Τονίζοντας την πνευματική υπεροχή του Γάλλου προέδρου, Εμανουέλ Μακρόν, αλλά επικρίνοντας την πολιτική του το περιοδικό Politico επιχειρεί να σκιαγραφήσει το προφίλ του.

 «Το υπέροχο μυαλό του Εμανουέλ Μακρόν» είναι ο τίτλος που δίνει ο δημοσιογράφος του Politico, ο οποίος επιχειρεί να σκιαγραφήσει το προφίλ του Γάλλου προέδρου, από όσο τον έχει ζήσει προσωπικά, αλλά και από τις μαρτυρίες ανθρώπων που κινούνται στο περιβάλλον του.

Ο δημοσιογράφος Τζαμίλ Αντερλίνι, που ταξίδεψε πέρυσι με τον Μακρόν στην Κίνα, φτιάχνει το πορτρέτο του Γάλλου προέδρου. «Ένα υπέροχο μυαλό», αλλά και «μια φιγούρα μοναχική, τραγική, της οποίας η παράξενη προσωπικότητα έχει προκαλέσει χάος και σφαγή στη γαλλική πολιτική».

Ξεκινά, λέγοντας ότι στην ερώτηση σε ποιον λέει τα μυστικά του ο Μακρόν και με ποιον μοιράζεται τα βαθύτερα συναισθήματά του, η απάντηση είναι «με τον εαυτό μου».

Και περιγράφει για τις εκλογές: «Βασιζόμενος σχεδόν εξ ολοκλήρου στις δικές του συμβουλές, ο απίστευτα αντιδημοφιλής πρόεδρος πήρε ένα μεγάλο ρίσκο, το οποίο έριξε την πολιτική της χώρας στο χάος.

Την Κυριακή, με μια συμμετοχή-ρεκόρ, ο γαλλικός λαός αψήφησε τις δημοσκοπήσεις που έδειχναν ότι η ακροδεξιά θα ήταν η μεγαλύτερη δύναμη στο κοινοβούλιο της χώρας. Αντ' αυτού, μια αριστερή συμμαχία, που περιλαμβάνει ένα μεγάλο ποσοστό ακροαριστερών βουλευτών, συγκέντρωσε τις περισσότερες έδρες. Το αποτέλεσμα αφήνει τον κεντρώο συνασπισμό του Μακρόν κουρελιασμένο, καθώς έχασε περίπου το ένα τρίτο των εδρών. Η Γαλλία είναι πλέον πολιτικά πιο διχασμένη από ό,τι ήταν εδώ και δεκαετίες».

Ο δημοσιογράφος εκτιμά ότι ο Γάλλος πρόεδρος προχώρησε σε προκήρυξη εκλογών, έχοντας πεισθεί ο ίδιος για την τόλμη του, τις ικανότητες αποπλάνησης και τα χαρακτηριστικά χαμαιλέοντα που διαθέτει, ότι «θα τον έβγαζαν από κάθε πολιτικά δύσκολη θέση».

Ο Μακρόν δεν ακούει κανέναν και πραγματικά μισεί να χάνει

«Ο Μακρόν δεν ακούει κανέναν» και «πραγματικά μισεί να χάνει», είπε πει πέρυσι στο ταξίδι στην Κίνα ένας σύμβουλος του Μακρόν στον δημοσιογράφο του Politico.

Και επικαλείται έναν άλλον σύμβουλό του: «Είναι μεγάλος σαγηνευτής, θέλει να σαγηνεύσει τους πάντες. Αλλά μεγάλο μέρος της Γαλλίας τρέφει ένα προσωπικό, βίαιο μίσος γι' αυτόν … είναι πολύ νέος, πολύ όμορφος και πολύ έξυπνος για πολλούς Γάλλους - και είναι στο DNA μας να θέλουμε να αποκεφαλίσουμε τον ηγέτη μας».

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, μετά το ρίσκο των εκλογών ο Εμανουέλ Μακρόν παραμένει ο κεντρικός χαρακτήρας στο δράμα της γαλλικής πολιτικής.

Το περιβάλλον του, γράφει ο δημοσιογράφος, περιγράφει τον Πρόεδρο ως ένα « περίπλοκο μυαλό». Ολοι αναγνωρίζουν ωστόσο τη γοητεία που ασκεί. Αν και ο Γάλλος Πρόεδρος δεν έχει φίλους.

Τον Μακρόν η Γαλλία τον μισεί με πάθος

«Έχει τη φαντασία του Ντε Γκωλ, αλλά καθόλου τη βαρύτητα», ανέφερε ένα άτομο που συνεργάστηκε στο παρελθόν με τον Μακρόν. «Ίσως η προκήρυξη των πρόωρων εκλογών να ήταν το σωστό πολιτικό ένστικτο, αλλά δεν θα λειτουργήσει για έναν λόγο - ότι τον Μακρόν η Γαλλία τον μισεί με πάθος».

Και συνεχίζει το Politico τη σκιαγράφηση του προφίλ Μακρόν: «Εκεί έγκειται το παράδοξο του Μακρόν - εμφανίζεται ταυτόχρονα ως παγκόσμιος πολιτικός με μεγάλο όραμα και ως ένα πρόθυμο κουτάβι που αναζητά απεγνωσμένα την αγάπη. Είναι ένας άνθρωπος με διαστρικό εγωισμό που είναι βαθιά ανασφαλής- ένας ευγενικός, γοητευτικός και ζεστός άνθρωπος που δεν έχει σχεδόν καθόλου φίλους- ένας πολιτικός του λιανικού εμπορίου που δεν μπορεί να συνδεθεί ή να σχετιστεί με το γαλλικό κοινό. Γιατί τον μισούν τόσο πολύ οι άνθρωποι, ιδίως ο "λαός" της Γαλλίας; Όπως λέει ένας από τους ειδικούς συναδέλφους μου, είναι ένας παράξενος - τον θεωρούν αλαζόνα, ελιτιστή, μη σχετιζόμενο και ξένο προς τους Γάλλους».

Αποδίδει δε την αρχή για τη δημιουργία των συναισθημάτων αυτών στον γαλλικό λαό για τον Μακρόν, στην σχέση του με την Μπριζίτ. Και γιατί πολλές φορές, όπως γράφει, φαίνεται στον γαλλικό λαό ψεύτικος και ανειλικρινής.

 «Μοιάζει κάπως λιγότερο από ανθρώπινο, υπερβολικά τέλειο, σαν ένα ανθρωποειδές ρομπότ που κάνει το ανθρώπινο κομμάτι λίγο λάθος», αναφέροντας ότι μερικές φορές μπορεί να φαίνεται σαν να υποδύεται τον χαρακτήρα του προέδρου της Γαλλίας, θυμίζοντας τις φωτό που κάνει τον μποξέρ, ή άλλες που αντέγραφε το στιλ του Ζελένσκι.

Αναφέρεται ακόμη στον στιλίστα που είχε μαζί του στο ταξίδι στην Κίνα όπου μόνο κατά τη διάρκεια της πτήσης άλλαξε τρεις φορές και αλλάζοντας ρούχα, άλλαζε και συμπεριφορά, γλώσσα σώματος, τρόπο ομιλίας.

Οταν ο Μακρόν θεωρούσε ότι θα αποτρέψει τον Πούτιν από το να μπει στην Ουκρανία

Και στη συνέχεια φωτίζει τον χαρακτήρα του μέσα από μια τραγική στιγμή στην ιστορία της Ευρώπης και τις απέλπιδες προσπάθειες όλων να αποφευχθεί ο πόλεμος στην Ουκρανία.

 «Καθώς η Ευρώπη προετοιμαζόταν για την πλήρους κλίμακας εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία στις αρχές του 2022, ο Μακρόν επέμεινε ότι μόνο αυτός θα μπορούσε να πείσει τον Βλαντιμίρ Πούτιν να μην πραγματοποιήσει το όνειρό του για την ανασύσταση της μεγάλης ρωσικής αυτοκρατορίας.

"Η Γαλλία πίστευε μέχρι την τελευταία στιγμή ότι ο Πούτιν δεν θα εισέβαλε στην Ουκρανία", μου είπε στα τέλη του περασμένου έτους ένας ανώτερος αξιωματούχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης με πρόσβαση σε κορυφαίες ενημερώσεις των μυστικών υπηρεσιών.

Εχοντας κυριευτεί από την ύβρη και περιφρονώντας τις πληροφορίες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τους άλλους Ευρωπαίους ηγέτες, ακόμη και τους δικούς του διπλωμάτες, ο Μακρόν ταξίδεψε στη Μόσχα για να αποπλανήσει τον Ρώσο δικτάτορα και να υποχωρήσει.

Αντ' αυτού, του επιφυλάχθηκε μια ταπεινωτική συμπεριφορά, βάζοντάς τον να κάτσει στην άλλη άκρη ενός αστεία τεράστιου τραπεζιού. "Ο Πούτιν ήταν άλλο ένα αποτυχημένο σχέδιο", μου είπε ένας από τους συμβούλους του».

Η Γαλλία κατέληξε μια ακυβέρνητη χώρα

Και επανερχόμενος στο τώρα προσπαθεί στη συνέχεια να ερμηνεύσει την απόφαση του Μακρόν να πάει σε εκλογές. «Πήρε τη μοιραία απόφαση να προκηρύξει πρόωρες εκλογές χωρίς να συμβουλευτεί κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό του - ένα ακόμη τολμηρό στοίχημα που ταιριάζει στον ονειρικό του ρόλο του τολμηρού, ηρωικού προέδρου της Γαλλίας. Στην πορεία, οδήγησε το πικραμένο γαλλικό εκλογικό σώμα στην ακροδεξιά και την ακροαριστερά. Ακόμη και αν καταφέρει να σχηματίσει μια λειτουργική κυβέρνηση τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες, άφησε τη γαλλική πολιτεία βαθιά διχασμένη. Στο παρελθόν, το κύριο επιχείρημα του Μακρόν προς το εκλογικό σώμα ήταν ότι μόνο επιλέγοντας αυτόν και το κόμμα του θα απέφευγαν αυτό που ο ίδιος περιγράφει ως τον τρόμο μιας ακροδεξιάς κυβέρνησης νεοφασιστών. Μπορεί αυτή τη φορά να απέφυγε αυτό το αποτέλεσμα, αλλά δίχασε ακόμη περισσότερο τη Γαλλία και άφησε τη χώρα ακόμη πιο ακυβέρνητη».