Σε ντελίριο ευρισκόμενος ο Φεντερίκο Μολικόνε, μέλος του κυβερνώντος κόμματος της Ιταλίας, της πρωθυπουργού Τζόρτζια Μελόνι, προχώρησε σ' έναν αδιανόητο παραλληλισμό της παρένθετης μητρότητας με την παιδεραστία! Τα δικαιώματα των παιδιών των ομόφυλων ζευγαριών και η προσφυγή τους σε παρένθετη μητρότητα αποτελούν κύριο πολιτικό θέμα τις ημέρες αυτές στη γειτονική χώρα.

Το περασμένο Σάββατο, οι οικογένειες Ουράνιο Τόξο, το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα, στελέχη των Πέντε Αστέρων και της Ιταλικής Αριστεράς συμμετείχαν σε κινητοποίηση στο Μιλάνο με αίτημα να συνεχίσουν να εγγράφονται στα ληξιαρχεία των ιταλικών πόλεων τα παιδιά των ομόφυλων ζευγαριών.

«Η υποκατάστατη μητρότητα δημιουργεί μια αγορά παιδιών»


«Η υποκατάστατη μητρότητα δημιουργεί μια αγορά παιδιών», υποστήριξε η υπουργός Ισότητας και Οικογένειας, Εουτζένια Ροτσέλα, και τόνισε ότι «υπάρχουν διεθνείς εκθέσεις -μάλιστα προσπάθησαν να οργανώσουν μία και στο Μιλάνο- αλλά στην Ιταλία η υποκατάσταση μητρότητα απαγορεύεται». «Με την υιοθεσία διορθώνουμε μια ζημιά, ενώ με την υποκατάστατη μητρότητα προγραμματίζουμε μια άλλη ζημιά», πρόσθεσε η Ροτσέλα.

Πιο σοβαρό αδίκημα από την παιδεραστία η υποκατάστατη μητρότητα


Ο Φεντερίκο Μολικόνε, πρόεδρος της επιτροπής πολιτιστικών θεμάτων της Βουλής της Ρώμης και στέλεχος των Αδελφών της Ιταλίας, το πήγε ένα βήμα παραπέρα συγκρίνοντας την υποκατάσταση μητρότητα με την παιδεραστία.


«Η υποκατάσταση μητρότητα αποτελεί αδίκημα, το οποίο είναι σοβαρότερο και από την παιδεραστία», είπε χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στο La 7.

«Ο Μολικόνε βρίσκεται σε ντελίριο – Να μη δημιουργηθούν οικογένειες πρώτης και δεύτερης κατηγορίας»


H ιταλική κεντροαριστερά, μέσω της Ιρένε Μάντζι, απάντησε ότι «ο Μολικόνε βρίσκεται σε φάση ντελίριου» και ότι «αυτό που έχει σημασία δεν είναι το συγκεκριμένο ντελίριο, αλλά να μη δημιουργηθούν οικογένειες πρώτης και δεύτερης κατηγορίας και να τυχαίνουν πάντα σεβασμού και προστασίας τα δικαιώματα των παιδιών».

Οι οικογένειες Ουράνιο Τόξο της Ιταλίας, τέλος, υπογράμμισαν ότι «επιθυμούν να εγκριθεί νόμος, όπως συνέβη σε όλες, σχεδόν, τις ευρωπαϊκές χώρες, ο οποίος να προβλέπει τη νομική ύπαρξη των παιδιών τους και να επιτρέπει στους γονείς να αναγνωρίζεται ο ρόλος τους».