Ο απολογισμός του Politico για τον Μακρόν: Πώς απέφυγε -προς το παρόν- τον πολιτικό του θάνατο
Άρθρο-"καταπέλτης"
"Ο Μακρόν δεν είναι πλέον ο πρόεδρος-Δίας που φιλοδοξούσε να είναι", τονίζει το περιοδικό
Σφοδρή επίθεση κατά του Εμανουέλ Μακρόν εξαπολύει μέσα από άρθρο του το Politico. Το κείμενο που τιτλοφορείται «Ο Μακρόν γίνεται Μακιαβέλι», τονίζει ότι «ο Γάλλος πρόεδρος απέφυγε τον πολιτικό θάνατο κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, πετώντας τους συμμάχους του κάτω από το λεωφορείο». «Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν αψήφησε τους νόμους της βαρύτητας στη γαλλική πολιτική αυτό το καλοκαίρι. Αλλά ποτέ δεν έμοιαζε πιο μόνος», επισημαίνει ακόμη το Politico.
«Πρέπει να αναγνωρίσετε ότι μετά από μια σοβαρή αποτυχία στις ευρωεκλογές και μια ακόμη στις βουλευτικές εκλογές, στήριξε τα βασικά: την πολιτική του αυτονομία στο Ελιζέ και τη συνέχιση της πολιτικής του ατζέντας», δήλωσε ο Γκασπάρ Γκαντζέρ, πρώην σύμβουλος του Μακρόν και του Ολάντ.
Στη συνέχεια θέλοντας να δώσει μία εξήγηση σχετικά με την επιλογή του Μισέλ Μπαρνιέ ως πρωθυπουργού το δημοσίευμα αναφέρει ότι αυτό έγινε προκειμένου να μείνει όρθια η συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση που έφερε προς ψήφιση, προκαλώντας οξύτατες αντιδράσεις.
«Αλλά ο Μακρονισμός - η ιδιαίτερη πολιτική του, που είναι ένα μείγμα πραγματισμού και καινοτομίας και η οποία υποτίθεται ότι θα ξεπερνούσε τις παραδοσιακές διαιρέσεις μεταξύ αριστερού και δεξιού κόμματος - φαίνεται να έχει πεθάνει», επισημαίνει ακόμη το Politico.
«Ο Μακρόν δεν είναι πλέον ο πρόεδρος-Δίας που φιλοδοξούσε να είναι, ένα στέλεχος που μένει υπεράνω της αντιπαράθεσης, κυβερνώντας με συμβολικές χειρονομίες που καθορίζουν τους όρους της συζήτησης. Βρωμίζει τώρα τα χέρια του με την επιχείρηση του πολιτικού παζαρέματος και της χειραψίας που είχε προσπαθήσει να αποφύγει. Τώρα είναι, σύμφωνα με τα λόγια του Βάισμπεργκ, απλώς ''ένας τύπος που θέλει να κρατηθεί στην εξουσία μέχρι το τελευταίο λεπτό''», υποστηρίζει το περιοδικό.
Και την ίδια ώρα επισημαίνει ότι σε αντίθεση με την συνήθη πρακτική πολιτικών που όταν χάνουν εκλογές ή κάνουν σοβαρά λάθη φεύγουν, ο ίδιος παραμένει. «Το πώς έσωσε την κληρονομιά του δεν ήταν ένα όμορφο θέαμα», γράφει το Politico.
«Αφού αρνήθηκε να διορίσει ως πρωθυπουργό τον υποψήφιο που προτιμούσε η Αριστερά, μια ελάχιστα γνωστή δημόσιο υπάλληλο ονόματι Lucie Castets, παρόλο που ο αριστερός συνασπισμός Νέο Λαϊκό Μέτωπο πήρε τις περισσότερες έδρες στις βουλευτικές εκλογές, ο Mακρόν πέρασε εβδομάδες δοκιμάζοντας ονόματα, συμπεριλαμβανομένου ενός από τους πρώτους μέντορές του, του πρώην σοσιαλιστή πρωθυπουργού Μπερνάρ Καζνέβ. Αλλά οι προοπτικές του Καζνέβ άρχισαν να μειώνονται ακόμη και πριν συναντηθεί με τον Γάλλο πρόεδρο στο Μέγαρο των Ηλυσίων.
Η συνεργασία με την Αριστερά έγινε γρήγορα μια αστήρικτη πρόταση, δεδομένης της επιμονής της να διαλύσει τη δύσκολα κερδισμένη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση του Μακρόν. Η υποχώρηση τώρα θα υπονόμευε την κληρονομιά του, εξήγησε ο συνταγματολόγος Benjamin Morel. «Μπορείτε να καταλάβετε γιατί έγινε ένα τοτεμικό ζήτημα γι' αυτόν», δήλωσε ο Morel για τις συνταξιοδοτικές μεταρρυθμίσεις.Η προστασία των επιτευγμάτων του είχε βαρύ κόστος».
Ακολούθως το Politico αναφέρεται στις δυσκολίες του Μπαρνιέ να σχηματίσει κυβέρνηση τονίζοντας ότι παρά τις ελπίδες του ότι «θα τον θυμούνται ως τον πρόεδρο που έσωσε τη Γαλλία από τη δημοσιονομική καταστροφή κάνοντας μια σκληρή αλλά αναγκαία επιλογή για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος μπορεί να καταλήξει να τον θυμούνται ως «τον ηγέτη που έφερε τη Λεπέν ένα βήμα πιο κοντά στην προεδρία.
«Σκοτώσαμε την αριστερά και τη δεξιά και αφήσαμε τα άκρα να αναδυθούν. Αλλά χρειαζόμαστε ένα ισχυρό Σοσιαλιστικό Κόμμα … και ένα ισχυρό [συντηρητικό κόμμα] με το οποίο μπορούμε να βρούμε έναν τρόπο», δήλωσε ο Patrick Vignal, πρώην βουλευτής του Μακρόν. «Δεν βρήκαμε ποτέ τη φόρμουλα νίκης απέναντι στον Εθνικό Συναγερμό», καταλήγει.
Βγήκε από τα συντριμμία μελανιασμένος
«Τους τελευταίους τρεις μήνες έχασε μια εκλογική αναμέτρηση, στη συνέχεια διέλυσε βιαστικά το κοινοβούλιο και μπήκε χωρίς προετοιμασία σε μια άλλη εκλογική αναμέτρηση, έχασε αυτές τις εκλογές και ακολούθως προκάλεσε εβδομάδες χάους και σύγχυσης, περιμένοντας να διορίσει πρωθυπουργό. Οι σύμμαχοι του Μακρόν έχασαν δεκάδες έδρες από την αριστερά και την ακροδεξιά, αφού έπαιξε μαζικά στοίχημα για το μέλλον της χώρας και έχασε. Με κάποιον τρόπο, ο ίδιος ο πρόεδρος βγήκε από τα συντρίμμια μελανιασμένος, αλλά φαίνεται να στέκεται στα πόδια του με τον διορισμό του πρώην επικεφαλής διαπραγματευτή του Brexit, Μισέλ Μπαρνιέ, ως πρωθυπουργού», συνεχίζει το δημοσίευμα.«Πρέπει να αναγνωρίσετε ότι μετά από μια σοβαρή αποτυχία στις ευρωεκλογές και μια ακόμη στις βουλευτικές εκλογές, στήριξε τα βασικά: την πολιτική του αυτονομία στο Ελιζέ και τη συνέχιση της πολιτικής του ατζέντας», δήλωσε ο Γκασπάρ Γκαντζέρ, πρώην σύμβουλος του Μακρόν και του Ολάντ.
Υψηλό το τίμημα για να μείνει στην εξουσία
Ακολούθως το Politico υποστηρίζει ότι το τίμημα που πλήρωσε ο Γάλλος πρόεδρος προκειμένου να καταφέρει να μείνει όρθιος είναι υψηλό. Και αυτό διότι προκλήθηκε μόνιμη ζημιά στο προεδρικό στρατόπεδο, ενώ αρκετοί σύμμαχοι έχουν στραφεί εναντίον του. Παράλληλα φάνηκε αδύναμος έπειτα από τη σύγκρουση που είχε με τον Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν όσον αφορά τον νέο Επίτροπο. Κάτι το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να μειωθεί η επιρροή του Παρισιού στις Βρυξέλλες.Στη συνέχεια θέλοντας να δώσει μία εξήγηση σχετικά με την επιλογή του Μισέλ Μπαρνιέ ως πρωθυπουργού το δημοσίευμα αναφέρει ότι αυτό έγινε προκειμένου να μείνει όρθια η συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση που έφερε προς ψήφιση, προκαλώντας οξύτατες αντιδράσεις.
«Αλλά ο Μακρονισμός - η ιδιαίτερη πολιτική του, που είναι ένα μείγμα πραγματισμού και καινοτομίας και η οποία υποτίθεται ότι θα ξεπερνούσε τις παραδοσιακές διαιρέσεις μεταξύ αριστερού και δεξιού κόμματος - φαίνεται να έχει πεθάνει», επισημαίνει ακόμη το Politico.
«Ο Μακρόν δεν είναι πλέον ο πρόεδρος-Δίας που φιλοδοξούσε να είναι, ένα στέλεχος που μένει υπεράνω της αντιπαράθεσης, κυβερνώντας με συμβολικές χειρονομίες που καθορίζουν τους όρους της συζήτησης. Βρωμίζει τώρα τα χέρια του με την επιχείρηση του πολιτικού παζαρέματος και της χειραψίας που είχε προσπαθήσει να αποφύγει. Τώρα είναι, σύμφωνα με τα λόγια του Βάισμπεργκ, απλώς ''ένας τύπος που θέλει να κρατηθεί στην εξουσία μέχρι το τελευταίο λεπτό''», υποστηρίζει το περιοδικό.
Οι προδοσίες που έφεραν τον Μακρόν στην εξουσία
Στο μεταξύ το Politico σπεύσει να υπενθυμίσει τις ίντριγκες που τον οδήγησαν στην εξουσία ενώ στέκεται και στον τρόπο με τον οποίο έδιωξε όλους τους προηγούμενους πρωθυπουργούς της Γαλλίας. «Αδίστακτη». Με αυτή τη λέξη περιγράφει τη συμπεριφορά του κ. Μακρόν. «Η αριστερή τεχνοκράτης Élisabeth Borne διορίστηκε στην πρωθυπουργία και επιφορτίστηκε με την άχαρη δουλειά να προωθήσει τη μεταρρύθμιση της κυβέρνησης για τη συνταξιοδότηση πέρυσι, παρά την εκτεταμένη αντίθεση του κοινού, για να αποπεμφθεί μόλις ολοκληρώθηκε η δουλειά. Ο Γάλλος πρόεδρος έφερε στη συνέχεια ένα από τα αστέρια της λεγόμενης γενιάς Μακρόν, τον Γκαμπριέλ Ατάλ, για να πάρει τη θέση της, μόνο και μόνο για να προκηρύξει πρόωρες εκλογές πίσω από την πλάτη του μήνες αργότερα».Και την ίδια ώρα επισημαίνει ότι σε αντίθεση με την συνήθη πρακτική πολιτικών που όταν χάνουν εκλογές ή κάνουν σοβαρά λάθη φεύγουν, ο ίδιος παραμένει. «Το πώς έσωσε την κληρονομιά του δεν ήταν ένα όμορφο θέαμα», γράφει το Politico.
«Αφού αρνήθηκε να διορίσει ως πρωθυπουργό τον υποψήφιο που προτιμούσε η Αριστερά, μια ελάχιστα γνωστή δημόσιο υπάλληλο ονόματι Lucie Castets, παρόλο που ο αριστερός συνασπισμός Νέο Λαϊκό Μέτωπο πήρε τις περισσότερες έδρες στις βουλευτικές εκλογές, ο Mακρόν πέρασε εβδομάδες δοκιμάζοντας ονόματα, συμπεριλαμβανομένου ενός από τους πρώτους μέντορές του, του πρώην σοσιαλιστή πρωθυπουργού Μπερνάρ Καζνέβ. Αλλά οι προοπτικές του Καζνέβ άρχισαν να μειώνονται ακόμη και πριν συναντηθεί με τον Γάλλο πρόεδρο στο Μέγαρο των Ηλυσίων.
Η συνεργασία με την Αριστερά έγινε γρήγορα μια αστήρικτη πρόταση, δεδομένης της επιμονής της να διαλύσει τη δύσκολα κερδισμένη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση του Μακρόν. Η υποχώρηση τώρα θα υπονόμευε την κληρονομιά του, εξήγησε ο συνταγματολόγος Benjamin Morel. «Μπορείτε να καταλάβετε γιατί έγινε ένα τοτεμικό ζήτημα γι' αυτόν», δήλωσε ο Morel για τις συνταξιοδοτικές μεταρρυθμίσεις.Η προστασία των επιτευγμάτων του είχε βαρύ κόστος».
Οι αντιφάσεις του
Επισημαίνει δε την αντίφαση ότι αφενός ο Μακρόν ορκίζεται ότι πολεμάει τον ακροδεξιό Εθνικό Συναγερμό ωστόσο, καθώς η Αριστερά ορκίζεται ότι θα ρίξει την κυβέρνηση, χρειάζεται τουλάχιστον τη σιωπηρή υποστήριξη της ακροδεξιάς για να επιβιώσει από τις ψηφοφορίες δυσπιστίας στο κοινοβούλιο. Με τον διορισμό του Μπαρνιέ, το κόμμα της Μαρίν Λεπέν «ξαναμπήκε στη σέλα» ως βασιλικός παράγοντα στη Γαλλία, δήλωσε ένας σύμμαχος της Αναγέννησης. Για πολλούς, η διεθνής φήμη του Μακρόν ως ένα σταθερό χέρι στο τιμόνι έχει πληγεί. «Θεωρείται ένας πρόεδρος που έχει βυθίσει τη χώρα του σε πολιτική και θεσμική αστάθεια», δήλωσε ένας Ευρωπαίος διπλωμάτης στο Politico.Πόσο θα αντέξει ο Μακρόν
Το ερώτημα που απασχολεί τους πάντες είναι πόσο καιρό θα μπορέσει να συνεχίσει ο Μακρόν. Σύμφωνα με τον Μορέλ, με αυτή την τελευταία κίνηση, ο Μακρόν «θα μπορούσε να παραμείνει στο παιχνίδι και να ολοκληρώσει την θητεία του έχοντας χρόνο να ανακτήσει την δημοτικότητά του».Ακολούθως το Politico αναφέρεται στις δυσκολίες του Μπαρνιέ να σχηματίσει κυβέρνηση τονίζοντας ότι παρά τις ελπίδες του ότι «θα τον θυμούνται ως τον πρόεδρο που έσωσε τη Γαλλία από τη δημοσιονομική καταστροφή κάνοντας μια σκληρή αλλά αναγκαία επιλογή για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος μπορεί να καταλήξει να τον θυμούνται ως «τον ηγέτη που έφερε τη Λεπέν ένα βήμα πιο κοντά στην προεδρία.
«Σκοτώσαμε την αριστερά και τη δεξιά και αφήσαμε τα άκρα να αναδυθούν. Αλλά χρειαζόμαστε ένα ισχυρό Σοσιαλιστικό Κόμμα … και ένα ισχυρό [συντηρητικό κόμμα] με το οποίο μπορούμε να βρούμε έναν τρόπο», δήλωσε ο Patrick Vignal, πρώην βουλευτής του Μακρόν. «Δεν βρήκαμε ποτέ τη φόρμουλα νίκης απέναντι στον Εθνικό Συναγερμό», καταλήγει.
