Συγκλονισμένη και συνάμα φοβισμένη είναι η διεθνής κοινότητα με τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία για έκτη συνεχόμενη μέρα, μετά τη ρωσική εισβολή.

Οι ιστορίες των κατοίκων της Ουκρανίας συγκινούν και προκαλούν θλίψη και δέος για τους ανθρώπους που δέχονται επίθεση.

Νεογέννητα μεταφέρονται σε αυτοσχέδιες μονάδες εντατικής θεραπείας κάτω από τη γη, γυναίκες φέρνουν στον κόσμο μωρά σε καταφύγια, άνθρωποι κοιμούνται σε υπόγειες στοές, γονείς αποχαιρετούν τα παιδιά τους και νέοι και νέες χάνουν τη ζωή τους σε έναν πόλεμο που το 2022 φαντάζει το λιγότερο παράλογος.

Πάντα, όμως, μέσα σε μία τέτοια κατάσταση, υπάρχουν και εικόνες που μας γεμίζουν ελπίδα. Η ιστορία του 24χρονου Sviatoslav Fursin και της 21χρονης Yaryna Arieva, απέδειξε πως η αγάπη δεν φοβάται τίποτα.

Τα δύο παιδιά λίγο μετά την έναρξη των εχθροπραξιών επισημοποίησαν τη σχέση τους ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Η τελετή μπορεί να μην έμοιαζε με εκείνη που σχεδίαζαν, αλλά ήταν ιδιαίτερα συγκινητική και φορτισμένη.

Ο Sviatoslav και η Yaryna γνωρίστηκαν το 2019 στο Κίεβο και σκόπευαν να παντρευτούν στις 6 Μαΐου του 2022, σε μια μικρή εκκλησία, ενώ θα γιόρταζαν τον γάμο τους στην ταράτσα ενός μαγαζιού χορεύοντας. Η εισβολή στην χώρα τους, όμως, τους άλλαξε τα σχέδια. Έτσι τα δύο παιδιά λίγο μετά τις πρώτες σειρήνες πολέμου που ακούστηκαν, αποφάσισαν να επισπεύσουν τις διαδικασίες και να παντρευτούν χωρίς στολισμό ή πάρτι. «Ήταν πολύ τρομακτικό. Είναι η πιο ευτυχισμένη ημέρα της ζωής σου και ακούς σειρήνες και βόμβες», είπε η νεαρή νύφη στο CNN.

Μετά την τελετή, το ζευγάρι πήγε στο κοντινότερο γραφείο του Υπουργείου Άμυνας για να καταταγεί.



«Θα παλέψουμε για την πατρίδα μας»

Τα δύο παιδιά αποφάσισαν να επισπεύσουν τον γάμο τους, καθώς δεν γνωρίζουν πώς μπορεί να εξελιχθεί η κατάσταση. «Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Θα παλέψουμε για την πατρίδα μας. Ίσως πεθάνουμε και θέλαμε να είμαστε μαζί και επίσημα, πριν γίνει όλο αυτό», είπε η Yaryna. «Πρέπει να προστατεύσουμε τον τόπο μας. Τους ανθρώπους που αγάπαμε και τη γη που πατάμε. Ελπιζω στο καλύτερο, αλλά θα κάνω ό,τι μπορώ για την πατρίδα μου».

Τα δύο νεαρά παιδιά δεν ήξεραν σε ποιες θέσεις θα τους ζητούνταν να υπηρετήσουν, ωστόσο, ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν από όποιο πόστο και αν μπορούσαν. «Ίσως μας δώσουν όπλα. Ίσως μας πουν να βοηθήσουμε αλλιώς. Εκείνη θα αποφασίσουν».

Η Yaryna ελπίζει όλο αυτό να τελειώσει πολύ γρήγορα και οι Ρώσοι στρατιώτες να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, ώστε η ζωή τους να συνεχίσει από εκεί που την άφησαν και να καταφέρει να γιορτάσει τον γάμο της, όπως ονειρευόταν. «Ελπίζω όλα να τελειώσουν σύντομα. Ίσως απλώς φύγουν και θα έχουμε τη δυνατότητα να γιορτάσουμε όπως επιθυμούμε. Εύχομαι όλα να ξαναγίνουν φυσιολογικά και η χώρα μας να είναι ασφαλής και πάλι, χωρίς Ρώσους στο έδαφός της».