Το Ινστιτούτο Clive Davis του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης εισήγαγε ένα μάθημα για τη Lana Del Rey την φετινή ακαδημαϊκή χρονιά. Το μάθημα έχει τίτλο «Θέματα στην ηχογραφημένη μουσική: Lana Del Rey» και διδάσκεται από τη δημοσιογράφο και συγγραφέα Kathy landoli.

Σύμφωνα με έναν εκπρόσωπο του NYU, το μάθημα θα εξετάσει τη συνεισφορά της Del Rey στην μουσική, τη σχέση της με τον φεμινισμό, τις μουσικές της επιρροές και τους καλλιτέχνες που έχει επηρεάσει, καθώς και τη σύνδεσή της με κινήματα κοινωνικής δικαιοσύνης όπως τα #BlackLivesMatter, #MeToo και #TimesUp.

«Με πάρα πολλούς τρόπους, αισθάνομαι ότι η Lana Del Rey είναι μια περίπλοκη pop star που έχει τόση απήχηση στους θαυμαστές της, όχι για το πώς τους κάνει να νιώθουν γι ‘αυτήν, αλλά μάλλον για το πώς τους κάνει να νιώθουν για τον εαυτό τους. Έχει αλλάξει τις παραμέτρους της μπαρόκ pop και τώρα πιο συγκεκριμένα της «sad girl pop» μέσα από τη μουσική της, διευρύνοντας τη θεματολογία που μερικές φορές είναι αμφιλεγόμενη και προκλητική» είπε στο Variety η landoli.

Ο πρόεδρος του Davis Institute και μουσικός Jason King, ανέφερε με τη σειρά του για το μάθημα: «Όταν προσφέρουμε μαθήματα με θέμα έναν καλλιτέχνη πάντα ρωτάμε: πώς το έργο αυτού του καλλιτέχνη βοηθά τους μαθητές να σκεφτούν μεγαλύτερα και σύνθετα πολιτιστικά, κοινωνικά ή πολιτικά ζητήματα ή κινήματα; Η Lana Del Rey διαθλά τόσες πολλές αλλαγές στη σύγχρονη κουλτούρα, ειδικά καθώς ο ρόλος των σύγχρονων γυναικών στην pop μουσική διαρκώς αλλάζει».

Σίγουρα πρόκειται για ένα μάθημα διαφορετικό από τα άλλα.

Στην περιγραφή του μαθήματος γράφει:

Κατά τη διάρκεια των οκτώ άλμπουμ που έχουν αναγνωριστεί από τους κριτικούς, η έξι φορές υποψήφια για Grammy καλλιτέχνης εισήγαγε μια θλιβερή, μελαγχολική και μπαρόκ εκδοχή της dream pop που με τη σειρά της βοήθησε να αλλάξει και να ανακαλυφθεί εκ νέου ο ήχος (και η διάθεση) της mainstream μουσικής μετά τη δεκαετία του 2010. Μέσα από τις συναρπαστικές εικόνες της και τη θεματική της έμφαση στην ψυχική υγεία και τις ιστορίες γύρω από τον τοξικό, αυτοκαταστροφικό έρωτα, η Del Rey παρείχε μια νέα πλατφόρμα σε καλλιτέχνες όλων των φύλων για να δημιουργήσουν «αντι-ποπ» έργα που θα μπορούσαν να επιβιώσουν σε ένα mainstream περιβάλλον που κάποτε χαρακτηριζόταν ως «τσιχλόφουσκα».