Η διάκονος Αγγελική στην "Απογευματινή": "Δεν θέλω να πάρω τον δεύτερο βαθμό ιεροσύνης"
"Έγινα διακόνισσα εμπνευσμένη από τις αγίες γυναίκες και τις διακόνισσες της εκκλησίας μας"
«Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχουν γυναίκες πρεσβύτεροι, ακόμα και οι αγίες μας, κάποιες από αυτές ήταν ΔΙΑΚΟΝOI, ΟΧΙ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΙ» τονίζει η χειροτονημένη από τον Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε και Ανγκόλας Σεραφείμ Αγγελική
Η Αντζελίκ Μολέν, πλέον διάκονος Αγγελική-Φοίβη ή αδελφή Φοίβη, ήρθε σε επαφή με την Ορθοδοξία πριν από 20 χρόνια, σε ηλικία 11 ετών, και ουσιαστικά ασκεί το λειτούργημα της διακόνισσας πάνω από μια δεκαετία πριν από τη χειροτονία της. «Αποφάσισα να γίνω διακόνισσα εμπνευσμένη από τις αγίες γυναίκες και τις διακόνισσες της εκκλησίας μας. Πάντα προσευχόμουν να γίνω όπως αυτές και με τη χάρη του Θεού έλαβα ευλογίες από τον Πατριάρχη μας Θεόδωρο και από τον Μητροπολίτη μου Σεραφείμ, που με πρότεινε σε εκείνον για να χειροτονηθώ ως η πρώτη διακόνισσα».
*Διαβάστε ακόμα: Η Αγγελική η πρώτη γυναίκα διάκονος έπειτα από 170 χρόνια - Τη χειροτόνησε ο Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε και Ανγκόλας Σεραφείμ
Μετά τη χειροτονία της ήρθε αντιμέτωπη με σφοδρές αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Οι πρώτοι που αντέδρασαν, και στην πλειονότητά τους αρνητικά, ήταν άνδρες. Δημοσίευσαν σχόλια όπως: “Ο επίσκοπός σας σας οδηγεί στην κόλαση”, “Ανάθεμα!” και “Κύριε, ελέησον!”. Από το εξωτερικό, όχι από τη Μητρόπολή μας ή από το Πατριαρχείο μας, απ’ όπου έλαβα τις προσευχές τους για υποστήριξη σε αυτή τη σημαντική διακονία που η Εκκλησία μας εμπιστεύτηκε σε μένα. Οι περισσότεροι άνδρες θεωρούσαν τις γυναίκες ατελείς ανθρώπους. Οι γυναίκες έχουν πολύ συχνά μειωθεί, υποβιβαστεί και στερηθεί τα δικαιώματά τους στην Ορθόδοξη Εκκλησία λόγω της πατριαρχικής της φύσης».
Σύμφωνα με την ίδια, η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει τη δυνατότητα να φέρει θεραπευτική αλλαγή, προσφέροντας αξιοπρέπεια, βοήθεια, υποστήριξη και τροφή, έτσι ώστε οι γυναίκες να μην αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Οι περισσότερες γυναίκες δέχονται αυτή τη διακονία με ανοιχτές αγκάλες. Με ενθάρρυναν να είμαι δυνατή, καθώς πολλά εμπόδια θα βρεθούν στον δρόμο μου, και με ενθάρρυναν γιατί η ουσιαστική αλλαγή θα απαιτήσει θάρρος και φαντασία».
Και προσθέτει: «Κοιτάζοντας το μέλλον μου στην Εκκλησία, βλέπω ότι υπάρχει πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει από ολόκληρη την Ορθόδοξη Εκκλησία. Όλοι εμείς που νοιαζόμαστε για τη συνολική υγεία της Εκκλησίας πρέπει να ασχοληθούμε με αυτήν. Αυτή η δουλειά είναι πολύ σημαντική για να αφεθεί μόνο στις γυναίκες, ή στον κλήρο, ή να ανατεθεί στους λαϊκούς. Αυτή η δουλειά πρέπει να γίνει από όλους μας, επειδή είναι για το καλό ολόκληρης της κοινότητας. Όπως λέει ο άγιος Παύλος, εάν τιμάται ένα μέλος, όλα τα μέλη συγχαίρουν μαζί του (Α΄ Κορ. 12,26)».
Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 24 Μαΐου
*Διαβάστε ακόμα: Η Αγγελική η πρώτη γυναίκα διάκονος έπειτα από 170 χρόνια - Τη χειροτόνησε ο Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε και Ανγκόλας Σεραφείμ
Μετά τη χειροτονία της ήρθε αντιμέτωπη με σφοδρές αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Οι πρώτοι που αντέδρασαν, και στην πλειονότητά τους αρνητικά, ήταν άνδρες. Δημοσίευσαν σχόλια όπως: “Ο επίσκοπός σας σας οδηγεί στην κόλαση”, “Ανάθεμα!” και “Κύριε, ελέησον!”. Από το εξωτερικό, όχι από τη Μητρόπολή μας ή από το Πατριαρχείο μας, απ’ όπου έλαβα τις προσευχές τους για υποστήριξη σε αυτή τη σημαντική διακονία που η Εκκλησία μας εμπιστεύτηκε σε μένα. Οι περισσότεροι άνδρες θεωρούσαν τις γυναίκες ατελείς ανθρώπους. Οι γυναίκες έχουν πολύ συχνά μειωθεί, υποβιβαστεί και στερηθεί τα δικαιώματά τους στην Ορθόδοξη Εκκλησία λόγω της πατριαρχικής της φύσης».
Σύμφωνα με την ίδια, η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει τη δυνατότητα να φέρει θεραπευτική αλλαγή, προσφέροντας αξιοπρέπεια, βοήθεια, υποστήριξη και τροφή, έτσι ώστε οι γυναίκες να μην αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Οι περισσότερες γυναίκες δέχονται αυτή τη διακονία με ανοιχτές αγκάλες. Με ενθάρρυναν να είμαι δυνατή, καθώς πολλά εμπόδια θα βρεθούν στον δρόμο μου, και με ενθάρρυναν γιατί η ουσιαστική αλλαγή θα απαιτήσει θάρρος και φαντασία».
«Ποτέ Πρεσβύτερος»
Ωστόσο, όπως ξεκαθαρίζει, ουδέποτε της πέρασε από το μυαλό να ανέβει τα σκαλιά της ιεροσύνης και να γίνει η πρώτη γυναίκα πρεσβύτερος. «ΠΟΤΕ», μας γράφει με κεφαλαία γράμματα στην απάντησή της, «δεν ονειρεύτηκα να γίνω πρεσβύτερος. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχουν γυναίκες πρεσβύτεροι, ακόμα και οι αγίες μας, κάποιες από αυτές ήταν ΔΙΑΚΟΝOI, ΟΧΙ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΙ. Πρέπει να ακολουθούμε τις παραδόσεις της Εκκλησίας μας σε αυτή τη σειρά».Και προσθέτει: «Κοιτάζοντας το μέλλον μου στην Εκκλησία, βλέπω ότι υπάρχει πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει από ολόκληρη την Ορθόδοξη Εκκλησία. Όλοι εμείς που νοιαζόμαστε για τη συνολική υγεία της Εκκλησίας πρέπει να ασχοληθούμε με αυτήν. Αυτή η δουλειά είναι πολύ σημαντική για να αφεθεί μόνο στις γυναίκες, ή στον κλήρο, ή να ανατεθεί στους λαϊκούς. Αυτή η δουλειά πρέπει να γίνει από όλους μας, επειδή είναι για το καλό ολόκληρης της κοινότητας. Όπως λέει ο άγιος Παύλος, εάν τιμάται ένα μέλος, όλα τα μέλη συγχαίρουν μαζί του (Α΄ Κορ. 12,26)».
Καθήκοντα
Τα καθήκοντά της είναι μεταξύ άλλων η κατήχηση παιδιών, νέων και ενηλίκων, ενώ βοηθά στις βαπτίσεις γυναικών και παιδιών. Παράλληλα, διδάσκει Οικολογία, συντονίζει ένα πρόγραμμα δενδροφύτευσης, ενώ είναι υπεύθυνη για το πρόγραμμα σίτισης στις τοπικές ενορίες, διασφαλίζοντας τη δίκαιη κατανομή τροφίμων σε άπορα και ορφανά παιδιά.Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 24 Μαΐου
