Το Brexit έχει ολοκληρωθεί και φυσικά δεν ήταν καθόλου εύκολη διαδικασία, ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, στη Μέση Ανατολή η κατάσταση είναι έκρυθμη, οι ΗΠΑ ψηφίζουν για πρόεδρο σε λίγους μήνες.

Ο κόσμος στον οποίο θα κληθεί να κινηθεί ο νέος Βρετανός πρωθυπουργός, ο Κιρ Στάρμερ των Εργατικών, είναι περίπλοκος, γεμάτος παγίδες και κινδύνους.

Ο Guardian σημειώνει ότι τα κόμματα -και τουλάχιστον τα δύο μεγάλα, οι Εργατικοί και οι Συντηρητικοί- άφησαν τα θέματα εξωτερικής πολιτικής σε δεύτερη μοίρα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο κόσμος αδιαφορεί το αποτέλεσμα της βρετανικής κάλπης.

Καταρχάς είναι η Ουκρανία που περιμένει από τη Βρετανία οπλισμό και στήριξη που τόσο πολύ έχει ανάγκη.

Η συνεργασία Σούνακ-Ζελένσκι και η στάση... του Στράρμερ


Στο πρόσωπο του απερχόμενου πρωθυπουργού Ρίσι Σούνακ ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι είχε δει έναν σταθερό σύμμαχο (και πυλώνα του ΝΑΤΟ), από τους πιο πιστούς στη Δύση, κάτι που δεν αναμένεται να αλλάξει από μια κυβέρνηση των Εργατικών.

Ο Σούνακ δεν είχε απομακρυνθεί ούτε από τη γραμμή της απόλυτης στήριξης στο Ισραήλ που παραδοσιακά τηρεί η Βρετανία.

Από την πλευρά του ο Στάρμερ έχει επικριθεί από μέλη του κόμματος για τη στάση του στο Μεσανατολικό που θα μπορούσε να θεωρηθεί πιο φιλοϊσραηλινή και από εκείνη των Συντηρητικών. Κατηγορείται ακόμη ότι δεν ανέφερε τίποτα για τη Γάζα παρά το ότι για μήνες ήταν στόχος ανηλεών βομβαρδισμών.

Η στάση των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Στην άλλη όχθη του Ατλαντικού ο Λευκός Οίκος είναι απασχολημένος με τις προεδρικές του Νοεμβρίου. Σε κάθε περίπτωση, η ειδική σχέση ΗΠΑ και Βρετανίας δεν πρόκειται να αλλάξει. Ο Τζο Μπάιντεν έχει βέβαια καλές σχέσεις και με τους Τόρις και τους Εργατικούς, αλλά ο Τραμπ μάλλον θα προτιμούσε την ακραία, λαϊκιστική πτέρυγα των Τόρις.

Σε ό,τι αφορά την Κίνα, ο Σούνακ είχε σκληρύνει τη στάση του απέναντι στη χώρα μιλώντας για μια «αυταρχική κυβέρνηση» που είναι «η μεγαλύτερη κρατική απειλή για την οικονομική μας ασφάλεια».

Οι Εργατικοί δεν έχουν υποδείξει κάποια μεγάλη αλλαγή πολιτικής στην Ασία. Το μανιφέστο του κόμματος μιλά βέβαια για «συνεργασία όπου μπορούμε, ανταγωνισμό όπου πρέπει και πρόκληση [challenge] όπου πρέπει».

Τέλος, σε ό,τι αφορά τα ευρωπαϊκά, η Γαλλία έχει τις δικές τις εκλογές να την απασχολούν, τις βουλευτικές αυτή την Κυριακή. Η Μαρίν Λεπέν και το κόμμα της, που αναμένεται να επικρατήσει, έχει εκθειάσει τον Νάιτζελ Φάρατζ και την παράταξή του, οπότε μάλλον είναι μακριά από τους Εργατικούς.

Μικρές βελτιώσεις μπορούμε να περιμένουμε στις σχέσεις της Βρετανίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Στάρμερ δηλώνει ότι η χώρα του υπό την πρωθυπουργία του δεν θα επιστρέψει στην Ένωση, αλλά δεν αποκλείει να υπάρξουν προσαρμογές στις υπάρχουσες συμφωνίες των δύο πλευρών.