15/07/2017. Μινεάπολις, Η.Π.Α. Η (λευκή) Αμερικανοαυστραλέζα Justine Ruszczyk-Damond, καλεί τον αριθμό ανάγκης 911 (το αντίστοιχο δικό μας 100) προκειμένου να αναφέρει πιθανό περιστατικό επιθέσεως όπισθεν της οικίας της.
Στο περιστατικό ανταποκρίνεται ο Αμερικανοσομαλός Αστυνομικός Muhammad Noor, ο οποίος υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες τραυματίζει θανάσιμα την Justine με μία σφαίρα στο στήθος. O Noor απολύεται από την –πολιτειακή- Αστυνομία, συλλαμβάνεται, δικάζεται και καταδικάζεται σε κάθειρξη 12 ετών για την πράξη του. Να σημειωθεί πως η Justine, εργαζόταν ως προπονήτρια διαλογισμού.
Justine Ruszczyk-Damond
25/05/2020. Μινεάπολις Η.Π.Α. Ο Αφροαμερικανός George Floyd, υπάλληλος ασφαλείας σε νυκτερινό μαγαζί της πόλης, συλλαμβάνεται μετά από καταγγελία για χρήση πλαστού χαρτονομίσματος. Κατά την σύλληψή του, ο (λευκός) αστυνομικός Derek Chauvin, επίσης της πολιτειακής Αστυνομίας, του ασκεί πίεση στον λαιμό με συνέπεια τον -κατά μία ανεξάρτητη ιατροδικαστική εξέταση-, ασφυκτικό θάνατό του.
Στο σημείο παρευρίσκονται και συνδράμουν τον Chauvin οι συνάδελφοί του Tou Thao (ασιατικής καταγωγής), J. Alexander Kueng (λευκός), and Thomas K. Lane (λευκός). Να σημειωθεί πως ο Floyd, με προσωνύμιο «Big Floyd», είχε συλληφθεί το 2007 για ένοπλη ληστεία και εισβολή σε οικία και είχε παραμείνει έγκλειστος επί πέντε έτη.
George Floyd
Τα παραπάνω λέγονται γεγονότα, αγαπητοί φίλες και φίλοι. Τα βρίσκουμε, ερευνώντας το διαδίκτυο, χωρίς να φορούμε παρωπίδες. Ας δούμε λοιπόν τί ομοιότητες βρίσκουμε στα δύο περιστατικά: δύο τραγικές απώλειες ανθρώπων(διαφορετικών φυλών), οι οποίες προήλθαν από κακή εκτίμηση Αστυνομικών (διαφορετικών φυλών) της ίδιας Υπηρεσίας της ίδιας πόλης. Επίσης βλέπουμε πώς οι εμπλεκόμενοι Αστυνομικοί, σε αμφότερες τις περιπτώσεις, έχουν ήδη (στην πρώτη περίπτωση πλήρως), υποστεί τις συνέπειες των κακών τους εκτιμήσεων. Ως εδώ οι ομοιότητες.
Μετά τον θάνατο της Justine, οι συγγενείς της, καθώς και χίλιοι περί τον αριθμό συμπολίτες τους, πραγματοποίησαν επιμνημόσυνη δέηση σε ένα πάρκο της Μινεάπολις, και εν συνεχεία ειρηνική και σιωπηλή πορεία στο κέντρο της πόλης. Μετά τον θάνατο του Floyd, οι πόλεις των Η.Π.Α καίγονται, καταστήματα λεηλατούνται, και τουλάχιστον άλλοι πέντε άνθρωποι, έχουν χάσει την ζωή τους.
Τα κινήματα και οι συλλογικότητες, οι οποίες εμπλέκονται στις σχετικές «διαμαρτυρίες», στρέφονται κατά του ρατσισμού της Αμερικανικής κοινωνίας,
Διαμαρτύρονται δε, διότι η συμπεριφορά της Αστυνομίας σε βάρος των Αφροαμερικανών, είναι εξόχως βίαιη και ρατσιστική. Ας δούμε τι λένε οι αριθμοί.
Τα «τσιτάτα» είναι εύκολα). Εύκολα μπορεί να εντοπίσει κανείς, ότι ο σχετικός ισχυρισμός προφανώς δεν ισχύει. Ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει άρθρο του ειδησεογραφικού ιστοτόπου America-Al Jazeera , σύμφωνα με το οποίο, όχι απλώς οι θάνατοι Αφροαμερικανών από την Αστυνομία, είναι λιγότεροι σε σχέση με τους αντιστοίχους λευκών ή λατίνων, αλλά πολλές φορές δηλώνονται περισσότεροι των πρώτων (overrepresented) σε σχέση με των υπολοίπων.
Το αντίστροφο ωστόσο, ισχύει στις περιπτώσεις διαφυλετικής βίας, όπως αυτές αποτυπώνονται στο παρακάτω γράφημα (στο οποίο αναφέρεται και η πηγή του):
Πολλοί θα σπεύσουν να με κατηγορήσουν, ότι επιχειρώ μακάβριους συμψηφισμούς. Θα σπεύσω να τους απαντήσω πως επιχειρώ το αντίθετο. Καυτηριάζω την βιομηχανία εμπορευματοποίησης θανάτων που πραγματοποιείται από το «Κίνημα», κάθε φορά που κάποιος μη λευκός ή/και μη Χριστιανός χάνει την ζωή του.
Οι αριθμοί δείχνουν ότι η περίφημος, και υιοθετούμενος φυσικά και από τα εγχώρια ΜΜΕ, ρατσιστικός χαρακτήρας της Αμερικανικής Κοινωνίας, και της Αμερικανικής Πολιτείας, η οποία δήθεν διοικείται από τον Λευκό Χριστιανό Ετεροφυλόφιλο Άνδρα, όχι απλώς δεν ισχύει, αλλά μάλλον βρίσκεται σε εξέλιξη μία αντίθετη μορφή βίας, η οποία με αφορμή της ένα τραγικό γεγονός ξεσπά σε ό,τι βρει μπροστά της.
Το «Κίνημα» συντηρεί με επιτυχία τους μύθους του, με τον πιο χυδαίο τρόπο: ανάγοντας άγνωστους νεκρούς ανθρώπους, σε μορφές, προσδίδοντάς τους χαρακτηριστικά που ουδέποτε είχαν, και ενδεχομένως ουδέποτε επιθυμούσαν να αποκτήσουν.
Για το «Κίνημα» τα γκέτο και οι ανισότητες, δεν είναι προβλήματα, αλλά λόγος ύπαρξης. Τα συντηρεί με ευλάβεια, για να μπορεί εξαπολύει συνεχώς το κήρυγμά του.
Το «Κίνημα» των δικαιωμάτων των «μειονοτήτων» αγνοεί φυσικά, το δικαίωμα στα αντίστοιχα δικαιώματα των λευκών. Το «Κίνημα» δεν έκαψε τις Η.Π.Α. για την Justine. Συμψηφισμούς κάνει το «Κίνημα», όχι εγώ.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με εγχώριες περιπτώσεις, παρελθούσες ή μελλοντικές, είναι όλως συμπτωματική…
