Σε νέες πρόωρες εκλογές οδεύει το Ισραήλ
Τα «έσπασαν» οι άλλοτε σύμμαχοι Νετανιάχου και Λίμπερμαν
Αποστολος Ρουμπανης
Στις 17 Σεπτεμβρίου οι πολίτες του Ισραήλ θα προσέλθουν εκ νέου στις κάλπες, αφού ο νικητής των εκλογών και νυν πρωθυπουργός, Μπέντζαμιν Νετανιάχου απέτυχε να σχηματίσει κυβέρνηση.
Η Κνεσέτ (η Βουλή του Κράτους του Ισραήλ) διαλύθηκε, βάζοντας έτσι τέλος σε ένα δράμα επαφών και διαπραγματεύσεων που κράτησε αρκετές εβδομάδες.
Ο κύριος υπεύθυνος της «αποτυχίας», σύμφωνα τουλάχιστον με την κυβερνητική πλευρά, είναι ο άλλοτε σύμμαχος του Νετανιάχου, τέως υπουργός Άμυνας, Αβιγκντόρ Λίμπερμαν, ο οποίος αποφάσισε να μην συνεργαστεί με το Λικούντ του πρωθυπουργού.
Στις κάλπες που στήθηκαν τον Απρίλιο, ο Νετανιάχου αποδείχθηκε «επτάψυχος», αφού παρά τη φυσιολογική φθορά, αλλά και τα οικονομικά σκάνδαλα με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπος, κατάφερε να επικρατήσει.
Επιπλέον, ο συνασπισμός των μικρών δεξιών και θρησκευτικών κομμάτων (παραδοσιακά στηρίζουν τον πρωθυπουργό) είχε αποφασίσει να του δώσει τη δυνατότητα να παραμείνει στο αξίωμα για 5η θητεία, καθώς άθροιζε 65 έδρες στην Κνέσετ των 120 εδρών.
Μέχρι που ο Λίμπερμαν άλλαξε άποψη.
Φυσικά, ο Νετανιάχου δεν του χαρίστηκε: «Σέρνει τη χώρα σε αχρειάστες εκλογές, λόγω του πολιτικού του εγώ» ανέφερε.
Υπήρξε ασφαλώς αρκετή συζήτηση στο Ισραήλ για το γεγονός ότι ο επικεφαλής του Κράτους, Ρέουβεν Ρίβλιν, δεν κάλεσε τον δεύτερο των εκλογών, τον επικεφαλής του κεντροαριστερού συνασπισμού και στρατηγού εν αποστρατεία Μπένι Γκαντς, να προσπαθήσει εκείνος να σχηματίσει κυβέρνηση.
Ωστόσο, η κεντροαριστερά δύσκολα θα έβρισκε σύμμαχους για την απαραίτητη απόλυτη πλειοψηφία στην Κνέσετ, δεδομένης της πτώσης των ποσοστών των αραβικών κομμάτων. Το κάλεσμα σε αποχή τελικά στέρησε συμμάχους (και έδρες) από την κεντροαριστερά.
Οι εκλογές όμως προκαλούν ένα ακόμα πρόβλημα, τουλάχιστον στον Ντόναλντ Τραμπ, καθώς δεν είναι σε θέση να προωθήσει το ειρηνευτικό του σχέδιο για τη Μέση Ανατολή. Το σχέδιο βέβαια έχει ήδη απορριφθεί από την παλαιστινιακή πλευρά.
Αν και δεν υπάρχουν πληροφορίες για το τι περιλαμβάνει αυτό το σχέδιο, ο ίδιος ο Τραμπ το έχει χαρακτηρίσει «το deal του αιώνα», στέλνοντας στην Μέση Ανατολή τον γαμπρό του (και σύμβουλό του) Τζάρεντ Κούσνερ για να το προωθήσει.
Η Κνεσέτ (η Βουλή του Κράτους του Ισραήλ) διαλύθηκε, βάζοντας έτσι τέλος σε ένα δράμα επαφών και διαπραγματεύσεων που κράτησε αρκετές εβδομάδες.
Ο κύριος υπεύθυνος της «αποτυχίας», σύμφωνα τουλάχιστον με την κυβερνητική πλευρά, είναι ο άλλοτε σύμμαχος του Νετανιάχου, τέως υπουργός Άμυνας, Αβιγκντόρ Λίμπερμαν, ο οποίος αποφάσισε να μην συνεργαστεί με το Λικούντ του πρωθυπουργού.
Στις κάλπες που στήθηκαν τον Απρίλιο, ο Νετανιάχου αποδείχθηκε «επτάψυχος», αφού παρά τη φυσιολογική φθορά, αλλά και τα οικονομικά σκάνδαλα με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπος, κατάφερε να επικρατήσει.
Επιπλέον, ο συνασπισμός των μικρών δεξιών και θρησκευτικών κομμάτων (παραδοσιακά στηρίζουν τον πρωθυπουργό) είχε αποφασίσει να του δώσει τη δυνατότητα να παραμείνει στο αξίωμα για 5η θητεία, καθώς άθροιζε 65 έδρες στην Κνέσετ των 120 εδρών.
Μέχρι που ο Λίμπερμαν άλλαξε άποψη.
Φυσικά, ο Νετανιάχου δεν του χαρίστηκε: «Σέρνει τη χώρα σε αχρειάστες εκλογές, λόγω του πολιτικού του εγώ» ανέφερε.
Υπήρξε ασφαλώς αρκετή συζήτηση στο Ισραήλ για το γεγονός ότι ο επικεφαλής του Κράτους, Ρέουβεν Ρίβλιν, δεν κάλεσε τον δεύτερο των εκλογών, τον επικεφαλής του κεντροαριστερού συνασπισμού και στρατηγού εν αποστρατεία Μπένι Γκαντς, να προσπαθήσει εκείνος να σχηματίσει κυβέρνηση.
Ωστόσο, η κεντροαριστερά δύσκολα θα έβρισκε σύμμαχους για την απαραίτητη απόλυτη πλειοψηφία στην Κνέσετ, δεδομένης της πτώσης των ποσοστών των αραβικών κομμάτων. Το κάλεσμα σε αποχή τελικά στέρησε συμμάχους (και έδρες) από την κεντροαριστερά.
Οι εκλογές όμως προκαλούν ένα ακόμα πρόβλημα, τουλάχιστον στον Ντόναλντ Τραμπ, καθώς δεν είναι σε θέση να προωθήσει το ειρηνευτικό του σχέδιο για τη Μέση Ανατολή. Το σχέδιο βέβαια έχει ήδη απορριφθεί από την παλαιστινιακή πλευρά.
Αν και δεν υπάρχουν πληροφορίες για το τι περιλαμβάνει αυτό το σχέδιο, ο ίδιος ο Τραμπ το έχει χαρακτηρίσει «το deal του αιώνα», στέλνοντας στην Μέση Ανατολή τον γαμπρό του (και σύμβουλό του) Τζάρεντ Κούσνερ για να το προωθήσει.
