Η εξέλιξη της κρίσης στη Μέση Ανατολή αποτελεί ένα από τα βασικότερα ερωτήµατα παγκοσµίως -ίσως το πλέον καθοριστικό σε αυτή τη συγκυρία-, που επηρεάζει περισσότερο και από τον πόλεµο στην Ουκρανία σχεδόν όλες τις παραµέτρους του διεθνούς γίγνεσθαι. Από την οικονοµία, την ασφάλεια και το ενεργειακό µέχρι το εµπόριο, την εφοδιαστική αλυσίδα, ακόµα και τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις σε Ευρώπη και ΗΠΑ, καθώς το θέµα έχει διχάσει κόµµατα, κοινωνίες και κράτη στη ∆ύση. Είναι δύσκολο να αποφανθεί κάποιος µε βεβαιότητα για το πώς θα διαµορφωθεί περαιτέρω η κατάσταση, αλλά υπάρχουν ενδείξεις που µπορούν να οδηγήσουν στην εκτίµηση του πλέον πιθανού σεναρίου.

Το Ισραήλ έχει επιβεβαιώσει τη βασική αντίληψή του ότι η απειλή που υφίσταται παραµένει υπαρξιακή και αναβαθµισµένη µε στοιχεία που έχουν προσθέσει στην επικινδυνότητα και την αποτελεσµατικότητά της. Λογικό είναι να υποτεθεί ότι δεν πρόκειται να σταµατήσει εάν δεν καταστρέψει τις επιχειρησιακές δυνατότητες των συνιστωσών που συναπαρτίζουν την απειλή να επαναλάβουν µια επίθεση όπως αυτήν της 7ης Οκτωβρίου ή παρόµοιας κλίµακας. Δεν θα είναι εύκολο. Σηµαίνει συνέχιση του πολέµου, µε µεγαλύτερη ένταση και εύρος, αλλά η εναλλακτική είναι να αφήσει τον πόλεµο στη µέση, την απειλή ενεργή και το Ιράν µε την προοπτική απόκτησης πυρηνικών. ∆εν φαίνεται πιθανή επιλογή. Από την άλλη, οι αντίπαλοι του Ισραήλ επίσης δεν φαίνονται διατεθειµένοι να µετριάσουν ή να εγκαταλείψουν τον σχεδιασµό τους.

Διαβάστε ακόμα: Μέση Ανατολή: Τελευταία ευκαιρία για κατάπαυση του πυρός στις διαπραγματεύσεις του Κατάρ - Κρίνεται η πορεία του πολέμου στη Γάζα

Η επιλογή του Σινουάρ ως διαδόχου του Χανίγια στην ηγεσία της «Χαµάς» είναι ενδεικτική των προθέσεων. Εξάλλου, το απέναντι στρατόπεδο δεν το αποτελούν µόνο αυτοί που φαίνονται. Είναι και άλλοι, µεγαλύτεροι και περίπου αόρατοι, οι οποίοι έχουν λόγους να µη θέλουν την ανάδυση της νέας γεωοικονοµικής αρχιτεκτονικής της περιοχής. Αυτήν κυρίως θέλησαν να προλάβουν µε την επίθεση του Οκτωβρίου χρησιµοποιώντας ως εκτελεστικό βραχίονα και ενδεχοµένως χρήσιµο αναλώσιµο τη «Χαµάς».

Ο συνδυασµός γεωπολιτικής ατζέντας και θρησκευτικού φανατισµού

Ο συνδυασµός γεωπολιτικής ατζέντας και θρησκευτικού φανατισµού δύσκολα µπορεί να ανασχεθεί µε διαπραγµατεύσεις. Είναι, δε, θανάσιµη ψευδαίσθηση για τη ∆ύση να πιστεύει ότι η σύγκρουση θα περιοριστεί γεωγραφικά στη Μέση Ανατολή. Αφενός είναι συγκοινωνούν θέατρο µε τον πόλεµο στην Ουκρανία, όπως και µε τις εξελίξεις στην Αφρική, αφετέρου έχει ήδη µεταφερθεί στα σπλάχνα της ∆ύσης, βαθιά στην καρδιά της Ευρώπης, µε το Μεταναστευτικό, µετατρέποντας τις πόλεις σε θέατρο τροµοκρατικών επιχειρήσεων.

Αλλά και στις Ηνωµένες Πολιτείες και στη ∆ύση συνολικά, µε τη διείσδυση των ισλαµικών δολαρίων που εξαγοράζουν πολιτική επιρροή. Επίσης, εκδηλώνεται ανοιχτά ο ρόλος δούρειων ίππων, µέχρι χθες νοµιζόµενων ως γεφυρών µε το αντίπαλο στρατόπεδο, ενώ στην πραγµατικότητα ήταν και είναι κερκόπορτες, όπως η Τουρκία. Αν κάποιος θα έπρεπε οπωσδήποτε να στοιχηµατίσει στη συνέχιση του πολέµου ή στο πάγωµα της σύγκρουσης, θα έπρεπε να λάµβανε υπ’ όψιν του ότι στη Μέση Ανατολή, ιστορικά, δεν είναι το καλό σενάριο αυτό που επιβεβαιώνεται.

Δημοσιεύθηκε στα «Παραπολιτικά»