Παρά το γεγονός ότι οι εκλογές της 31ης Μαρτίου αφορούσαν την Τοπική Αυτοδιοίκηση στην Τουρκία, κατέληξαν να αποκτήσουν έντονα πολιτικό χαρακτήρα γενικευμένης διαμαρτυρίας κατά του τρόπου διαχείρισης της εξουσίας από τον Τούρκο πρόεδρο, Ταγίπ Ερντογάν, κυρίως στον τομέα της οικονομίας. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το ΡΛΚ, που μετά την ήττα του στις βουλευτικές εκλογές του 2023 υπέφερε από εσωτερικές διαμάχες, κατάφερε να συγκεντρώσει 17 εκατομμύρια ψήφους. Έγινε έτσι πρώτο κόμμα, φτάνοντας το 37%, με δεύτερο το ΑΚΡ για πρώτη φορά με 35,53%.

Αναλυτές και Τύπος στη Γερμανία κάνουν λόγο για ολοκληρωτική αλλαγή, που σηματοδοτεί την πτώση του Ερντογάν.

«Η αρχή του τέλους του Ερντογάν – αυτό ήταν που συνέβη στην Τουρκία την Κυριακή;», διερωτάται η «Süddeutsche Zeitung».

Πάντως ο ανταποκριτής του Γερμανικού Δημοσιογραφικού Δικτύου (RND) στην Τουρκία, Γκερντ Χέλερ, μάλλον διαφωνεί: «Αν και ο Τούρκος πρόεδρος έχει θεωρηθεί πολλές φορές πολιτικά νεκρός, κατάφερνε να ξεπεράσει όλα τα πλήγματα που δεχόταν. Εξ ου και είναι πολύ νωρίς να μιλήσει κανείς ήδη για το τέλος του Ερντογάν».

Το γερμανικό δίκτυο εκτιμά ακόμα πως «το πιθανότερο είναι να προωθήσει περισσότερο τα σχέδιά του για μία συνταγματική αναθεώρηση, με την οποία θα μπορέσει να παρατείνει περισσότερο την εξουσία του και να θέσει υποψηφιότητα για μία ακόμα φορά στις προεδρικές εκλογές».

Η πίεση προς την αντιπολίτευση, τους επικριτές της κυβέρνησης και τους ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων πιθανώς θα αυξηθεί. Και παρότι ο Ιμάμογλου φαίνεται ικανός να αντιμετωπίσει τον Ερντογάν και να διεκδικήσει την προεδρία, η θητεία του Τούρκου προέδρου λήγει το 2028 - σε τέσσερα χρόνια, κατά τα οποία μπορούν να συμβούν πολλά».

«Ο Ερντογάν έχει περάσει το ζενίθ του»

Η οικονομική επιθεώρηση «Handelsblatt» εστιάζει στην «ευχάριστη και σημαντική διαπίστωση πως ακόμα και σε μία χώρα με αυταρχική ηγεσία η δημοκρατική αντίδραση δεν μπορεί να καταπιεστεί [...] Τουρκία είναι επομένως το εξής: ο Ερντογάν μπορεί να νικηθεί.

Στο παρελθόν ο Ερντογάν μπορούσε συχνά να πείσει τον κόσμο πως μόνο αυτός φέρνει την ευημερία, πως μόνο αυτός μπορεί να επιλύσει τις όποιες πολιτικές κρίσεις - και κέρδισε όλες τις προηγούμενες εκλογές. Όμως αυτό δεν ισχύει πια. Ο Ερντογάν έχει περάσει το ζενίθ του».

Η «Τageszeitung» θεωρεί από την πλευρά της πως ο Ερντογάν θα στραφεί τώρα «πρωτίστως στην εξωτερική πολιτική. Στην ομιλία του μετά τις εκλογές άφησε να εννοηθεί πως προετοιμάζεται μία στρατιωτική επίθεση εναντίον του κουρδικού PKK στο Ιράκ και των Κούρδων στη Συρία. Συζητείται δε και μία μεγάλη προέλαση στο Ιράκ. Δεν αποκλείεται όμως να υπάρξουν εκ νέου συνομιλίες με το PKK, με στόχο τον τερματισμό της ένοπλης σύγκρουσης με αντάλλαγμα πολιτικές παραχωρήσεις.

Για την υστεροφημία του στα βιβλία της Ιστορίας, μία πολιτική λύση στο κουρδικό ζήτημα θα άξιζε σίγουρα τον κόπο. Όσον αφορά, αντιθέτως, το εάν θα διατηρήσει τον διαμεσολαβητικό του ρόλο στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, αυτό φυσικά δεν είναι κάτι που εξαρτάται από τον ίδιο. Ίσως το κάνει αργότερα, ως πρώην πρόεδρος σε σύνταξη».