Υπό τη σκιά των αναταράξεων στη γερμανική και γαλλική πολιτική σκηνή, ένας προβληματισμός που μοιραία ανακύπτει είναι το πολιτικό μέλλον στις Βρυξέλλες, τη στιγμή που η επόμενη μέρα στις ΗΠΑ, με τον Ντόναλντ Τραμπ, ενδέχεται να διαταράξει τις ισορροπίες και ως εκ τούτου απαιτούνται προσεκτικοί χειρισμοί. Με τον τίτλο «Η Ευρώπη έχει κενό ηγεσίας. Πώς θα διαχειριστεί τον Τραμπ», οι New York Times με μία ενδοσκοπική μάτια προσεγγίζουν το ζήτημα που έχει προκύψει στην ευρωπαϊκή σκηνή λίγο προτού αναλάβει επίσημα ο Τραμπ την προεδρία και με τις ραγδαίες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή να δημιουργούν νέα δεδομένα.

Τη στιγμή που η Ουάσινγκτον επανεξετάζει τη στήριξη στο Κίεβο, η Ευρώπη καλείται να διαχειριστεί μία μεγάλη κρίση στο εσωτερικό της. 

Το πολιτικό τοπίο είναι ομιχλώδες δεδομένου ότι στη Γερμανία η κυβέρνηση του Όλαφ Σολτς κατέρρευσε, στη Γαλλία ο Εμανουέλ Μακρόν έχει αποδυναμωθεί ύστερα από μήνες κοινωνικής αναταραχής, ενώ στη Βρετανία, παρά την άνοδο μιας κυβέρνησης των Εργατικών υπό τον Κιρ Στάρμερ, οι εσωτερικές οικονομικές δυσκολίες και η επίδραση του Brexit εμποδίζουν τη χώρα να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο.

Από τη στιγμή που η πολιτική αστάθεια ασκεί ασφυκτικές πιέσεις στην ΕΕ, η Γηραιά Ήπειρος ενδέχεται να μην μπορέσει να ανταποκριθεί στη νέα πραγματικότητα που θα διαμορφωθεί στο ρωσοουκρανικό μέτωπο. 

Ήδη, πάντως, έχει διαρρεύσει ένα πρώτο σχέδιο της νέα αμερικανικής κυβέρνησης για ειρήνευση στην Ουκρανία που περιλαμβάνει δημιουργία ζώνης ασφαλείας 800 μιλίων μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, που θα επιτηρείται από 40.000 Ευρωπαίους στρατιώτες. Ένα τέτοιο σχέδιο θα προκαλούσε σοβαρές πολιτικές αντιδράσεις στη Γερμανία, τη Βρετανία και άλλες χώρες, όπου η συμμετοχή σε στρατιωτικές επιχειρήσεις παραμένει αδιαμφισβήτητη. 

Κρίση στην Ευρώπη: Το μεγάλο στοίχημα και οι εσωτερικές αδυναμίες 

Η πρόκληση για την Ευρώπη είναι να μην επιτρέψει στον Τραμπ να εκμεταλλευτεί τις εσωτερικές της αδυναμίες. Αντίθετα, οι ηγέτες της πρέπει να διασφαλίσουν ότι η Ευρώπη θα έχει λόγο σε οποιαδήποτε διπλωματική διαδικασία περιλαμβάνει τις ΗΠΑ, την Ουκρανία και τη Ρωσία.

Ο Φρίντριχ Μερτς, πιθανός διάδοχος του Σολτς, έχει δεσμευθεί να συνεχίσει τη στρατιωτική υποστήριξη προς την Ουκρανία, αλλά και να επιδιώξει τον τερματισμό της σύγκρουσης.

Στη Γαλλία, ο Μακρόν παραμένει ενεργός στη διεθνή σκηνή, προτείνοντας ειρηνευτικές πρωτοβουλίες, αλλά η εσωτερική πολιτική του θέση είναι εξαιρετικά εύθραυστη. 

Προσπάθεια των Ευρωπαίων για επαφές με τον Τραμπ 

Ορισμένοι Ευρωπαίοι ηγέτες προσπαθούν να καλλιεργήσουν προσωπικές σχέσεις με τον Τραμπ, ελπίζοντας ότι θα διασφαλίσουν καλύτερες διμερείς σχέσεις. Ο Μακρόν, για παράδειγμα, προσκάλεσε τον Τραμπ σε περίοπτη θέση στα εγκαίνια της Παναγίας των Παρισίων, ενώ ο Σολτς φέρεται να επιδιώκει συνάντηση μαζί του πριν εγκαταλείψει την καγκελαρία.

Η πρόκληση για την Ευρώπη είναι να διατηρήσει την ενότητά της και να αξιοποιήσει την κρίσιμη αυτή στιγμή για να ενισχύσει την αυτονομία της, αντιμετωπίζοντας τις διπλές προκλήσεις του πολέμου στην Ουκρανία και της επιστροφής του Τραμπ.

Η δυνατότητα της Ευρώπης να ξεπεράσει τις εσωτερικές της κρίσεις και να αντιμετωπίσει συλλογικά αυτές τις προκλήσεις θα καθορίσει το μέλλον της ως παγκόσμιου γεωπολιτικού παράγοντα.