Εμπρηστικός Ερντογάν για τη μετατροπή της Μονής Χώρας σε τζαμί: "Προστατεύουμε την κληρονομιά των προγόνων μας"

Φιέστα ετοίμασε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για τα εγκαίνια της επαναλειτουργίας της ιστορικής Μονής της Χώρας, στο συνεδριακό κέντρο του προεδρικού μεγάρου στην Άγκυρα.

Υπενθυμίζεται ότι το σημαντικότερο βυζαντινό μνημείο από την εποχή των Παλαιολόγων στην Κωνσταντινούπολη, θα λειτουργεί από σήμερα (06/05) ως τζαμί, κατόπιν απόφασης του Τούρκο Προέδρου, με τον ίδιο να τονίζει μεταξύ άλλων: «συγχαίρω τη Γενική Διεύθυνση Βακουφίων που προστατεύει την κληρονομιά των προγόντων μας».

Η Γενική Διεύθυνση Βακουφίων είναι υπεύθυνη για τη συντήρηση 201 ιστορικών μνημείων της γείτονος χώρας, στα οποία συμπεριλαμβάνεται και η μετατροπή της Μονής της Χώρας σε τέμενος.


Ο Ερντογάν δεν παρέλειψε να επισημανεί ότι: «Λαμβάνοντας υπόψη ότι μόνο 56 ιστορικά μνημεία αποκαταστάθηκαν πριν από εμάς, μεταξύ 1996 και 2002, θα φανεί πόσο μεγάλη επιτυχία έχει καταγράψει η Γενική Διεύθυνση Βακουφίων. Όχι μόνο στην Τουρκία, την Ανατολία και τη Θράκη, αλλά οπουδήποτε στον κόσμο, υπάρχει ένα αντικείμενο ή ένα κομμάτι πολιτιστικής κληρονομιάς που ανήκει σε εμάς και τους προγόνους μας. Φθάνουμε εκεί και το φέρνουμε στο φως».

Μονή της Χώρας: Ποιο είναι το μνημείο με τα πανέμορφα ψηφιδωτά

Η Μονή της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη η οποία από σήμερα με απόφαση Ερντογάν μετατρέπεται σε τζαμί, είναι το σημαντικότερο μνημείο της εποχής των Παλαιολόγων και λόγω του μοναδικού του εικονογραφικού προγράμματος ένα από τα σπουδαιότερα καλλιτεχνικά δημιουργήματα της βυζαντινής τέχνης.




Το καθολικό της Μονής της Χώρας χτίστηκε μεταξύ 1077 και 1081 από τη Μαρία Δούκαινα, την πεθερά του αυτοκράτορα Αλέξιου Α’ Κομνηνού, πάνω σε παλαιότερο κτίσμα.



Το 1120 επισκευάστηκε ριζικά από τον γιο του Αλέξιου, τον σεβαστοκράτορα Ισαάκιο Κομνηνό. Πολύ αργότερα, μεταξύ 1316 και 1321, ο Θεόδωρος Μετοχίτης, Λογοθέτης του Γενικού επί Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου και λόγιος με σημαντικό συγγραφικό έργο, ανακαινίζει το κτήριο, προσθέτει τον εξωνάρθηκα και το νότιο παρεκκλήσι και τα διακοσμεί με μωσαϊκά και τοιχογραφίες.

Το νότιο παρεκκλήσι προσαρτήθηκε και διακοσμήθηκε στα 1315-20 με δαπάνη του Μετοχίτη, με σκοπό να συμπεριλάβει τον τάφο του κτήτορα.





Σύμφωνο με το νεκρικό προορισμό του χώρου είναι και το εικονογραφικό του πρόγραμμα. Μία επιβλητική σύνθεση της Καθόδου του Χριστού στον Άδη διακοσμεί την αψίδα, ενώ μία μνημειακή παράσταση της Δευτέρας Παρουσίας καλύπτει τα ψηλότερα μέρη του ανατολικού τμήματος. Οι δύο παραστάσεις από τα Θαύματα του Κυρίου, η ανάσταση του γιου της χήρας και της κόρης του Ιαείρου, ολοκληρώνουν το πρόγραμμα του ανατολικού τμήματος του παρεκκλησίου, που συνολικά εκφράζει τον Θρίαμβο του Χριστού πάνω στον θάνατο.




Στη διακόσμηση της κάτω ζώνης της αψίδας του παρεκκλησίου απεικονίστηκε και η ολόσωμη Παναγία που τραβά με τα χέρια προς το μάγουλό της το Θείο Βρέφος και χαρακτηρίζεται «ένας από τους πιο συναισθηματικούς τύπους της Παναγίας Ελεούσας στη βυζαντινή τέχνη».

Σχετικές με τη μεγάλη διάδοση της λατρείας της Θεοτόκου είναι και οι απεικονίσεις των τεσσάρων μελωδών αγίων: του Ιωάννη Δαμασκηνού, του Κοσμά Υμνογράφου, του Θεοφάνη Γραπτού και του Ιωσήφ Υμνογράφου, που δημιούργησαν τη βασική μαριολογική υμνογραφία της Ορθοδοξίας.

Αξιόλογη στη σειρά των σκηνών της Παλαιάς Διαθήκης είναι η παράσταση της κλίμακος του Ιακώβ στη δυτική πλευρά του νότιου τοίχου.Το δυτικό τμήμα διακοσμείται με σκηνές από την Παλαιά Διαθήκη που αποτελούν προεικονίσεις της Παναγίας, διαμορφώνοντας έτσι με ζωγραφικά μέσα έναν ύμνο στη Θεοτόκο.