Λίγες ώρες μετά το ντιμπέιτ συναντήθηκαν και πάλι Ντόναλντ Τραμπ και Κάμαλα Χάρις. Η συνάντηση έλαβε χώρα στο Ground Zero, στην εκδήλωση μνήμης για την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη με την παρουσία του απερχόμενου προέδρου, Τζο Μπάιντεν, και του πρώην δημάρχου της Νέας Υόρκης, Μάικλ Μπλούμπεργκ, που φάνηκε να παίζει ρόλο διαμεσολαβητή ανάμεσα στους δύο πολιτικούς αντιπάλους.

Ντόναλντ Τραμπ και Κάμαλα Χάρις, είχαν μία… άβολη συνάντηση στην εκδήλωση μνήμης για την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη, ανταλλάσσοντας μάλιστα και μία εξίσου ψυχρή αλλά στιβαρή χειραψία.


Η συνύπαρξη του Τραμπ και της Χάρις στο ίδιο γεγονός ήταν από τις σπάνιες φορές που ένας πρώην πρόεδρος και ένας εν ενεργεία αντιπρόεδρος βρέθηκαν στον ίδιο χώρο.

Ο Μπάιντεν και ο Τραμπ, οι δύο αντίπαλοι των προεδρικών εκλογών του 2020, δεν είχαν ανταλλάξει χειραψία μετά την εκλογή του Μπάιντεν, κάνοντάς την συνάντηση ακόμα πιο άβολη. Στη σημερινή τελετή, ωστόσο, ακολούθησαν τα πρωτόκολλα ευγένειας, με τους δύο να χαιρετιούνται σύντομα πριν η εκδήλωση προχωρήσει.


Η Χάρις, που στάθηκε στο πλευρό του Μπάιντεν καθ’ όλη τη διάρκεια της τελετής, βρέθηκε κοντά στον Τραμπ, με τον Μπλούμπεργκ να παίρνει θέσεις ανάμεσά τους, πιθανότατα για να αποφύγει τυχόν περαιτέρω ένταση.

Το ενδιαφέρον στην τελετή δεν έγκειται μόνο στη συνάντηση των πολιτικών, αλλά και στο γεγονός ότι λίγες ώρες πριν, Τραμπ και Χάρις είχαν έρθει σε έντονη αντιπαράθεση στο πλαίσιο του προεδρικού ντιμπέιτ.

Παρά την πολιτική τους αντιπαράθεση, η παρουσία των δύο πολιτικών ηγετών στην τελετή της 11ης Σεπτεμβρίου υπενθύμισε την ανάγκη ενότητας και συλλογικής μνήμης. Το μνημείο της 11ης Σεπτεμβρίου παραμένει ένας χώρος σεβασμού για τα θύματα της τρομοκρατικής επίθεσης, και οι πολιτικοί ηγέτες, παρά τις διαφορές τους, τιμούν πάντα τη μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν εκείνη την ημέρα.

Η τελετή ξεκίνησε με τη συνήθη σιωπή και τον χτύπο της καμπάνας, ενώ οι οικογένειες των θυμάτων διάβασαν τα ονόματα των αγαπημένων τους. Όπως κάθε χρόνο, οι πολιτικοί παρευρίσκονται ως παρατηρητές και όχι ως ομιλητές, αφήνοντας τον λόγο στις οικογένειες και τους επιζώντες.