδα, αυτό είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα που έχω καταφέρει στη ζωή μου! Και βασικά, η κολύμβηση και ο πρωταθλητισμός μου άλλαξαν τη ζωή».

Με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, ο Νικόλας ονειρεύεται νέες προκλήσεις, τόσο εντός, όσο και εκτός πισίνας. Θέλει να συνεχίσει να εξελίσσεται ως αθλητής, αλλά και να απολαμβάνει τις μικρές χαρές της ζωής με την οικογένειά του. «Θέλω πάνω απ’ όλα να είμαι υγιής. Και όλοι όσοι αγαπώ να είναι καλά. Είναι οι πρώτες σκέψεις που κάνω όταν σκέφτομαι το μέλλον. Μετά τον τραυματισμό μου, άλλαξε λίγο η κοσμοθεωρία μου. Προσπαθώ στο τέλος της κάθε μέρας να αισθάνομαι χαρούμενος», αναφέρει. Παράλληλα, ονειρεύεται να μεγαλώσει την οικογένειά του με τη σύζυγό του, να ταξιδέψει σε όσο περισσότερα μέρη του κόσμου μπορεί και όσον αφορά στην κολύμβηση, φιλοδοξεί σε σημαντικές διακρίσεις στους επερχόμενους αγώνες.

Η ιστορία του Νικόλα Κοντού δεν είναι απλώς μια αφήγηση για έναν αθλητή που κυνηγά την κορυφή. Είναι μια υπενθύμιση ότι η δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος μπορεί να υπερνικήσει κάθε εμπόδιο, αρκεί να έχουμε πίστη στον εαυτό μας και την υποστήριξη των αγαπημένων μας.