«Όποιος κρατάει την Κωνσταντινούπολη κρατάει ολόκληρη την Τουρκία». Πρόκειται για ένα από τα αξιώματα της τουρκικής πολιτικής και ο Ερντογάν το γνωρίζει από πρώτο χέρι. Από την Πόλη ξεκίνησε ο Τούρκος πρόεδρος την ιλιγγιώδη ανοδική του πορεία, που τον ανέδειξε σε απόλυτο κυρίαρχο της χώρας. Ή, μάλλον, σε… σχεδόν απόλυτο κυρίαρχο.

Στις δημοτικές εκλογές του 2019 έχασε το προπύργιό του από τον πολλά υποσχόμενο Εκρέμ Ιμάμογλου, υποψήφιο της κεμαλικής αντιπολίτευσης. Τον Μάρτιο του 2024 οι Τούρκοι θα προσέλθουν ξανά στις κάλπες, για να εκλέξουν δημάρχους. Ο Ερντογάν θέλει τώρα να στεφανώσει τη νίκη του στις προεδρικές εκλογές της 28ης Μαΐου παίρνοντας πίσω την Κωνσταντινούπολη.

Το στοίχημα για τον Ιμάμογλου είναι φιλόδοξο: Θα καταφέρει να πάρει την ηγεσία του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (ΡΛΚ), χωρίς να χάσει την Κωνσταντινούπολη; Δύσκολα, εκτιμά ο έμπειρος Τούρκος πολιτικός αναλυτής Ισμαΐλ Σαϊμάζ, που γνωρίζει τις ζυμώσεις στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν, όμως, το κατορθώσει, θα γίνει ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της αντιπολίτευσης και το επίσης αδιαμφισβήτητο φαβορί για την προεδρία στις εκλογές του 2028. Ο δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, μετά την ήττα της αντιπολίτευσης στις προεδρικές εκλογές, βγήκε μπροστά ζητώντας «αλλαγή» και ξεκινώντας ένα σκληρό παρασκήνιο κατά του Κιλιτσντάρογλου.

Πολλοί πίστευαν ότι, αν υποψήφιος ήταν ο Ιμάμογλου, η αντιπολίτευση θα νικούσε. Ο Κιλιτσντάρογλου, από την πλευρά του, προσκολλημένος στην καρέκλα του, αντιτάσσει στο αίτημα «αλλαγής» το σύνθημα «ανανέωση» και κατηγορεί τον Ιμάμογλου ότι δεν είναι «καθαρός» και ότι κουβαλάει «βαρίδια».

Ο Ιμάμογλου έχει τώρα μπροστά του τρεις επιλογές: 1η επιλογή, να είναι και πάλι υποψήφιος στον Δήμο της Κωνσταντινούπολης: Ο νυν δήμαρχος είναι ο ισχυρότερος, αν όχι ο μοναδικός, υποψήφιος που μπορεί να προτείνει το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (ΡΛΚ) στην Κωνσταντινούπολη. Παρά τις επικρίσεις που δέχεται για πλημμελή άσκηση καθηκόντων και σοβαρά προβλήματα στις υποδομές της μεγαλούπολης των 18 εκατομμυρίων, το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) δυσκολεύεται να βρει έναν υποψήφιο του διαμετρήματός του. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι ο Ιμάμογλου «έχει στο τσεπάκι» τον δήμο. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το ΑΚΡ και ο κυβερνητικός του εταίρος, το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ), θα κατεβάσουν κοινό υποψήφιο, ο Ιμάμογλου θα πρέπει να εξασφαλίσει στήριξη από άλλα κόμματα της πρώην συμμαχίας της αντιπολίτευσης, στην οποία όμως έχουν «βγει τα μαχαίρια» μετά την ήττα στις προεδρικές κάλπες. Το κουρδικό Κόμμα Δημοκρατίας των Λαών (HDP), εξαιτίας της στήριξης του οποίου το ΑΚΡ έχασε την Πόλη έπειτα από 25 χρόνια, ξεκαθάρισε ότι αυτή τη φορά θα κατεβάσει δικό του υποψήφιο.

2η επιλογή, να διεκδικήσει την ηγεσία του ΡΛΚ: Για τον Ιμάμογλου η υποψηφιότητα για την ηγεσία του ΡΛΚ θα έχει συνέπειες… Η νίκη δεν είναι δεδομένη για εκείνον στο Συνέδριο του Οκτωβρίου, εάν τελικά είναι υποψήφιος. Παρ’ όλο που ο Κιλιτσντάρογλου ηττήθηκε από τον Ερντογάν στις προεδρικές εκλογές, για 13η φορά από το 2010 από όταν ανέλαβε το κόμμα, εξακολουθεί να ελέγχει τον κομματικό μηχανισμό και άρα τους συνέδρους που θα στείλουν οι τοπικές οργανώσεις για να εκλέξουν πρόεδρο. Επιπροσθέτως, εάν ο Ιμάμογλου γίνει πρόεδρος του ΡΛΚ, θα έχει κατακτήσει μια μάλλον πύρρειο νίκη, καθώς θα πρέπει να εγκαταλείψει το αξίωμα του δημάρχου και να παραδώσει την Κωνσταντινούπολη με τα ίδια του τα χέρια στο ΑΚΡ - και συγκεκριμένα στον δήμαρχο της περιφέρειας Εσενλέρ, Τεβφίκ Γκιόκσου, ο οποίος είναι το Νο 2 στο Δημοτικό Συμβούλιο του μητροπολιτικού δήμου. Σε αυτή την περίπτωση, δικαίως θα βρεθεί υπόλογος, επειδή για τις φιλοδοξίες του θα έχει παραδώσει την Κωνσταντινούπολη στον Ερντογάν. Εξι μήνες πριν από τις δημοτικές κάλπες, χιλιάδες υπάλληλοι που προσλήφθηκαν κατά την περίοδο της δημαρχίας του θα απολυθούν, τα έργα και οι ημέρες του θα χρησιμοποιηθούν για «μαύρη προπαγάνδα» στις εκλογές και οι πόροι του μεγαλύτερου δήμου της χώρας θα διοχετευτούν στο ΑΚΡ.

3η επιλογή, να ηγηθεί του κόμματος… δι’ αντιπροσώπου: Σύμφωνα με το σενάριο αυτό, ο Ιμάμογλου θα είναι ο de facto ηγέτης της «αλλαγής» στο κόμμα, αλλά την προεδρία του θα αναλάβει τυπικά κάποιο έμπιστο στέλεχος. Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί, άλλωστε, και τους πρώτους μήνες της κυβέρνησης του AKΡ (2002-2003), όταν οι παντοδύναμοι τότε στρατηγοί είχαν στερήσει από τον Ερντογάν τα πολιτικά του δικαιώματα και προσωρινά πρωθυπουργός είχε αναλάβει ο δεύτερος στην ιεραρχία του κόμματος, Αμπντουλάχ Γκιουλ. Στην περίπτωση του ΡΛΚ, ο καταλληλότερος για τον ρόλο αυτόν φαίνεται να είναι ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, Οζγκιούρ Οζέλ. Ωστόσο, η φόρμουλα αυτή μπορεί να μην έχει επαρκή αντίκτυπο στην κοινή γνώμη. Δύσκολη η απόφαση για τον Ιμάμογλου και γίνεται ακόμα πιο δύσκολη, καθώς στην εξίσωση μπαίνουν και ενδεχόμενες καταδικαστικές αποφάσεις δικαστηρίων, με συνέπεια τη στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων.

Δημοσιεύτηκε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στις 12/8