To 2024, η χρονιά µε τις εκλογές σε 64 χώρες -µεταξύ αυτών οι ευρωεκλογές του Ιουνίου κι εκείνες που θα αναδείξουν τον επόµενο ηγέτη στις ΗΠΑ (µε τον Ντόναλντ Τραµπ να εµφανίζεται ξεκάθαρα ως ο επικρατέστερος)-, µε τα ανοιχτά µέτωπα των πολέµων σε Ουκρανία και Ισραήλ, µε τον πληθωρισµό να µαστίζει την Ευρώπη και µε την Κίνα να είναι δύσκολος -αλλά ακόµη απαραίτητος- εταίρος, είναι µια χρονιά που η ευρωπαϊκή ηγεσία είναι ίσως σηµαντικότερη από ποτέ. Τα πρόσωπα-κλειδιά της «γηραιάς ηπείρου» διαφάνηκαν ήδη από το τέλος του 2023, ενώ άλλα αναδεικνύονται στον δρόµο για την ευρωκάλπη.
Η μετακίνηση Μελόνι στο Κέντρο και η προσχώρηση Όρμπαν
Μεταξύ των Ευρωπαίων επικεφαλής κυβερνήσεων, η Ιταλίδα πρωθυπουργός, Τζόρτζια Μελόνι, έχει καταφέρει από την άκρα ∆εξιά να µετακινηθεί προς το Κέντρο, κυρίως εµφανιζόµενη ως ισχυρή σύµµαχος των ΗΠΑ σε Ουκρανία και ΝΑΤΟ, και ήταν από τα πρόσωπα-κλειδιά που επισκέφθηκαν πρόσφατα, µαζί µε την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και τον Καναδό Τζαστίν Τριντό, την Ουκρανία για τα δύο χρόνια του πολέµου. Επίσης, ως αρχηγός του Κόµµατος Συντηρητικών και Μεταρρυθµιστών, έχει καταφέρει να αυξήσει τα ποσοστά του, µε αποτέλεσµα η ευρωοµάδα του να θεωρείται πως θα είναι από τις κερδισµένες των ευρωεκλογών.
Στο ανερχόµενο αυτό κόµµα συζητά να προσχωρήσει -µετά την ευρωπαϊκή κάλπη- και ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Βίκτορ Ορµπαν, η Κοινοβουλευτική Οµάδα του οποίου είναι µέχρι στιγµής «ορφανή», µετά την έξωσή του από το κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόµµα (ΕΛΚ). Ο Όρµπαν απασχολεί τους Ευρωπαίους, γιατί τον Ιούλιο θα βρεθεί σε µια ιδιάζουσα θέση: Αυτός που έχει επικριθεί πως δεν υπηρετεί δεόντως τους δηµοκρατικούς θεσµούς της Ε.Ε. στη χώρα του θα ηγηθεί της κυλιόµενης προεδρίας στο Ευρωπαϊκό Συµβούλιο. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που ο νυν πρόεδρος του Συµβουλίου, Σαρλ Μισέλ, σκέφτεται να παρατείνει την παραµονή του. Ωστόσο, ο Μισέλ θα αποχωρήσει τελικά και το ζήτηµα της διαδοχής µένει ανοιχτό. Μέχρι στιγµής, δεν διαφαίνεται ξεκάθαρος αντικαταστάτης. Και εκείνος που θα «έκανε» για τη θέση, ο Μάριο Ντράγκι, γνωστός και ως «σούπερ Μάριο», δεν φαίνεται διατεθειµένος. Ο πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ παραµένει, ωστόσο, βαθιά µέσα στα ευρωπαϊκά πράγµατα, διατηρώντας µεταξύ άλλων ρόλο συµβουλευτικό της Κοµισιόν.
Τα φαβορί για να ηγηθούν σε Κομισιόν-Ευρωβουλή-ΝΑΤΟ και οι «απειλές» για Μακρόν
Στις «σταθερές αξίες » των θεσµικών οργάνων της Ε.Ε., η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν κατέθεσε τελικά υποψηφιότητα µε το ΕΛΚ για δεύτερη θητεία στην Κοµισιόν και η παραµονή της θεωρείται αδιαµφισβήτητη, ενώ θα συνεχίσει να κρατά το τιµόνι στη στενή σχέση Ε.Ε.- ΝΑΤΟ, που ίσως δοκιµαστεί µε µια εκλογή Τραµπ στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Στο σηµείο αυτό, ρόλο-κλειδί αναµένεται να παίξει, εφόσον εκλεγεί, και το «φαβορί» για τη διαδοχή του γ.γ. του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενµπεργκ, ο πρώην πρωθυπουργός της Ολλανδίας Μαρκ Ρούτε, ο οποίος φέρεται να στηρίζεται από ΗΠΑ, Γαλλία και Γερµανία.
Στις «σταθερές αξίες» των ευρωπαϊκών θεσµών ανήκει και η πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, Μαλτέζα πολιτικός Ροµπέρτα Μέτσολα, που σε ηλικία µόλις 43 ετών και έναν µήνα µετά την απαρχή του πολέµου στην Ουκρανία πήρε το τιµόνι στην Ευρωβουλή και «τα κατάφερε» σε τέτοιον βαθµό, που θεωρείται πιθανό να αναλάβει ξανά την ίδια θέση. Η άλλη ισχυρή κυρία -όχι των Βρυξελλών, αλλά της Φρανκφούρτης, όπου εδράζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα-, η Κριστίν Λαγκάρντ, αν και πέρασε πανδηµία και τις αρχές του πολέµου, µένει να φανεί πώς θα λύσει την εξίσωση του πληθωρισµού στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Σε αυτό το σκηνικό (πληθωρισµού, αλλά και προκλήσεων όσον αφορά το Μεταναστευτικό και άλλους τοµείς), οι µεγάλες χώρες της Ευρώπης, η Γαλλία και η Γερµανία, δοκιµάζονται.
Στην πρώτη, ο Μακρόν ανακάτεψε την τράπουλα ορίζοντας πρωθυπουργό τον 34χρονο Γκαµπριέλ Ατάλ, αλλά µέχρι τις επερχόµενες προεδρικές εκλογές περιστοιχίζεται όλο και πιο στενά από «δελφίνους». Πιθανοί αντικαταστάτες του, οι Εντουάρ Φιλίπ, Μπρουνό λε Μερ, ο Ατάλ, αλλά και ο υπουργός Εσωτερικών, Ζεράλ Νταρµανέν, ο άνθρωπος τον οποίο ο Μακρόν «βγάζει µπροστά» στα δύσκολα και που χαίρει της υποστήριξης του πλουσιότερου Γάλλου, του Μπερνάρ Αρνό της LVMH, αλλά έχει δεχθεί και κατηγορίες για βιασµό, οι οποίες µένουν ανοιχτές. Και βέβαια, ενόψει των ευρωεκλογών, η ακροδεξιά «Εθνική Συσπείρωση» της Μαρίν Λεπέν έρχεται πρώτη στις δηµοσκοπήσεις, µε την ίδια να βάζει µπροστά τη νέα γενιά: τον 27χρονο αρχηγό του κόµµατός της και σύντροφο της ανιψιάς της, Ζορντάν Μπαρντελά.
Τι συμβαίνει σε Γερμανία, Πολωνία και Βρετανία
Στη Γερµανία, η οικονοµία της οποίας δοκιµάζεται, ο υπουργός Αµυνας, Μπόρις Πιστόριους, «απειλεί» δηµοσκοπικά τον αντιδηµοφιλή καγκελάριο Ολαφ Σολτς. Και το ακροδεξιό AfD αναδεικνύει το δικό του πρόσωπο-κλειδί: τον Μπγιορν Χέκε, επικεφαλής του στο κρατίδιο της Θουριγγίας. Πιέσεις από την Ακροδεξιά της Πολωνίας αναµένεται να συναντήσει και ο επανεκλεγείς πρωθυπουργός Ντόναλντ Τουσκ, ο οποίος κατάφερε να ξαναφέρει τη Βαρσοβία κοντά στους ευρωπαϊκούς θεσµούς.
Φυσικά, ένα από τα πιο σηµαντικά πρόσωπα σε µια άλλη ισχυρή χώρα σε εκλογική χρονιά, τη Βρετανία, θεωρείται ο ηγέτης των Εργατικών,Κιρ Στάρµερ, που επανέφερε το κόµµα του στο Κέντρο και απειλεί ξεκάθαρα να εκδιώξει από την εξουσία τους Τόρις. Τέλος, αναφορά αξίζει να γίνει στον Αντρέι Γέρµακ, γνωστό και ως «πράσινο καρδινάλιο» του Κιέβου, τον άνθρωπο-κλειδί πίσω από τις προσεγγίσεις που κάνει ο Ουκρανός πρόεδρος, Ζελένσκι, στην Ε.Ε.
