Ένα σπάνιο χρυσό δαχτυλίδι 2.300 ετών ανακάλυψαν αρχαιολόγοι έπειτα από ανασκαφές σε πάρκινγκ της Πόλης του Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ, όπως ανακοίνωσε η Ισραηλινή Αρχή Αρχαιοτήτων.

*Διαβάστε εδώ: Αρχαιολογικός χώρος Δελφών: Θα πραγματοποιηθεί άσκηση απομάκρυνσης επισκεπτών λόγω δασικής πυρκαγιάς

Το «εξαιρετικά καλά διατηρημένο» δαχτυλίδι είναι διακοσμημένο με κόκκινο γρανάτη και δεδομένης της μικρής διαμέτρου του πιθανότατα κατασκευάστηκε για παιδί.

Το δαχτυλίδι, που «από την τελευταία του χρήση πριν από 2.300 χρόνια δεν συσσώρευσε σκουριά ούτε υπέστη άλλες φθορές του χρόνου», χρονολογείται από την πρώιμη ελληνιστική εποχή στην Ιερουσαλήμ, γύρω στον 3ο ή 4ο αιώνα π.Χ.

Πρόκειται για κομψοτέχνημα που κατασκευάστηκε με «σφυρηλάτηση λεπτών κομμένων χρυσών φύλλων πάνω σε μια μεταλλική βάση δαχτυλιδιού», αναφέρουν χαρακτηριστικά.

Στη διάρκεια αυτής της περιόδου τα χρυσά κοσμήματα με ένθετους λίθους έγιναν της μόδας. Έπειτα από τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ., που διευκόλυναν τις μεταφορές και το εμπόριο, ο χρυσός και άλλα είδη πολυτελείας έγιναν πιο δημοφιλή στον ελληνιστικό κόσμο. Άλλωστε η πολυτέλεια ήταν ένας τρόπος -και στα χρόνια εκείνης της εποχής- να υποδηλώνεται η δύναμη. Απέναντι, από την άλλη πλευρά, σε έκδηλη πολυτέλεια «πακέτο» με πριβέ βουτιές βρέθηκαν -εκ νέου- αρχαιολόγοι.

Αυτή τη φορά σε μία αρχαία ρωμαϊκή έπαυλη στο Δυρράχιο, την πόλη που είχαν ιδρύσει οι Έλληνες από τον 7ο αιώνα π.Χ. στα παράλια της Αδριατικής. Εκεί ανακάλυψαν πισίνα που τους αιφνιδίασε.

Ο λόγος; Βρέθηκε σε σημείο όπου επρόκειτο να χτιστεί σχολείο. Οι αρχαιολόγοι λοιπόν έκαναν σε πρώτο χρόνο έλεγχο του χώρου, για να ανακαλύψουν ένα αριστοτεχνικά φτιαγμένο μωσαϊκό. Το οποίο όμως στην πορεία αποδείχθηκε πως ήταν το δάπεδο εσωτερικής πισίνας - ένα τμήμα δηλαδή μόνο βίλας της ρωμαϊκής εποχής, που την περιελάμβανε.


Διώροφο οικοδόμημα

Η πισίνα, με ορθογώνιο σχήμα και μεγάλο μέγεθος, διαθέτει εκτεταμένο μωσαϊκό φτιαγμένο από μικρές ψηφίδες μαρμάρου, πέτρας, γυαλιού και κεραμικών πλακιδίων, τα οποία είναι διατεταγμένα έτσι ώστε να δημιουργούν εξαγωνικά και φυτικά μοτίβα.

Εντυπωσιάζοντας έτσι στο μάξιμουμ! Επιπλέον, ο γύρω χώρος -όπως αναφέρεται από το Ινστιτούτο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Αλβανίας- ήταν διακοσμημένος με πολύχρωμες τοιχογραφίες. Κοντά στην πισίνα ανακαλύφθηκαν και δύο ρηχοί λουτήρες που ήταν καλυμμένοι με αδιαβροχοποιημένο κονίαμα.

Η βίλα χρονολογείται ανάμεσα στον 1ο αιώνα π.Χ. και τον 2ο αιώνα μ.Χ., με βάση τα κεραμίδια της που είναι χαρακτηριστικά αυτής της περιόδου. Σύμφωνα με τους ανασκαφείς και κρίνοντας από τους τοίχους, επρόκειτο για ένα διώροφο οικοδόμημα, που, εκτός των άλλων, θα πρέπει να διέθετε και λουτρό, με ψυχρό και θερμό νερό, όπως υποδεικνύει ένα άλλο μεγάλο δάπεδο από τούβλα.

Σε κάθε περίπτωση, ο ιδιοκτήτης της βίλας θα πρέπει να ήταν άρχοντας, αξιωματούχος της Ρώμης, που σίγουρα αγαπούσε (και αυτός) τα λούσα.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 29/05/2024