Οι Ηνωμένες Πολιτείες περνούν σε μια νέα ημέρα, με τον Ντόναλντ Τραμπ να κερδίζει πολύ πιο εύκολα από όσο «πρόδιδαν» τα δημοσκοπικά ευρήματα την αναμέτρηση απέναντι στην Κάμαλα Χάρις, με τον «χάρτη» να βάφεται κόκκινος και τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικανών - και 47ο πρόεδρο στην ιστορία των ΗΠΑ - να επανέρχεται στον Λευκό Οίκο μετά το 2016.
Ο Ντόναλντ Τραμπ δικαιώθηκε για την επιλογή του να εστιάσει στην αρνητική ατζέντα, επιτυγχάνοντας και πάλι, όπως το 2016, να ανατρέψει καταστάσεις που έμοιαζαν δεδομένες, όπως το «Μπλε Τείχος»:
Πρόκειται για 18 πολιτείες, μεταξύ των οποίων και οι πολιτείες-κλειδιά Μίσιγκαν, Πενσυλβάνια και Ουισκόνσιν, που από το 1992 μέχρι το 2012 ψήφιζαν παραδοσιακά τους Δημοκρατικούς, με τον Τραμπ να πετυχαίνει να αποσπάσει με το μέρος του τους εκλέκτορες στις ανωτέρω 3 πολιτείες, κάτι που συνέβη και σήμερα.
Το «Μπλε Τείχος»
Την ίδια ώρα, η Κάμαλα Χάρις – τρέχοντας μια καμπάνια που διήρκεσε περί τις 100 ημέρες – φάνηκε να εστιάζει σε συγκεκριμένους πυλώνες την τακτική της: έμφαση (ενδεχομένως και μονοθεματική) στη γυναικεία ψήφο με όχημα το ζήτημα των αμβλώσεων, υπερ-τονισμός συγκεκριμένων ατομικών δικαιωμάτων, απουσία θρησκευτικών αναφορών (κρίσιμες σε συντηρητικά ακροατήρια), «πολιτική φαντασμαγορία» με celebrities όπως η Τέιλορ Σουίφτ, η Ριάνα, η Τζένιφερ Λόπεζ να δείχνουν συσχέτιση με κάτι ενδεχομένως μακρινό από την καθημερινότητα και απώλεια σύνδεσης με την εργατική τάξη.
Αμερικανικές εκλογές: Οι Δημοκρατικοί έχασαν την επαφή με την εργατική τάξη - Οι γυναίκες μόνες τους δεν αρκούσαν
Αυτό, ακριβώς, επισημάνθηκε πέρυσι με μελέτες του Ινστιτούτου Προοδευτικής Πολιτικής, που διεξήχθησαν σε συνεργασία με την εταιρεία δημοσκοπήσεων YouGov, και την οποία ανέδειξε σε άρθρο του το Politico. Η έρευνα διαπίστωσε ότι το 45% των ψηφοφόρων της εργατικής τάξης πίστευε ότι το Δημοκρατικό Κόμμα είχε μετακινηθεί «υπερβολικά προς τα αριστερά» και το 40% αποδοκίμαζε το κόμμα επειδή επηρεάζεται υπερβολικά από «ειδικά συμφέροντα, όπως τα συνδικάτα του δημόσιου τομέα, τους περιβαλλοντικούς ακτιβιστές και τους ακαδημαϊκούς», όπως αναφέρει το διεθνές μέσο.
Αυτό αποδείχθηκε και από το exit poll, που κατέδειξε πως ναι μεν οι γυναίκες στράφηκαν στο πλευρό της Χάρις, χωρίς όμως να της αρκούν, ενώ την ίδια ώρα η εργατική τάξη ψήφιζε περισσότερο τον Τραμπ, θεωρώντας ότι η οικονομία είναι το «δυνατό του χαρτί» και πως μπορεί να βελτιώσει την οικονομική τους θέση, την οποία αντιλαμβάνονται ως δεινή στον απόηχο της προεδρίας Τραμπ. Όλα αυτά, δε, παρόλο που οι αριθμοί θεωρητικά ευημερούσαν, με την ανεργία να είναι στο 4% και τον πληθωρισμό περί το 2%, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, χωρίς όμως αυτό να φαίνεται πως «πέρασε» στα λαϊκά στρώματα, που είχαν πολύ ψηλά στην ατζέντα τους τα ζητήματα της οικονομίας.
Ντόναλντ Τραμπ: Τι σημαίνει η νίκη του, ο κομβικός έλεγχος της Γερουσίας
Την ίδια ακριβώς επιλογή, μολονότι δεν του επέτρεψε να κερδίσει την πλειοψηφία στις εν λόγω ομάδες, έκαναν και οι Αφροαμερικανοί και οι Λατίνοι, με τους πρώτους να στηρίζουν τον εκλεγέντα πρόεδρο σε ποσοστό 13% πανεθνικά και τους δεύτερους σε ποσοστό 45% πανεθνικά, μια άνοδος σε σχέση με το 2020, όταν κατ’αντιστοιχία τα ποσοστά ήταν 8% και 32%. Πρόκειται για μια διάβρωση της εκλογικής βάσης των Δημοκρατικών, που μάλλον δεν αισθάνθηκαν - τουλάχιστον στον βαθμό που απαιτείτο για τη νίκη - την ινδικής καταγωγής Κάμαλα Χάρις ως «δική τους» υποψήφια.
Ο Ντόναλντ Τραμπ δεδομένα είναι ο απόλυτος κυρίαρχος της επόμενης ημέρας στις Ηνωμένες Πολιτείες, με τον νέο πρόεδρο να πετυχαίνει νίκες στα εξής επίπεδα:
• Πρώτον, πήρε τις περισσότερες ψήφους πανεθνικά, κάτι που δεν έχει κάνει Ρεπουμπλικανός υποψήφιος από το 2004 και τον Τζορτζ Μπους νεότερο, ενώ πέτυχε να πραγματοποιήσει τη δεύτερη θητεία του μετά από ήττα, κάτι ανεπανάληπτο εδώ και 224 χρόνια και την περίπτωση του Γκρόβερ Κλίβλαντ
• Δεύτερον, πήρε όλες τις πολιτείες-κλειδιά
• Τρίτον, κέρδισε και τις δύο γυναίκες που βρήκε απέναντί του, την Χίλαρι Κλίντον το 2016 και την Κάμαλα Χάρις αυτήν τη φορά, αποδεικνύοντας ακόμα πως η «γυάλινη οροφή», όπως έγραψε το CNN, δεν έχει σπάσει
Δεν πρέπει να λησμονείται, δε, το γεγονός ότι ο Αμερικανός πρόεδρος θα έχει με το μέρος του και τη Γερουσία, που περνά υπό Ρεπουμπλικανικό έλεγχο και πάλι μετά το 2021, γεγονός που σημαίνει αφενός πως για τις 4 ποινικές υποθέσεις στις οποίες είναι κατηγορούμενος, δυσχεραίνεται η προοπτική να οδηγηθεί στο εδώλιο (καθώς την εν λόγω διαδικασία θέτει σε «κίνηση» η Γερουσία). Παράλληλα, του «λύνει» τα χέρια για τον διορισμό Δικαστών στο Ανώτατο Δικαστήριο που είναι πιο κοντά στη συντηρητική, ρεπουμπλικανική ατζέντα, κάτι που έχει ήδη οδηγήσει στην ανατροπή της απόφασης Roe v. Wade το 2022, επικυρώνοντας τότε το δικαίωμα περιορισμού στις αμβλώσεις που είχε υιοθετήσει το Μισισιπί.
Ένα, πάντως, γεγονός που μένει να φανεί αν θα γυρίσει μπούμερανγκ σε βάρος του Τραμπ είναι η ηλικία του: ο 78χρονος πρόεδρος είναι ο γηραιότερος που εκλέγεται στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα στις ΗΠΑ, γηραιότερος και από τον Τζο Μπάιντεν, τον οποίο έπληξε πολλάκις κατά τη διάρκεια της θητείας του για αυτό, καθώς και για τη διανοητική του κατάσταση. Τώρα, ενδεχομένως, θα «πάρει μια γεύση από το φάρμακό του», αν και είναι δεδομένο πως οι Δημοκρατικοί θα περάσουν πρώτα σε μια περίοδο ενδοσκόπησης, πριν αρχίσουν να ασκούν κριτική στο νέο ένοικο του Λευκού Οίκου.
