Το παραμορφωμένο από θυμό προσωπείο του Ταγίπ Ερντογάν στο τελευταίο ρητορικό του ξέσπασμα, δεν είναι μια εικόνα της στιγμής. Τα όσα είπε στον παραληρηματικό του λόγο, έδειξαν πόσο πολύ δύσκολο είναι να συνομιλούν πολιτικά οι Ευρωπαίοι, πλην Γερμανών, και γενικότερα ο κόσμος της Δύσης με έναν φανατικό ισλαμιστή, όπως ο Τούρκος πρόεδρος. Με τα όσα είπε ο Ερντογάν χθές εναντίον του Έλληνα πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη και του Γάλλου προέδρου, Εμμανουέλ Μακρόν, με μίσος, σε υβριστικούς τόνους και με «τρελλά» επιχειρήματα, κατέδειξε πόσο βαθιά απεχθάνεται τους Ευρωπαίους, με τους οποίους θέλει να εμφανίζεται ως «συνέταιρος» και «σύμμαχος» τους. Κατέδειξε ακόμα το χάσμα «πολιτικού πολιτισμού» μεταξύ της σημερινής Τουρκίας και της Δύσης και την άρνηση της Αγκυρας να αποδεχθεί το θεσμικό πλαίσιο διεθνούς νομιμότητας και ασφάλειας που είναι αποτυπωμένο στον ΟΗΕ.

Φάνηκε, επίσης, από το παραλήρημα του πολιτικά άξεστου Ερντογάν, το πόσο έντονο διατηρείται το σύμπλεγμα που διακατέχει τις τουρκικές «ελίτ» μεταπολεμικά απέναντι στη «μικρή» Ελλάδα, που κατάφερε να σταθεί όρθια και να προκόψει μετά τις μεγάλες καταστροφές που υπέστη στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο από τους Γερμανούς Ναζί, να γεννήσει μεγάλες πνευματικές προσωπικότητες με διεθνή ακτινοβολία και να ενταχθεί στην Κοινότητα των Ευρωπαίων. Επιπλέον, σήμερα, ο φαντασμένος Ερντογάν εξαγριώνεται βλέποντας, ότι η «μικρή» Ελλάδα διαθέτει ισχυρά νομικά και πολιτικά στηρίγματα στη διεθνή κοινότητα, ότι διαθέτει Αμυνα ικανή να του προξενήσει μεγάλες ζημιές σε περίπτωση, που αυτός αποτολμήσει πολεμικές επιχειρήσεις, και ότι εργάζεται αποδοτικά στο πεδίο των στρατιωτικών συμμαχιών της στην Ανατολική Μεσόγειο, που «περικυκλώνουν την Τουρκία» της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και των μισθοφόρων τζιχαντιστών. Ας κάνουν τώρα, λοιπόν, «κουμάντο» με αυτή την Τουρκία οι «ελίτ» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.