Βηρυτός - Γροθιά στο στομάχι μαρτυρία Ελληνίδας: Δεν θα ξεχάσω τη μυρωδιά του αίματος
Συγκλονίζει η μαρτυρία Ελληνίδας που ζει στην Βηρυτό, και περιέγραψε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του MEGA, τις εφιαλτικές στιγμές της έκρηξης και τον πανικό που ακολούθησε.
Η κυρία Κούρτη έζησε τον τρόμο μέσα στο ίδιο της το σπίτι, καθώς τραυματίστηκε και η ίδια και ο σύζυγός της.
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μυρωδιά του αίματος»
Η περιγραφή της Δώρας Κούρτη «κόβει» την ανάσα.
«Σηκώθηκα και τα γόνατά μου πρησμένα, γεμάτα αίμα, γεμάτα κομμάτια γυαλιά, ξέρεις από την τζαμαρία που είχαμε, τα χέρια μου, τα πόδια μου, ευτυχώς το κεφάλι και το σώμα δεν έπαθαν τίποτα. Ο άντρας μου τραυματίστηκε λίγο στο πρόσωπό του, γιατί ήταν κρυμμένος μακριά από τις τζαμαρίες εκείνη την ώρα.»
» Είδα φόβο, είδα κλάματα, είδα αίμα, είδα ανθρώπους πληγωμένους. Άλλοι θρηνούσαν τους πεθαμένους, γιατί υπήρχαν και πεθαμένοι, άλλοι γιατί δεν βρήκαν τα παιδιά τους, άλλοι κλαίγανε γιατί δεν μπορούσανε να αντέξουν τον πόνο.»
» Όπου περπατούσες γλιστρούσες γιατί υπήρχε αίμα και μύριζε αίμα, μια μυρωδιά που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Κοιτάξτε εμείς είχαμε 17 χρόνια πόλεμο αλλά ποτέ δεν πάθαμε τέτοια ζημιά, δε θυμάμαι να ήρθε μία τέτοια μέρα. Μέσα σ’ ένα δευτερόλεπτο να σου φύγει όλη ζωή».
Η κυρία Κούρτη συγκρίνει τις εικόνες που είδε με εμπόλεμη ζώνη. Όπως λέει, ποτέ δεν θα ξεχάσει τους ανθρώπους που θρηνούσαν τους δικούς τους, τους γονείς που έψαχναν απεγνωσμένα τα παιδιά τους και τη μυρωδιά του αίματος.
«Η πρώτη έκρηξη δεν ήξερα τι ήταν, νόμιζα ότι ήταν σεισμός και πήγαμε να δούμε, δηλαδή πήγα δίπλα από το παράθυρο να δω τι γινότανε και την ίδια ώρα με φωνάζει ο άντρας μου, που ήταν μέσα στο σπίτι, και μου φώναζε έλα μακριά από το παράθυρο. Μόλις γύρισα για να πάω στον άντρα μου ακούω το δεύτερο μπουμ το μεγάλο, που με εκτόξευσε από το σαλόνι στην είσοδο».
Η κυρία Κούρτη έζησε τον τρόμο μέσα στο ίδιο της το σπίτι, καθώς τραυματίστηκε και η ίδια και ο σύζυγός της.
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μυρωδιά του αίματος»
Η περιγραφή της Δώρας Κούρτη «κόβει» την ανάσα.
«Σηκώθηκα και τα γόνατά μου πρησμένα, γεμάτα αίμα, γεμάτα κομμάτια γυαλιά, ξέρεις από την τζαμαρία που είχαμε, τα χέρια μου, τα πόδια μου, ευτυχώς το κεφάλι και το σώμα δεν έπαθαν τίποτα. Ο άντρας μου τραυματίστηκε λίγο στο πρόσωπό του, γιατί ήταν κρυμμένος μακριά από τις τζαμαρίες εκείνη την ώρα.»
» Είδα φόβο, είδα κλάματα, είδα αίμα, είδα ανθρώπους πληγωμένους. Άλλοι θρηνούσαν τους πεθαμένους, γιατί υπήρχαν και πεθαμένοι, άλλοι γιατί δεν βρήκαν τα παιδιά τους, άλλοι κλαίγανε γιατί δεν μπορούσανε να αντέξουν τον πόνο.»
» Όπου περπατούσες γλιστρούσες γιατί υπήρχε αίμα και μύριζε αίμα, μια μυρωδιά που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Κοιτάξτε εμείς είχαμε 17 χρόνια πόλεμο αλλά ποτέ δεν πάθαμε τέτοια ζημιά, δε θυμάμαι να ήρθε μία τέτοια μέρα. Μέσα σ’ ένα δευτερόλεπτο να σου φύγει όλη ζωή».
Η κυρία Κούρτη συγκρίνει τις εικόνες που είδε με εμπόλεμη ζώνη. Όπως λέει, ποτέ δεν θα ξεχάσει τους ανθρώπους που θρηνούσαν τους δικούς τους, τους γονείς που έψαχναν απεγνωσμένα τα παιδιά τους και τη μυρωδιά του αίματος.
«Η πρώτη έκρηξη δεν ήξερα τι ήταν, νόμιζα ότι ήταν σεισμός και πήγαμε να δούμε, δηλαδή πήγα δίπλα από το παράθυρο να δω τι γινότανε και την ίδια ώρα με φωνάζει ο άντρας μου, που ήταν μέσα στο σπίτι, και μου φώναζε έλα μακριά από το παράθυρο. Μόλις γύρισα για να πάω στον άντρα μου ακούω το δεύτερο μπουμ το μεγάλο, που με εκτόξευσε από το σαλόνι στην είσοδο».