Χρειάστηκαν τρεις μέρες διαβουλεύσεων για να βγει τελικά «άσπρος καπνός» όσον αφορά στις θέσεις-«κλειδιά» στη νέα Κομισιόν και τις δομές της ΕΕ.

Περιχαρής ο προέδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, ανακοίνωσε νωρίς το απόγευμα της Τρίτης τα ονόματα των προσώπων που προτείνονται για την ηγεσία της Κομισιόν, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, της Εξωτερικής Πολιτικής, αλλά και της ΕΚΤ.

Πολλοί σπεύδουν πλέον να αναζητήσουν νικητές και ηττημένους στο μπρα-ντε-φερ μεταξύ Γάλλων και Γερμανών για τα πόστα. 

Στην πραγματικότητα, ο μεγάλος ηττημένος της όλης υπόθεσης είναι η ίδια η ΕΕ και οι πολίτες της. Τουλάχιστον ως προς την επιλογή του προέδρου της Κομισιόν.

Η εξήγηση είναι απλή: Οι πολίτες της ΕΕ προσήλθαν στις κάλπες τον Μάιο για να αναδείξουν τη νέα Ευρωβουλή. Οι πολιτικές ομάδες είχαν προτείνει-ενημερώσει τους πολίτες για τα πρόσωπα που προωθούσαν για την ηγεσία της Κομισιόν.

Το ΕΛΚ «κατέβαινε» με τον Γερμανό Μάνφρεντ Βέμπερ, οι Σοσιαλιστές με τον Ολλανδό Φρανς Τίμερμανς, οι Φιλελεύθεροι με την Δανή Μαργκρέτε Βεστάγκερ, οι Πράσινοι με την Γερμανίδα Σκα Κέλερ, η Αριστερά με τον Ισπανό Νίκο Κουέ.

Και ποιος αναλαμβάνει την Κομισιόν; Η Γερμανίδα υπουργός Άμυνας, Ούρσουλα βαν ντεν Λάιεν, ένα πρόσωπο που ελάχιστη σχέση είχε με τις Ευρωεκλογές -στην πραγματικότητα, καμία απολύτως.

Και το πιο ειρωνικό: Η καγκελάριος Μέρκελ (στενή συνεργάτιδά της είναι η υπουργός Άμυνας) δεν την ψήφισε για να μην «γκρινιάξουν» οι συγκυβερνώντες της στο Βερολίνο από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD).

Κατά τα άλλα, το ΕΛΚ είναι στους κερδισμένους αυτής της διαδικασίας, δεδομένου ότι κρατά την ηγεσία της Κομισιόν, κάτι που ξεκίνησε το 2004 με τον Πορτογάλο Ζοζέ Μπαρόζο.

Στους ηττημένους είναι ασφαλώς οι Σοσιαλιστές που έφτασαν στην πηγή της προεδρίας της Κομισιόν με τον Ολλανδό Τίμερμανς και νερό δεν ήπιαν.

Για την ακρίβεια, το νερό τους το στέρησαν χώρες όπως η Ιταλία, η Ουγγαρία, η Πολωνία. Ούτε ζωγραφιστό δεν ήθελαν να βλέπουν έναν Ολλανδό αγγλόφιλο (αλλά εχθρό του Μπόρις Τζόνσον) που έχει αυτές τις «εμμονές» με το Κράτος Δικαίου και την Διαφάνεια...

Ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν που έκανε αγώνα να πάρει την Κομισιόν από το ΕΛΚ, τελικά άφησε στα κρύα του λουτρού τον σοσιαλιστή Ισπανό πρωθυπουργό Πέδρο Σάντσεθ, με τον οποίο συμμάχησε για αυτό το σκοπό. Το έκανε γιατί πήρε κάτι σημαντικότερο: την προεδρία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. 

Η Κριστίν Λαγκάρντ του ΔΝΤ (και πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας) θα αναλάβει τα ηνία του ευρώ στην Φρανκφούρτη, θέση που πριν από μερικά χρόνια είχε ένας συμπατριώτης της, ο Ζαν Κλοντ Τρισέ. Δεύτερο πρόσωπο από τη Γαλλία σε γερμανικό έδαφος.

Κατά τα άλλα, οι Φιλελεύθεροι κέρδισαν μια σημαντική θέση, αυτή του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Ο νεαρός πρωθυπουργός του Βελγίου Σαρλ Μισέλ (γιος πρωθυπουργού) θα διαδεχθεί τον Ντόναλντ Τουσκ. Ένας μετριοπαθής πολιτικός με ικανότητα σύνθεσης. Αυτό το τελευταίο το έχει τελειοποιήσει σε μια χώρα σαν το Βέλγιο, όπου ο σχηματισμός κυβέρνησης ενίοτε κρατά χρόνια. Θα του χρειαστεί στη νέα ΕΕ η ικανότητα να συνθέτει.

Τέλος, οι Ισπανοί έκαναν ένα σημαντικό come back. Ο ΥΠΕΞ Χοσέ Μπορέλ θα αναλάβει την Εξωτερική Πολιτική της ΕΕ. Πρόσωπο γνώριμο στην Ευρώπη, πρώην πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, πολιτικός με κύρος και κότσια θα έλεγε κανείς: Ο Καταλανός Μπορέλ πρωτοστάτησε στις ογκωδέστατες διαδηλώσεις υπέρ της ενότητας της Ισπανίας που έγιναν στη Βαρκελώνη το 2017.  

Αναλαμβάνει δε μια θέση που παλαιότερα κατείχε ένας συμπατριώτης του. Ο λόγος για τον Χαβιέρ Σολάνα, ο οποίος στα τέλη της δεκαετίας του  1990 ανέλαβε Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική και την Πολιτική Ασφάλειας, ενώ υπήρξε και γγ του ΝΑΤΟ. 

Είναι ο μόνος από το μπλοκ των Σοσιαλιστών που βρήκε θέση στη νέα δομή της ΕΕ.  

Οι Ιταλοί δεν ανήκουν στους κερδισμένους, αλλά στους ανακουφισμένους. Η επιλογή της Λαγκάρντ για την ΕΚΤ είναι σαφώς προτιμότερη για τη Ρώμη με το υψηλότατο έλλειμμα από τη λύση που ακουγόταν εντονότατα τον τελευταίο καιρό: O Βάιντμαν της Deutsche Bundesbank στo τιμόνι του ευρώ. 

Σε κάθε περίπτωση, γράφτηκε Ιστορία: Για πρώτη φορά η Κομισιόν και η ΕΚΤ θα έχουν γυναίκες στο τιμόνι.