Σύριος πρόσφυγας έφυγε από τη Λέσβο και έγινε δήμαρχος στη Γερμανία – Η διαδρομή του και οι εμπειρίες που τον καθόρισαν
Ο Ράιαν Άλσεμπλ θεωρεί ότι η νίκη του απέναντι σε άλλους υποψηφίους που μεγάλωσαν στην περιοχή αποτελεί ένδειξη «ανοίγματος» του μυαλού των ψηφοφόρων
Πριν από οκτώ χρόνια ένα φουσκωτό τον άφησε στις ακτές της Λέσβου. Σήμερα είναι ο δήμαρχος ενός μικρού χωριού της Γερμανίας.
Η ιστορία του πρόσφυγα Ράιαν Άλσεμπλ δεν είναι συνηθισμένη. Είναι όμως από αυτές που ξεχωρίζουν και έρχονται να θυμίσουν σε όλους πως αυτό που κρύβουμε μέσα μας είναι απλά ακόμα ένας άνθρωπος. «Ήταν νύχτα και δεν υπήρχε ούτε ένα φως στις ακτές της Λέσβου», θυμάται με την ευκαιρία συνέντευξης Τύπου στο Βερολίνο πριν από την ανάληψη των καθηκόντων του.
Οταν ο πρόσφυγας έφτασε στη Λέσβο
«Λίγες ώρες νωρίτερα βρισκόμασταν σε μια συνηθισμένη μεσογειακή πόλη της Τουρκίας. Μετά, η ατμόσφαιρα άλλαξε, με το κρύο, τα σκοτάδια και φυσικά τον φόβο που συνοδεύουν αυτού του είδους το ταξίδι».
Στα 29 του χρόνια ο Ράιαν Άλσεμπλ εξελέγη τον Μάρτιο επικεφαλής του δημοτικού συμβουλίου του χωριού Οστελσχάιμ της νοτιοδυτικής Γερμανίας. Αναλαμβάνει τα καθήκοντά του τον Ιούνιο.
Η εκλογή του έχει ιστορική σημασία: θα είναι ο πρώτος, ανάμεσα σε εκατοντάδες χιλιάδες Σύριους πρόσφυγες που βρήκαν άσυλο στη Γερμανία το 2015, που θα ηγηθεί ενός δήμου στη χώρα υποδοχής τους.
Οταν έφθασε στη Γερμανία, δεν ήταν παρά 21 ετών. Είχε φύγει από τη Συρία για να γλιτώσει την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία στη χώρα του που ήταν βυθισμένη στον εμφύλιο πόλεμο. Εκεί, συνάντησε τον αδελφό του που είχε ήδη φοιτητική βίζα. Στη συνέχεια, ακόμη τέσσερις φίλοι του βρήκαν καταφύγιο στη Γερμανία, αλλά οι γονείς του και ο τρίτος αδελφός του παρέμειναν στη Συρία. Δείτε το βίντεο
Πρόσφυγας δήμαρχος με το 55,41% των ψήφων
Δήμαρχος με το 55,41% των ψήφων μιας συντηρητικής γερμανικής κωμόπολης. Ο Ράιαν Άλσεμπλ πέρασε από τη Λέσβο στην ηπειρωτική Ελλάδα και διέσχισε τη Βόρεια Μακεδονία, τη Σερβία και την Κροατία με μέσα μαζικής μεταφοράς και με τα πόδια. Χρειάστηκε 12 μέρες για να φθάσει στη Γερμανία.
Εμαθε γρήγορα τα γερμανικά και έκανε πρακτική άσκηση ως διοικητικός υπάλληλος στο δημαρχείο του Άλτενγκστετ, χωριού που βρίσκεται κοντά στο Οστελσχάιμ.
Ryyan Alshebl arrived in Germany as a 21-year-old Syrian refugee in 2015 — he is now an elected mayor. pic.twitter.com/0qeFI3wbxo
— DW News (@dwnews) April 6, 2023
«Αν βρίσκεσαι στην ύπαιθρο, δεν έχεις επιλογές», εξηγεί. Το 2022 κατάφερε να λάβει τη γερμανική υπηκοότητα. Η εμπειρία της εξορίας τον έκανε να αναλάβει ευθύνες όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για τους άλλους, λέει. «Αυτό σφυρηλατεί τον άνθρωπο. Δημιουργεί μια νέα προσωπικότητα».
Ο Ράιαν Άλσεμπλ κατέβηκε ως ανεξάρτητος υποψήφιος στις δημοτικές εκλογές και συγκέντρωσε το 55,41% των ψήφων σε αυτό το χωριό των 2.700 κατοίκων. Είναι επίσης μέλος των Πράσινων, διότι «η προστασία του Κλίματος είναι πολύ σημαντική».
Η εκλογική του νίκη είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή σε ένα χωριό που θεωρείται συντηρητικό. Ο ίδιος αποδίδει την εκλογή του στην ικανότητά του να ακούει τα προβλήματα των κατοίκων και στην εκστρατεία του που ήταν επικεντρωμένη στα θέματα της φροντίδας των παιδιών και στον ψηφιακό κόσμο.
Παραδέχεται, ωστόσο, ότι δεν αισθάνθηκε τίποτα με τα αποτελέσματα, τόσο ταραγμένος ήταν. Τις μέρες που ακολούθησαν, και καθώς συγχαρητήρια μηνύματα έφθαναν από ολόκληρο τον κόσμο, κατάλαβε σταδιακά σε ποιο σημείο η ιστορία του «ήταν κάτι περισσότερο από μία απλή δημοτική εκλογή σε μία κωμόπολη».
Η μεγάλη μεταναστευτική κρίση του 2015 έδωσε φτερά στο ακροδεξιό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD). Με την επιθετική του εκστρατεία κατά των μεταναστών, κατάφερε δύο χρόνια μετά να κάνει την είσοδό του στη γερμανική βουλή.
Ο Ράιαν Άλσεμπλ θεωρεί ότι η νίκη του απέναντι σε άλλους υποψηφίους που μεγάλωσαν στην περιοχή αποτελεί ένδειξη «ανοίγματος» του μυαλού των ψηφοφόρων. «Είναι μια ένδειξη ότι οι άνθρωποι δεν υπολόγισαν την καταγωγή, αλλά τα προσόντα… Είναι ένδειξη ανοίγματος στον κόσμο».
Οι γονείς του, μία καθηγήτρια και ένας μηχανικός του αγροτικού τομέα, ανήκουν στη μειονότητα των Δρούζων της Συρίας. Ο ίδιος αυτοπροσδιορίζεται ως μη θρησκευόμενος. Οταν σκέφτεται τη χώρα που άφησε πίσω του το 2015, τα συναισθήματά του είναι ανάμεικτα.
«Είναι η χώρα που γεννήθηκα και μεγάλωσα, όπου πέρασα τα παιδικά και τα νεανικά μου χρόνια, όπου βρίσκονται οι φίλοι και η ευρεία οικογένειά μου. Και οι άνθρωποι με τους οποίους μεγάλωσαν μου λείπουν». «Αλλά είμαι ευτυχής που είχαν την τύχη να ζήσω εδώ. Άλλοι δεν την είχαν».