Οι αστρονόμοι γιορτάζουν την 33η επέτειο εκτόξευσης του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA με μια αιθέρια φωτογραφία μιας κοντινής περιοχής σχηματισμού άστρων, του NGC 1333.

Ένα «αναβράζον καζάνι» με λαμπερά αέρια

Το νεφέλωμα βρίσκεται στο μοριακό νέφος του Περσέα και είναι περίπου 960 έτη φωτός μακριά.Η πολύχρωμη όψη του Hubble, που επιδεικνύεται μέσω της μοναδικής του ικανότητας να λαμβάνει εικόνες από το υπεριώδες έως το σχεδόν υπέρυθρο φως, αποκαλύπτει ένα «αναβράζον καζάνι» με λαμπερά αέρια και μαύρη σκόνη που αναδεύεται και ανατινάζεται γύρω από αρκετές εκατοντάδες νεοσύστατα αστέρια ενσωματωμένα στο σκοτεινό αυτό σύννεφο.

Το Hubble απλώς ξύνει την επιφάνεια επειδή το μεγαλύτερο μέρος της καταιγίδας που γεννά αστέρια είναι κρυμμένο πίσω από σύννεφα λεπτής σκόνης - ουσιαστικά αιθάλης - που είναι πιο παχιά προς το κάτω μέρος της εικόνας. Το μαύρο στην εικόνα δεν είναι κενός χώρος, αλλά γεμάτος σκόνη.

«Μια ακατάστατη διαδικασία στο ακατάστατο σύμπαν»

Για να τραβήξει αυτή την εικόνα, το Hubble κοίταξε μέσα από ένα πέπλο σκόνης στην άκρη ενός γιγαντιαίου νέφους ψυχρού μοριακού υδρογόνου - την πρώτη ύλη για την κατασκευή νέων άστρων και πλανητών κάτω από την αδυσώπητη έλξη της βαρύτητας. Η εικόνα υπογραμμίζει το γεγονός ότι ο σχηματισμός των άστρων είναι μια ακατάστατη διαδικασία στο ακατάστατο σύμπαν μας.

Σφοδροί αστρικοί άνεμοι, πιθανότατα από το φωτεινό μπλε αστέρι στην κορυφή της εικόνας, πνέουν μέσα από ένα παραπέτασμα σκόνης. Η λεπτή σκόνη διασκορπίζει το φως των αστεριών σε μπλε μήκη κύματος.

Δείτε βίντεο

Ένα φινάλε πυροτεχνημάτων

Πιο κάτω, ένα άλλο φωτεινό, εξαιρετικά καυτό αστέρι λάμπει μέσα από νήματα από σκοτεινή σκόνη, μοιάζοντας με τον Ήλιο που λάμπει μέσα από διάσπαρτα σύννεφα. Μια διαγώνια σειρά από πιο αμυδρά συνοδευτικά αστέρια φαίνεται κοκκινωπή επειδή η σκόνη φιλτράρει το φως των αστεριών, επιτρέποντας σε περισσότερο από το κόκκινο φως να περάσει.

Το κάτω μέρος της εικόνας παρουσιάζει μια κλειδαρότρυπα βαθιά στο σκοτεινό νεφέλωμα. Το Hubble συλλαμβάνει την κοκκινωπή λάμψη του ιονισμένου υδρογόνου. Μοιάζει με ένα φινάλε πυροτεχνημάτων, με πολλά αλληλεπικαλυπτόμενα γεγονότα. Αυτό προκαλείται από πίδακες με λεπτό μολύβι που εκτοξεύονται από νεοσύστατα αστέρια έξω από το οπτικό πλαίσιο.

Αυτά τα αστέρια περιβάλλονται από περιστρεφόμενους δίσκους, οι οποίοι μπορεί τελικά να παράγουν πλανητικά συστήματα, και ισχυρά μαγνητικά πεδία που κατευθύνουν δύο παράλληλες δέσμες θερμού αερίου βαθιά στο διάστημα, σαν ένα διπλό φως σπαθί από ταινίες επιστημονικής φαντασίας.

Σμιλεύουν σχέδια στο κουκούλι υδρογόνου, όπως ίχνη εκπομπής φωτός λέιζερ. Τα τζετ είναι η ανακοίνωση γέννησης ενός αστεριού.

Αυτή η άποψη προσφέρει ένα παράδειγμα της εποχής που ο Ήλιος και οι πλανήτες μας σχηματίστηκαν μέσα σε ένα τόσο σκονισμένο μοριακό σύννεφο, πριν από 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια.

Ο Ήλιος μας δεν σχηματίστηκε μεμονωμένα, αλλά ήταν ενσωματωμένος μέσα σε ένα λάκκο ξέφρενης αστρικής γέννησης, ίσως ακόμη πιο ενεργητικό και ογκώδες από το NGC 1333.

Η ιστορία του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble

Το Hubble αναπτύχθηκε σε τροχιά γύρω από τη Γη στις 25 Απριλίου 1990, από αστροναύτες της NASA στο Διαστημικό Λεωφορείο Discovery. Μέχρι σήμερα, το θρυλικό τηλεσκόπιο έχει πραγματοποιήσει περίπου 1,6 εκατομμύρια παρατηρήσεις από σχεδόν 52.000 ουράνιους στόχους. Αυτός ο θησαυρός γνώσης για το σύμπαν είναι αποθηκευμένος για δημόσια πρόσβαση στο Αρχείο Mikulski για τα διαστημικά τηλεσκόπια , στο Επιστημονικό Ινστιτούτο Διαστημικών Τηλεσκοπίων στη Βαλτιμόρη του Μέριλαντ.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble είναι ένα έργο διεθνούς συνεργασίας μεταξύ της NASA και της ESA. Το διαστημικό κέντρο πτήσεων Goddard της NASA στο Greenbelt του Μέριλαντ διαχειρίζεται το τηλεσκόπιο. Το Επιστημονικό Ινστιτούτο Διαστημικού Τηλεσκοπίου (STScI) στη Βαλτιμόρη του Μέριλαντ, διεξάγει επιστημονικές επιχειρήσεις Hubble και Webb. Το STScI λειτουργεί για τη NASA από την Ένωση Πανεπιστημίων για Έρευνα στην Αστρονομία, στην Ουάσιγκτον, DC.