Ο καθηγητής Κώστας Γρίβας στα Παραπολιτικά 90,1: Άτυπος πόλεμος ο αποκλεισμός της Κάσου
"Οι τουρκικές θέσεις παραβιάζουν το Διεθνές Δίκαιο"
Δεν αμφισβητεί το εύρος της ελληνικής ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, αλλά γενικώς το να έχουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, επιδιώκοντας να επιβάλει το παρανοϊκό αφήγημά της ότι τα ελληνικά νησιά αποτελούν προέκταση της μικρασιατικής ακτής
Ανδρεας Μαζαρακης
Η Τουρκία στην Κάσο αμφισβητεί, όχι ρητορικώς, αλλά διά των όπλων, όχι κάποια κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, αλλά τον σκληρό πυρήνα της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας. Αυτό το πράττει, κατ’ αρχάς, διά της ένοπλης παρουσίας της μέσα σε χώρο ελληνικής εθνικής κυριαρχίας, δηλαδή στα 12 ναυτικά μίλια των χωρικών υδάτων.
Ακόμα και αν η Ελλάδα δεν έχει προβεί στην (επιβεβλημένη από το Διεθνές Δίκαιο, αλλά και τη διεθνή πρακτική) επέκταση των χωρικών της υδάτων, ο χώρος μεταξύ 6 και 12 ναυτικών μιλίων δεν παύει να αποτελεί αναντίρρητο χώρο εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας. Επιπροσθέτως, η Τουρκία, διά της ένοπλης παρουσίας της και όχι απλώς διά ρητορικών διακηρύξεων, αμφισβητεί το δικαίωμα των ελληνικών νησιών να έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.
Προσοχή, δεν αμφισβητεί το εύρος της ελληνικής ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, αλλά γενικώς το να έχουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, επιδιώκοντας να επιβάλει το παρανοϊκό αφήγημά της ότι τα ελληνικά νησιά αποτελούν προέκταση της μικρασιατικής ακτής και «κάθονται» πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Μικράς Ασίας, σαν να ήταν πλωτές εξέδρες.
Περιττεύει να πούμε ότι οι τουρκικές θέσεις παραβιάζουν προκλητικά, ολοκληρωτικά και απόλυτα το Διεθνές Δίκαιο. Τόσο τη συνθήκη UNCLOS για το Δίκαιο της Θάλασσας όσο και την ιστορικής σημασίας απόφαση του Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου της Χάγης το καλοκαίρι του 2016, κατόπιν προσφυγής σε αυτό των Φιλιππίνων, που «πακτώνει» τα δικαιώματα των νήσων και κονιορτοποιεί τα -έτσι κι αλλιώς ανύπαρκτα- επιχειρήματα της Αγκυρας και άλλων «χερσαίων» δυνάμεων του πλανήτη, περί «ανωτερότητας» της ηπειρωτικής ακτής έναντι των νήσων. Συνακόλουθα, το να αμφισβητεί η Αγκυρα ότι τα ελληνικά νησιά έχουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα δεν είναι κάποια «διμερής διαφορά», ούτε «πρόκληση», ούτε καν μια απλή επιθετική ενέργεια. Είναι άρνηση της ίδιας τους της ύπαρξης. Οταν αρνείσαι ότι τα ελληνικά νησιά έχουν κυριαρχικά δικαιώματα γενικώς, αρνείσαι, εμμέσως πλην σαφώς, την ίδια τους την ύπαρξη ως νομικών οντοτήτων. Αρα, εμμέσως πλην σαφώς, αρνείσαι και την ελληνική κυριαρχία και επί του εδάφους. Και, επειδή τα ελληνικά νησιά είναι κομμάτι της μίας, ενιαίας και αδιαίρετης ελληνικής επικράτειας, αρνείσαι την ίδια την ύπαρξη της Ελλάδας ως χώρας. Τόσο απλά. Αρα, οι ενέργειες της Τουρκίας είναι ολοκληρωτικού χαρακτήρα. Τελεία και παύλα.
Και όταν λέμε «αρνείται» τη νομική υπόσταση των ελληνικών νησιών, δεν είναι ότι απλώς το δηλώνει, κάτι που επίσης θα ήταν μια ακραία επιθετική ενέργεια και θα έπρεπε να προκαλέσει άμεση και σοβαρή αντίδραση από πλευράς μας, αλλά προσπαθεί να το επιβάλει εμπράκτως, διά της ένοπλης παρουσίας της σε χώρο εθνικής κυριαρχίας, όπως συμβαίνει σήμερα έξω από την Κάρπαθο και την Κάσο. Αρα, επαναλαμβάνω, δεν μιλάμε απλώς για «τουρκικές προκλήσεις», τις οποίες εμείς μεγαλόθυμα και «ψύχραιμα» έχουμε την πολυτέλεια να αγνοούμε, αλλά για άτυπη, υβριδική, καθώς και σαφή και ξεκάθαρη πολεμική ενέργεια εναντίον της Ελλάδας. Και μάλιστα ολοκληρωτικού χαρακτήρα, μιας και αποσκοπεί στην αποδόμηση της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας εν συνόλω.
Ούτε, φυσικά, μπορούμε να καθησυχάζουμε τους εαυτούς μας λέγοντας ότι «αυτά οι Τούρκοι τα κάνουν εδώ και χρόνια», άρα δεν είναι κάτι καινούργιο, άρα δεν έγινε και κάτι. Στην πραγματικότητα, ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Οι σημερινές επιθετικές δράσεις της Τουρκίας στην Κάσο είναι κομμάτι μιας συστηματικής, υπομονετικής και επίμονης στρατηγικής αποδόμησης της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, με την Τουρκία να κάνει ένα βήμα τη φορά, βασιζόμενη στην αδράνεια ή τη «μετριοπάθεια» της ελληνικής πλευράς.
Ετσι ξεκινήσαμε, με τις παρανοϊκές θεωρίες της Αγκυρας, στα μέσα της δεκαετίας του ’70, ότι τα ελληνικά νησιά είναι προέκταση της μικρασιατικής ακτής και, άρα, δεν έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα, και φθάσαμε σήμερα να έχουμε τον τουρκικό στόλο 6,5 μίλια έξω από την Κάσο, να προσπαθεί να επιβάλει τη θέση αυτή διά των όπλων, με την Ελλάδα να συνεχίζει να αντιδρά «ψύχραιμα», όπως κάνει εδώ και δεκαετίες. Δηλαδή, να αδρανεί, δίνοντας στην Τουρκία το υπόβαθρο να προχωρήσει, όποτε κρίνει σκόπιμο, στην επόμενη, ακόμα πιο ακραία κίνησή της.
Εν κατακλείδι, λοιπόν, αντιμετωπίζουμε σήμερα μια φάση όξυνσης του παρατεταμένου, άτυπου, αλλά ολοκληρωτικού πολέμου που διεξάγει η Αγκυρα εναντίον της Ελλάδας. Και ένας πόλεμος καθίσταται ολοκληρωτικός αν οι στοχεύσεις του είναι ολοκληρωτικές - όχι από τα μέσα με τα οποία διεξάγεται. Και η Τουρκία επιδιώκει τον εκμηδενισμό της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο και, συνακόλουθα, την αποδόμηση ολόκληρης της Ελλάδας ως κανονικής χώρας. Αρα, οι ακραίες αυτές στοχεύσεις τον καθιστούν ολοκληρωτικό.
Επομένως, δεν μπορούμε πλέον να εφησυχάζουμε και «να κάνουμε ότι κοιμόμαστε». Πρέπει να αντιμετωπίσουμε την Τουρκία. Και, για να το πράξουμε, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να κατανοήσουμε και να αποδεχθούμε, επιτέλους, ότι δεχόμασταν και δεχόμαστε επίθεση ολοκληρωτικού χαρακτήρα.
Δυστυχώς, όμως, η επιμονή στο παρανοϊκό αφήγημα κυβέρνησης και αντιπολίτευσης περί «ήρεμων νερών» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, η συνωμοσία της σιωπής από τα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ και η δράση του υποκόσμου των social media, που χλευάζει όποιον απεικονίζει την πραγματικότητα και προσπαθεί να τον αποδομήσει ως «πράκτορα του Πούτιν», μας δείχνουν ότι ο υβριδικός πόλεμος της Αγκυρας είναι πολύ πιο σύνθετος από ό,τι πιστεύαμε και ότι η επιρροή του βαθέος κράτους της Τουρκίας στην Ελλάδα είναι πολύ πιο βαθιά από ό,τι φοβόμασταν.
*Απομαγνητοφώνηση εκπομπής μας στον «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» 90,1 FM με τον καθηγητή Κώστα Γρίβα.
Ακόμα και αν η Ελλάδα δεν έχει προβεί στην (επιβεβλημένη από το Διεθνές Δίκαιο, αλλά και τη διεθνή πρακτική) επέκταση των χωρικών της υδάτων, ο χώρος μεταξύ 6 και 12 ναυτικών μιλίων δεν παύει να αποτελεί αναντίρρητο χώρο εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας. Επιπροσθέτως, η Τουρκία, διά της ένοπλης παρουσίας της και όχι απλώς διά ρητορικών διακηρύξεων, αμφισβητεί το δικαίωμα των ελληνικών νησιών να έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.
Προσοχή, δεν αμφισβητεί το εύρος της ελληνικής ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, αλλά γενικώς το να έχουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, επιδιώκοντας να επιβάλει το παρανοϊκό αφήγημά της ότι τα ελληνικά νησιά αποτελούν προέκταση της μικρασιατικής ακτής και «κάθονται» πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Μικράς Ασίας, σαν να ήταν πλωτές εξέδρες.
Περιττεύει να πούμε ότι οι τουρκικές θέσεις παραβιάζουν προκλητικά, ολοκληρωτικά και απόλυτα το Διεθνές Δίκαιο. Τόσο τη συνθήκη UNCLOS για το Δίκαιο της Θάλασσας όσο και την ιστορικής σημασίας απόφαση του Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου της Χάγης το καλοκαίρι του 2016, κατόπιν προσφυγής σε αυτό των Φιλιππίνων, που «πακτώνει» τα δικαιώματα των νήσων και κονιορτοποιεί τα -έτσι κι αλλιώς ανύπαρκτα- επιχειρήματα της Αγκυρας και άλλων «χερσαίων» δυνάμεων του πλανήτη, περί «ανωτερότητας» της ηπειρωτικής ακτής έναντι των νήσων. Συνακόλουθα, το να αμφισβητεί η Αγκυρα ότι τα ελληνικά νησιά έχουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα δεν είναι κάποια «διμερής διαφορά», ούτε «πρόκληση», ούτε καν μια απλή επιθετική ενέργεια. Είναι άρνηση της ίδιας τους της ύπαρξης. Οταν αρνείσαι ότι τα ελληνικά νησιά έχουν κυριαρχικά δικαιώματα γενικώς, αρνείσαι, εμμέσως πλην σαφώς, την ίδια τους την ύπαρξη ως νομικών οντοτήτων. Αρα, εμμέσως πλην σαφώς, αρνείσαι και την ελληνική κυριαρχία και επί του εδάφους. Και, επειδή τα ελληνικά νησιά είναι κομμάτι της μίας, ενιαίας και αδιαίρετης ελληνικής επικράτειας, αρνείσαι την ίδια την ύπαρξη της Ελλάδας ως χώρας. Τόσο απλά. Αρα, οι ενέργειες της Τουρκίας είναι ολοκληρωτικού χαρακτήρα. Τελεία και παύλα.
Η Τουρκία αρνείται την ύπαρξη των ελληνικών νησιών ως νομικών οντοτήτωνΚαι δεν είναι μόνον αυτό. Η Τουρκία αρνείται την ύπαρξη των ελληνικών νησιών ως νομικών οντοτήτων (juridical islands), τη στιγμή που θεωρεί ότι αυτά βρίσκονται μέσα στο τουρκικό «γαλάζιο έδαφος». Δηλαδή, μέσα σε ένα Αιγαίο το οποίο θεωρεί ότι είναι προέκταση της στεριάς της και, συνακόλουθα, χώρος πλήρους τουρκικής εθνικής κυριαρχίας, όπως ακριβώς είναι και το έδαφος. Αρα, θεωρεί ότι τα ελληνικά νησιά είναι κάτι σαν μεγάλες, πλωτές εξέδρες, που βρίσκονται μέσα στην τουρκική εθνική επικράτεια. Και αυτό σήμερα προσπαθεί να το επιβάλει διά των όπλων.
Και όταν λέμε «αρνείται» τη νομική υπόσταση των ελληνικών νησιών, δεν είναι ότι απλώς το δηλώνει, κάτι που επίσης θα ήταν μια ακραία επιθετική ενέργεια και θα έπρεπε να προκαλέσει άμεση και σοβαρή αντίδραση από πλευράς μας, αλλά προσπαθεί να το επιβάλει εμπράκτως, διά της ένοπλης παρουσίας της σε χώρο εθνικής κυριαρχίας, όπως συμβαίνει σήμερα έξω από την Κάρπαθο και την Κάσο. Αρα, επαναλαμβάνω, δεν μιλάμε απλώς για «τουρκικές προκλήσεις», τις οποίες εμείς μεγαλόθυμα και «ψύχραιμα» έχουμε την πολυτέλεια να αγνοούμε, αλλά για άτυπη, υβριδική, καθώς και σαφή και ξεκάθαρη πολεμική ενέργεια εναντίον της Ελλάδας. Και μάλιστα ολοκληρωτικού χαρακτήρα, μιας και αποσκοπεί στην αποδόμηση της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας εν συνόλω.
Είναι κομμάτι μιας συστηματικής, υπομονετικής και επίμονης στρατηγικής αποδόμησης της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, με την Τουρκία να κάνει ένα βήμα τη φορά, βασιζόμενη στην αδράνεια ή τη «μετριοπάθεια» της ελληνικής πλευράς
Ούτε, φυσικά, μπορούμε να καθησυχάζουμε τους εαυτούς μας λέγοντας ότι «αυτά οι Τούρκοι τα κάνουν εδώ και χρόνια», άρα δεν είναι κάτι καινούργιο, άρα δεν έγινε και κάτι. Στην πραγματικότητα, ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Οι σημερινές επιθετικές δράσεις της Τουρκίας στην Κάσο είναι κομμάτι μιας συστηματικής, υπομονετικής και επίμονης στρατηγικής αποδόμησης της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, με την Τουρκία να κάνει ένα βήμα τη φορά, βασιζόμενη στην αδράνεια ή τη «μετριοπάθεια» της ελληνικής πλευράς.
Ετσι ξεκινήσαμε, με τις παρανοϊκές θεωρίες της Αγκυρας, στα μέσα της δεκαετίας του ’70, ότι τα ελληνικά νησιά είναι προέκταση της μικρασιατικής ακτής και, άρα, δεν έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα, και φθάσαμε σήμερα να έχουμε τον τουρκικό στόλο 6,5 μίλια έξω από την Κάσο, να προσπαθεί να επιβάλει τη θέση αυτή διά των όπλων, με την Ελλάδα να συνεχίζει να αντιδρά «ψύχραιμα», όπως κάνει εδώ και δεκαετίες. Δηλαδή, να αδρανεί, δίνοντας στην Τουρκία το υπόβαθρο να προχωρήσει, όποτε κρίνει σκόπιμο, στην επόμενη, ακόμα πιο ακραία κίνησή της.
Εν κατακλείδι, λοιπόν, αντιμετωπίζουμε σήμερα μια φάση όξυνσης του παρατεταμένου, άτυπου, αλλά ολοκληρωτικού πολέμου που διεξάγει η Αγκυρα εναντίον της Ελλάδας. Και ένας πόλεμος καθίσταται ολοκληρωτικός αν οι στοχεύσεις του είναι ολοκληρωτικές - όχι από τα μέσα με τα οποία διεξάγεται. Και η Τουρκία επιδιώκει τον εκμηδενισμό της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο και, συνακόλουθα, την αποδόμηση ολόκληρης της Ελλάδας ως κανονικής χώρας. Αρα, οι ακραίες αυτές στοχεύσεις τον καθιστούν ολοκληρωτικό.
Επομένως, δεν μπορούμε πλέον να εφησυχάζουμε και «να κάνουμε ότι κοιμόμαστε». Πρέπει να αντιμετωπίσουμε την Τουρκία. Και, για να το πράξουμε, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να κατανοήσουμε και να αποδεχθούμε, επιτέλους, ότι δεχόμασταν και δεχόμαστε επίθεση ολοκληρωτικού χαρακτήρα.
Δυστυχώς, όμως, η επιμονή στο παρανοϊκό αφήγημα κυβέρνησης και αντιπολίτευσης περί «ήρεμων νερών» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, η συνωμοσία της σιωπής από τα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ και η δράση του υποκόσμου των social media, που χλευάζει όποιον απεικονίζει την πραγματικότητα και προσπαθεί να τον αποδομήσει ως «πράκτορα του Πούτιν», μας δείχνουν ότι ο υβριδικός πόλεμος της Αγκυρας είναι πολύ πιο σύνθετος από ό,τι πιστεύαμε και ότι η επιρροή του βαθέος κράτους της Τουρκίας στην Ελλάδα είναι πολύ πιο βαθιά από ό,τι φοβόμασταν.
*Απομαγνητοφώνηση εκπομπής μας στον «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» 90,1 FM με τον καθηγητή Κώστα Γρίβα.
*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά»
