Κώστας Υφαντής: Τελειώνει το άστρο του άτρωτου Ταγίπ Ερντογάν
"Για πρώτη φορά εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα το κόμμα του Ταγίπ Ερντογάν είναι δεύτερο"
"Θα μπορούσε κάποιος να μιλήσει για τέλος εποχής και αρχή μιας νέας περιόδου στην Τουρκική πολιτική σκηνή" υποστήριξε ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
«Για πρώτη φορά εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα το κόμμα του Ταγίπ Ερντογάν είναι δεύτερο. Τελειώνει το άστρο του άτρωτου ηγέτη και πλέον υπάρχει μια αντιπολίτευση η οποία βάσιμα μπορεί να διεκδικήσει την εξουσία», επισήμανε ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κώστας Υφαντής μιλώντας στο αναλυτικό δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ και τον Γιώργο Κουβαρά, αναφορικά με το τι αλλάζει για την Τουρκία μετά από το χθεσινό αποτέλεσμα στις δημοτικές εκλογές της χώρας.
«Θα μπορούσε κάποιος να μιλήσει για τέλος εποχής και αρχή μιας νέας περιόδου στην Τουρκική πολιτική σκηνή. Τουρκική δεν είναι μόνο η ήττα αλλά η εκ νέου επικράτηση της αντιπολίτευσης με τον Ιμάμογλου στην Κωνσταντινούπολη, ακόμα και στις άλλες μεγάλες πόλεις. Κυρίως είναι ότι για πρώτη φορά εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα το κόμμα του Ερντογάν είναι δεύτερο. (…)
Και μπορεί να υπάρχουν όλες αυτές οι ενστάσεις, οι ιδιαιτερότητες μιας αυτοδιοικητικής εκλογικής αναμέτρησης και όχι μιας εθνικής προεδρικής αναμέτρησης, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι η πρώτη φορά. Τελειώνει το άστρο του άτρωτου Ταγίπ Ερντογάν και πλέον υπάρχει (και αυτό θα το δούμε να εμπεδώνεται στη συνείδηση του μέσου Τούρκου πολίτη) μια αντιπολίτευση η οποία βάσιμα μπορεί να διεκδικήσει την εξουσία», συμπλήρωσε.
Για το πώς θα επηρεάσει αυτή η ήττα τις επόμενες κινήσεις του Ερντογάν, ο κ. Υφαντής τόνισε πως «μια εν θερμώ εκτίμηση είναι ότι οι επιλογές του είναι πραγματικά περιορισμένες. Και δεν είναι μόνο περιορισμένες, γιατί πια έχει στις πλάτες του, στους ώμους του μια ήττα στρατηγικής σημασίας.
Πέρα από το συμβολισμό μιας προσωπικής υποχώρησης, είναι ότι όλος ο υπόλοιπος κόσμος κάνει την ανάγνωση που κάνουμε κι εμείς. Δηλαδή ότι ίσως είναι είναι η αρχή του τέλους του AKP και της πολιτικής ηγεμονίας Ερντογάν.
Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d08xtwdk05y9)
Άρα η όποια διαπραγματευτική ισχύ έχει ο πρόεδρος Ερντογάν αναγκαστικά θα αρχίσει να μειώνεται. Βεβαίως τέσσερα χρόνια είναι πάρα πολλά και δεν πρέπει κανένας και καμία να ξεγράφει έναν ηγέτη (…) Ξέρει πάρα πολύ καλά ότι η μόνη περίπτωση να επανακάμψει είναι η ανάταξη της οικονομίας (…) Είναι σχεδόν αδύνατη γιατί η οικονομική ορθοδοξία την οποία ξορκίζει ο πρόεδρος Ερντογάν σημαίνει ένα πρόγραμμα σκληρής λιτότητας για δύο τουλάχιστον χρόνια.
Που σημαίνει ότι το εκλογικό του ακροατήριο, που έχει συσπειρωθεί πλήρως η εκλογική του πελατεία, ακριβώς λόγω της οικονομικής πολιτικής τα προηγούμενα χρόνια, θα τον εγκαταλείψει εντελώς».
Για την έκβαση σε ότι έχει να κάνει με τα ελληνοτουρκικά, και συγκεριμένα με αφορμή το ότι στις 9 Μαΐου ο Τούρκος πρόεδρος θα μεταβεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και κατόπιν θα συναντηθεί και με τον Έλληνα πρωθυπουργό στην Άγκυρα, σημείωσε ότι «είναι δύσκολο να εκτιμήσει κανείς, πρώτα απ’ όλα γιατί δεν έχει ξανασυμβεί αυτό. Δεν έχουμε έναν πρόεδρο ο οποίος να είναι τόσο πολύ στριμωγμένος. Σήμερα που μιλάμε θεωρώ ότι θα προσπαθήσει να βελτιώσει ταχύτατα τις σχέσεις με τη Δύση, με τις Ηνωμένες Πολιτείες και να διατηρήσει το ήρεμο κλίμα με την Ελλάδα και ενδεχομένως και με τις υπόλοιπες περιφερειακές δυνάμεις».
«Υπάρχει περίπτωση αυτοί που τον εγκατέλειψαν να μην είναι τόσο η εθνικιστική ψήφος, αλλά η πιο συντηρητική ισλαμική ψήφος, η οποία μπορεί να κατευθύνθηκε σε κάποια πιο ακραία, πιο συντηρητικά κόμματα στα δεξιά του (…) Μένει να δούμε πως εξελίχθηκε η μετακίνηση ψήφων», κατέληξε.
«Θα μπορούσε κάποιος να μιλήσει για τέλος εποχής και αρχή μιας νέας περιόδου στην Τουρκική πολιτική σκηνή. Τουρκική δεν είναι μόνο η ήττα αλλά η εκ νέου επικράτηση της αντιπολίτευσης με τον Ιμάμογλου στην Κωνσταντινούπολη, ακόμα και στις άλλες μεγάλες πόλεις. Κυρίως είναι ότι για πρώτη φορά εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα το κόμμα του Ερντογάν είναι δεύτερο. (…)
Και μπορεί να υπάρχουν όλες αυτές οι ενστάσεις, οι ιδιαιτερότητες μιας αυτοδιοικητικής εκλογικής αναμέτρησης και όχι μιας εθνικής προεδρικής αναμέτρησης, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι η πρώτη φορά. Τελειώνει το άστρο του άτρωτου Ταγίπ Ερντογάν και πλέον υπάρχει (και αυτό θα το δούμε να εμπεδώνεται στη συνείδηση του μέσου Τούρκου πολίτη) μια αντιπολίτευση η οποία βάσιμα μπορεί να διεκδικήσει την εξουσία», συμπλήρωσε.
Για το πώς θα επηρεάσει αυτή η ήττα τις επόμενες κινήσεις του Ερντογάν, ο κ. Υφαντής τόνισε πως «μια εν θερμώ εκτίμηση είναι ότι οι επιλογές του είναι πραγματικά περιορισμένες. Και δεν είναι μόνο περιορισμένες, γιατί πια έχει στις πλάτες του, στους ώμους του μια ήττα στρατηγικής σημασίας.
Πέρα από το συμβολισμό μιας προσωπικής υποχώρησης, είναι ότι όλος ο υπόλοιπος κόσμος κάνει την ανάγνωση που κάνουμε κι εμείς. Δηλαδή ότι ίσως είναι είναι η αρχή του τέλους του AKP και της πολιτικής ηγεμονίας Ερντογάν.
Άρα η όποια διαπραγματευτική ισχύ έχει ο πρόεδρος Ερντογάν αναγκαστικά θα αρχίσει να μειώνεται. Βεβαίως τέσσερα χρόνια είναι πάρα πολλά και δεν πρέπει κανένας και καμία να ξεγράφει έναν ηγέτη (…) Ξέρει πάρα πολύ καλά ότι η μόνη περίπτωση να επανακάμψει είναι η ανάταξη της οικονομίας (…) Είναι σχεδόν αδύνατη γιατί η οικονομική ορθοδοξία την οποία ξορκίζει ο πρόεδρος Ερντογάν σημαίνει ένα πρόγραμμα σκληρής λιτότητας για δύο τουλάχιστον χρόνια.
Που σημαίνει ότι το εκλογικό του ακροατήριο, που έχει συσπειρωθεί πλήρως η εκλογική του πελατεία, ακριβώς λόγω της οικονομικής πολιτικής τα προηγούμενα χρόνια, θα τον εγκαταλείψει εντελώς».
Για την έκβαση σε ότι έχει να κάνει με τα ελληνοτουρκικά, και συγκεριμένα με αφορμή το ότι στις 9 Μαΐου ο Τούρκος πρόεδρος θα μεταβεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και κατόπιν θα συναντηθεί και με τον Έλληνα πρωθυπουργό στην Άγκυρα, σημείωσε ότι «είναι δύσκολο να εκτιμήσει κανείς, πρώτα απ’ όλα γιατί δεν έχει ξανασυμβεί αυτό. Δεν έχουμε έναν πρόεδρο ο οποίος να είναι τόσο πολύ στριμωγμένος. Σήμερα που μιλάμε θεωρώ ότι θα προσπαθήσει να βελτιώσει ταχύτατα τις σχέσεις με τη Δύση, με τις Ηνωμένες Πολιτείες και να διατηρήσει το ήρεμο κλίμα με την Ελλάδα και ενδεχομένως και με τις υπόλοιπες περιφερειακές δυνάμεις».
«Υπάρχει περίπτωση αυτοί που τον εγκατέλειψαν να μην είναι τόσο η εθνικιστική ψήφος, αλλά η πιο συντηρητική ισλαμική ψήφος, η οποία μπορεί να κατευθύνθηκε σε κάποια πιο ακραία, πιο συντηρητικά κόμματα στα δεξιά του (…) Μένει να δούμε πως εξελίχθηκε η μετακίνηση ψήφων», κατέληξε.
