«Η εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία θα εξελιχθεί σε μια μακρά και αιματηρή μάχη. Η 1η Μεραρχία Πεζοναυτών των ΗΠΑ - τα στρατεύματα που αποτελούν τη μαχητική ελίτ όλου του πλανήτη - χρειάστηκε σχεδόν δύο μήνες για να κατακτήσει τη Φαλούτζα, μια πόλη του Ιράκ περίπου στο ένα δέκατο του μεγέθους του Κιέβου. Η εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία θα εξελιχθεί σε μια μακρά και αιματηρή μάχη».

 Αυτό υπογραμμίζει σε εκτενή του αναφορά στο Bloomberg  για τον πόλεμο στην Ουκρανία ο πρώην στρατιωτικός διοικητής του ΝΑΤΟ Τζέιμς Σταυρίδης επισημαίνοντας παράλληλα ότι ο ρωσικός στρατός απέτυχε να εκσυγχρονιστεί και εξακολουθεί να θυμίζει μια ωμή, κτηνώδης δύναμη στο στυλ των στρατευμάτων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου παρά ένα εξελιγμένο στράτευμα.

Σε άρθρο του στο Bloomberg o Τζέιμς Σταυρίδης δεν παραλείπει να υπογραμμίσει τα σημαντικά λάθη που έκαναν οι Ρώσοι τόσο στον σχεδιασμό της εισβολής όσο και στο πεδίο, τα οποία όπως αναφέρει είναι πάρα πολλά και... κοστίζουν ακριβά.


 Συγκεκριμένα μιλά για τρία προφανή προβλήματα

 «Το πρώτο είναι οι αστοχίες στον εφοδιασμό. Στον στρατό, λέμε συχνά ότι οι ερασιτέχνες σπουδάζουν στρατηγική, ωστόσο οι επαγγελματίες σπουδάζουν logistics. Η προμήθεια πυρομαχικών, καυσίμων, τροφίμων, θερμότητας, ηλεκτρισμού και εξοπλισμού επικοινωνιών στα στρατεύματα είναι ζωτικής σημασίας. Ειδικότερα, η παροχή καυσίμων έχει αποδειχθεί πολύ δύσκολη για τους Ρώσους, κάτι που αποτελεί επιμελητεία για αρχάριους για μια δυτική στρατιωτική δύναμη.

 Η εικόνα ενός στάσιμου Κονβόι από τεθωρακισμένα και συνοδευτικά οχήματα μήκους 65 χιλιομέτρων έξω από το Κίεβο είναι ένα καλό παράδειγμα ανικανότητας - κάθε σύγχρονος δυτικός στρατός θα είχε αναπτύξει τα λεπτομερή σχέδια για να διασφαλίσει ότι ένα τόσο τεράστιο επιθετικό όπλο δεν θα παρέμενε σε εξαιρετικά εκτεθειμένο έδαφος για ημέρες επί ημερών. Η παροχή εφοδίων σε σχετικά μικρές μονάδες στη Συρία είναι εύκολη σε σύγκριση με την παροχή διατροφής σε μια δύναμη 200.000 στρατιωτών.

 Μια δεύτερη πρόκληση είναι ίσως λιγότερο προφανής, αλλά πιο "ύπουλη". Ένας σημαντικός αριθμός των ανδρών που εισβάλλουν στην Ουκρανία είναι στρατεύσιμοι ή έφεδροι. Δεν είναι μια επαγγελματική, εθελοντική δύναμη, καθοδηγούμενη από ανώτερα στρατιωτικά στελέχη. Υπάρχουν παραδείγματα Ρώσων στρατιωτών οι οποίοι κυριολεκτικά αγνοούν τη σημασία της αποστολής τους - μερικοί εξ αυτών ανακάλυψαν έκπληκτη ότι δεν πραγματοποιούν άσκηση στη Ρωσία μονάχα όταν συνελήφθησαν από Ουκρανούς.

 Το τρίτο βασικό λάθος είναι η κακή διοίκηση σε ζωντανή σύνδεση. Το ρωσικό σχέδιο περιελάμβανε επίθεση στην Ουκρανία από έξι διαφορετικούς άξονες, διαιρώντας σημαντικά τις επιθετικές δυνάμεις. Ένα σχέδιο μάχης το οποίο κατανέμει δυνάμεις σε έξι άξονες είναι εγγενώς ελαττωματικό. Αυτό αναμφίβολα μπορεί να αποδοθεί σε λανθασμένες υποθέσεις και πληροφορίες: οι Ρώσοι στρατηγοί λογικά περίμεναν ότι οι Ουκρανοί θα τους υποδέχονταν με λουλούδια και βότκα - και όχι με σφαίρες και μολότοφ, όπως συνέβη».

 Όσον αφορά τις απώλειες ο πρώην στρατιωτικός διοικητής του ΝΑΤΟ αναφέρει ότι «οι ΗΠΑ σε 20 χρόνια σκληρών μαχών στο Αφγανιστάν, υπέστησαν απώλειες περίπου 2.000 στρατιωτών, οι οποίοι σκοτώθηκαν στο πεδίο των μαχών. Οι Ρώσοι, σε λίγο περισσότερο από δύο εβδομάδες, έχουν χάσει τουλάχιστον 4.000 άνδρες υποστηρίζει. και σημειώνει πως εκτός από αίμα, η Ρωσία αιμορραγεί και σε οικονομικό επίπεδο.

 Ο πόλεμος είναι ένα δαπανηρό εγχείρημα, ειδικά όταν οι πηγές σκληρού νομίσματος εξαντλούνται λόγω των δυτικών κυρώσεων. Και μεγάλο μέρος της πολεμικής πανοπλίας στην οποία υπολόγιζε ο Πούτιν - περισσότερα από 600 δισεκατομμύρια δολάρια σε αποθεματικά - έχει "κλειδωθεί" από δυτικούς οργανισμούς, ευρισκόμενο υπό καθεστώς κυρώσεων.

 Η Ρωσία φέρεται να στέλνει τα πολεμικά της αεροσκάφη σε 200 εξορμήσεις την ημέρα, χρησιμοποιώντας τεράστια ποσότητα καυσίμων και ανταλλακτικών, τα οποία θα είναι ολοένα και πιο δύσκολο να αντικαθίστανται λόγω των κυρώσεων. Η Ουκρανία ισχυρίζεται ότι έχει καταρρίψει περισσότερα από 50 ρωσικά αεροσκάφη, κόστους από 20 έως 50 εκατομμύρια δολάρια έκαστο. Μια πρόσφατη εκτίμηση υπολόγιζε το κόστος του πολέμου σε δισεκατομμύρια δολάρια την ημέρα - και με αυτόν τον ρυθμό ο Πούτιν θα ξεμείνει από χρήματα ακόμη και πριν ξεμείνει από λαϊκή υποστήριξη.

 Για τους Ρώσους που βρίσκονται επί του πεδίου στην Ουκρανία, τα χειρότερα είναι ακόμη μπροστά. Για να υποτάξει ο Πούτιν το Κίεβο, μια πόλη σχεδόν τεσσάρων εκατομμυρίων, θα πρέπει να ρίξει έναν σημαντικό αριθμό στρατιωτών του στη μάχη.

 Οι ντόπιοι γνωρίζουν κάθε γωνιά και διασταύρωση της πόλης τους, οπλίζονται όλο και πιο καλά από τη Δύση και έχουν κίνητρο να πολεμήσουν έχοντας πίσω τους ή ασφαλείς στην Πολωνία τις οικογένειές τους. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πρόκειται για μια μακρά και αιματηρή μάχη».