Γαλλία: Αναγνωρίστηκαν 450 θύματα σεξουαλικής βίας από την Καθολική Εκκλησία - Μόνο 36 έχουν λάβει αποζημίωση
Η Επιτροπή Αναγνώρισης και Αποκατάστασης τα υποστηρίζει
Σε έναν χρόνο, 450 θύματα σεξουαλικής βίας στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας αναγνωρίστηκαν στη Γαλλία και υποστηρίζονται από την Επιτροπή Αναγνώρισης και Αποκατάστασης (CRR), εκ των οποίων 36 που έχουν λάβει οικονομική αποζημίωση, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα η αρχή αυτή.
Η δομή αυτή δημιουργήθηκε στα τέλη του 2021 μετά την έκθεση-κόλαφος της επιτροπής Sauvé, η οποία αποκάλυψε την έκταση των σεξουαλικών εγκλημάτων με θύματα παιδιά στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας από το 1950.
Στόχος της είναι να καταχωρεί τα αιτήματα για οικονομικές αποζημιώσεις ή επανορθώσεις μη οικονομικού χαρακτήρα, από θύματα βιαστών στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας και στη συνέχεια να προτείνει τη διαμεσολάβηση μεταξύ των δύο πλευρών.
Για να βοηθήσει στη διαδικασία, η CRR έχει δημιουργήσει ερωτηματολόγια και πίνακες με προτεινόμενα χρηματικά ποσά, που κυμαίνονται από 5.000 έως 60.000 ευρώ.
Συνολικά, «450 θύματα αναγνωρίζονται και υποστηρίζονται» από έναν από τους 25 επιτρόπους της CRR, επισημαίνει η επιτροπή σε δελτίο Τύπου που εκδόθηκε έπειτα από σχεδόν έναν χρόνο λειτουργίας της.
Για αυτές τις 450 περιπτώσεις, η CRR «διατύπωσε 80 συστάσεις για αποζημίωση» σε ιδρύματα, που περιλάμβαναν τόσο την οικονομική πλευρά όσο και μια μη οικονομική πλευρά.
Και σε αυτές τις 80 υποθέσεις, «ο μέσος όρος αποζημίωσης είναι 40.000 ευρώ», διευκρίνισε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο πρόεδρός της Αντουάν Γκαραπόν.
Ανάμεσα στις 80 συστάσεις, 37 περιπτώσεις «έκλεισαν»: για τις 36 έχουν καταβληθεί οικονομικές αποζημιώσεις. Ένα θύμα δεν ζήτησε οικονομική αποζημίωση, σύμφωνα με την CRR.
Για τις άλλες 43, η CRR απηύθυνε ειδοποιήσεις, αλλά η διαδικασία δεν έχει ολοκληρωθεί, σύμφωνα με την επιτροπή.
Η επιτροπή επισημαίνει ότι «μεταξύ των 450 θυμάτων, το 85% ήταν ανήλικα την περίοδο των αξιόποινων πράξεων. Το 71% αυτών των ανήλικων θυμάτων είναι άντρες, ενώ τα δύο τρίτα των ενήλικων θυμάτων είναι γυναίκες». Σύμφωνα με την επιτροπή, «οι επιθέσεις έγιναν κυρίως μεταξύ της δεκαετίας του 1960 και του 1980».
Οι μη οικονομικές επανορθώσεις που ζητούνται περισσότερο από τα θύματα είναι «η έκκληση για μαρτυρίες για την αναζήτηση άλλων θυμάτων, η γνώση της πορείας του θύτη και η αναγνώριση της σοβαρότητας όσων εκτυλίχθηκαν σε κάποιο συγκεκριμένο θρησκευτικό ίδρυμα».
Η δομή αυτή δημιουργήθηκε στα τέλη του 2021 μετά την έκθεση-κόλαφος της επιτροπής Sauvé, η οποία αποκάλυψε την έκταση των σεξουαλικών εγκλημάτων με θύματα παιδιά στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας από το 1950.
Στόχος της είναι να καταχωρεί τα αιτήματα για οικονομικές αποζημιώσεις ή επανορθώσεις μη οικονομικού χαρακτήρα, από θύματα βιαστών στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας και στη συνέχεια να προτείνει τη διαμεσολάβηση μεταξύ των δύο πλευρών.
Για να βοηθήσει στη διαδικασία, η CRR έχει δημιουργήσει ερωτηματολόγια και πίνακες με προτεινόμενα χρηματικά ποσά, που κυμαίνονται από 5.000 έως 60.000 ευρώ.
Συνολικά, «450 θύματα αναγνωρίζονται και υποστηρίζονται» από έναν από τους 25 επιτρόπους της CRR, επισημαίνει η επιτροπή σε δελτίο Τύπου που εκδόθηκε έπειτα από σχεδόν έναν χρόνο λειτουργίας της.
Για αυτές τις 450 περιπτώσεις, η CRR «διατύπωσε 80 συστάσεις για αποζημίωση» σε ιδρύματα, που περιλάμβαναν τόσο την οικονομική πλευρά όσο και μια μη οικονομική πλευρά.
Και σε αυτές τις 80 υποθέσεις, «ο μέσος όρος αποζημίωσης είναι 40.000 ευρώ», διευκρίνισε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο πρόεδρός της Αντουάν Γκαραπόν.
Ανάμεσα στις 80 συστάσεις, 37 περιπτώσεις «έκλεισαν»: για τις 36 έχουν καταβληθεί οικονομικές αποζημιώσεις. Ένα θύμα δεν ζήτησε οικονομική αποζημίωση, σύμφωνα με την CRR.
Για τις άλλες 43, η CRR απηύθυνε ειδοποιήσεις, αλλά η διαδικασία δεν έχει ολοκληρωθεί, σύμφωνα με την επιτροπή.
Η επιτροπή επισημαίνει ότι «μεταξύ των 450 θυμάτων, το 85% ήταν ανήλικα την περίοδο των αξιόποινων πράξεων. Το 71% αυτών των ανήλικων θυμάτων είναι άντρες, ενώ τα δύο τρίτα των ενήλικων θυμάτων είναι γυναίκες». Σύμφωνα με την επιτροπή, «οι επιθέσεις έγιναν κυρίως μεταξύ της δεκαετίας του 1960 και του 1980».
Οι μη οικονομικές επανορθώσεις που ζητούνται περισσότερο από τα θύματα είναι «η έκκληση για μαρτυρίες για την αναζήτηση άλλων θυμάτων, η γνώση της πορείας του θύτη και η αναγνώριση της σοβαρότητας όσων εκτυλίχθηκαν σε κάποιο συγκεκριμένο θρησκευτικό ίδρυμα».
