«Μπαρούτι» μυρίζει το κλίμα το Ισραήλ μετά την αποπομπή του μέχρι προσφάτως υπουργού Άμυνας της χώρας, Γιόαβ Γκάλαντ από τον Μπενιαμίν Νετανιάχου, με τον Ίσραελ Κατς να τον αντικαθιστά στο κρίσιμο αυτό πόστο, με το βλέμμα ως προς την εξεύρεση λύσης στον πόλεμο που κρατά από την 7η Οκτωβρίου 2023.

Κατζ και... Τραμπ

Ο Ίσραελ Κατζ θεωρείται ένας ισχυρός σύμμαχος του Νετανιάχου αλλά και πιο... ελεγχόμενος -συγκριτικά με τον Γκάλαντ-, με τον τελευταίο και τις σχέσεις του με τον Νετανιάχου να γίνονται όλο και χειρότερες, όσο οι πόλεμοι σε Μέση Ανατολή και Λίβανο συνέχιζαν. Έχει απήχηση στο υπερσυντηρητικό ορθόδοξο κοινό του Ισραήλ αλλά και τους ακροδεξιούς εποίκους της χώρας.

Σύμφωνα με αναλυτές, ο Κατζ δύναται να έχει στην ατζέντα του το στοιχείο της εθνοκάθαρσης σε Γάζα και Δυτική Όχθη, ενώ σε σύγκριση με τον Γκάλαντ αποτελεί μία λιγότερο δυναμική φιγούρα. Ο πρώτος αποτελούσε τη «φωνή» της κυβέρνησης Μπάιντεν για τον τερματισμό του πολέμου, ενώ ο Κατζ ήρθε σε συνεχή σύγκρουση με τα Ηνωμένα Έθνη, την αποχρηματοδότηση της UNRWA, ενώ αποτελεί persona non grata για τους Παλαιστινίους. Ο ίδιος, υποσχέθηκε μάλιστα «να σπάσει και να διαλύσει» την Παλαιστινιακή Αρχή.

Μετά την εκλογή Τραμπ ο Νετανιάχου βλέπει τον εαυτό του ως τον «μεγάλο νικητή» της διαδικασίας αυτής, καθώς τόσο η σχέση των δύο ανδρών όσο και το κοινό αφήγημά τους, μεταφράζεται από τον Ισραηλινό ως ένα «μεγάλο χαρτί». Βέβαια, το αφήγημα ισχυρής υποστήριξης συνδυαστικά με την επιμονή του για λήξη του πολέμου εγείρουν ερωτήματα για το πως η δεύτερή του προεδρία θα επηρεάσει την περιοχή.

Το ιδανικό σενάριο για τον Νετανιάχου θα μπορούσε να ήταν η εκεχειρία πριν την ανάληψη της προεδρίας Τραμπ, με σκοπό να διαπραγματευτεί με καλύτερους όρους. Από την άλλη πλευρά, η Χαμάς πρόσφατα απέρριψε οποιαδήποτε πρόταση για προσωρινή διακοπή των μαχών στη Γάζα, επαναλαμβάνοντας τη θέση της για διαρκή κατάπαυση του πυρός και ένα «μόνιμο τέλος του πολέμου και όχι προσωρινό». Ταυτόχρονα, «παίζοντας τα ρέστα του» για την απελευθέρωση των ομήρων, ο ίδιος δεν σκοπεύει να τερματίσει αυτόν τον πόλεμο λόγω αυτού του επιχειρήματος, όσο κι φέρεται να το επιθυμεί.

Κατά συνέπεια, η λήξη του πολέμου πριν την έναρξη της διακυβέρνησης Τραμπ -όσο και η απομάκρυνση Γκάλαντ- αποτελούν «δώρα» του Νετανιάχου στον 47ο πρόεδρο των ΗΠΑ, που κατά την εκστρατεία του ορκίστηκε να «φέρει ειρήνη στην περιοχή».

Δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Απογευματινή