Βρετανία: Ο "πρίγκιπας του σκότους" αναλαμβάνει πρέσβης στις ΗΠΑ - Ο άνθρωπος πίσω από την κουίντα θα "τρέξει" τη σχέση με τον Τραμπ
Η σχέση με τον Τζέφρι Επστάιν και τα "αγκάθια"
Ο Κιρ Στάρμερ «ποντάρει» στον μεγάλο υποστηρικτή του Τόνι Μπλερ για να «καλλιεργήσει» την προνομιακή σχέση Μεγάλης Βρετανίας και ΗΠΑ
Τον «αναμορφωτή» των «Νέων» Εργατικών, με εμβληματική φυσιογνωμία τους τον Τόνι Μπλερ, επιλέγει η Μεγάλη Βρετανία, προκειμένου για την εκπροσώπησή της στις ΗΠΑ, αναλαμβάνοντας τον ρόλο του πρέσβη. Ο λόγος για τον Πίτερ Μάντελσον, ο οποίος χαρακτηρίζεται στη Γηραιά Αλβιόνα ως ο «Πρίγκιπας του Σκότους».
Ένας άνθρωπος που φημίζεται για την ικανότητά του στο παρασκήνιο, εξ ου και το παρατσούκλι του, ο οποίος συχνά απασχόλησε κατά την σταδιοδρομία του τα πρωτοσέλιδα με διάφορα σκάνδαλα, ωστόσο κάθε φορά δικαίωνε μια φράση που είχε χρησιμοποιήσει το 2001, μιλώντας στο Χάρτλπουλ (στα βορειο-ανατολικά): «Είμαι μαχητής, όχι λιποτάκτης».
Η πολιτική του δράση, όπως σημειώνει το BBC, ξεκινά στα μέσα της δεκαετίας του 1980: με τους Εργατικούς σε δεύτερο ρόλο στην πολιτική ζωή της Μεγάλης Βρετανίας, γίνεται ο επικεφαλής της πολιτικής καμπάνιας του κόμματος και στηρίζει την μετατόπιση του κόμματος προς τα δεξιά, κόντρα στην προεδρία του Νιλ Κίνοκ.
Το 1992, το έργο του αποδίδει «καρπούς», καθώς εκλέγεται βουλευτής, ενώ παράλληλα βοήθησε τον Τόνι Μπλερ να ανέλθει στην ηγεσία του κόμματος δύο χρόνια μετά. Ακολούθησε, δε, η συντριπτική του νίκη το 1997, με τους Εργατικούς να γίνονται κυβερνόν κόμμα και πάλι μετά από 23 ολόκληρα χρόνια.
Στην καρδιά των «Νέων» Εργατικών, τον λάτρευαν οι θαυμαστές του και πολλοί αριστεροί τον αντιπαθούσαν σφοδρά, βλέποντας την αλλαγή του προφίλ του κόμματος. Ο Πίτερ Μάντελσον ήταν υπουργός Εμπορίου στην πρώτη κυβέρνηση του Τόνι Μπλερ και υπουργός Επιχειρηματικότητας υπό τον Γκόρντον Μπράουν.
Μεταξύ αυτών των ρόλων είχε ανέλθει στη Βουλή των Λόρδων και πέρασε τέσσερα χρόνια ως Επίτροπος Εμπορίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αυτό, βέβαια, μπορεί να αποτελέσει και «αγκάθι» για την προσπάθεια διατήρησης ενός «καλού» διαύλου μεταξύ Λονδίνου και Ουάσινγκτον: Άλλωστε, ο Μάντελσον ήταν από τους σημαίνοντες επικριτές του Brexit, το οποίο υποστήριξε με θέρμη ο Ντόναλντ Τραμπ κατά την πρώτη του θητεία, ενώ παράλληλα επιζητεί για τη Μεγάλη Βρετανία μια καλή σχέση με την Κίνα, κάτι που δεδομένα δεν θα «ηχήσει» καλά στα αυτιά του εκλεγέντος Αμερικανού προέδρου, όπως σημείωσε και το Politico.
Ο Μάντελσον ειδικότερα έχει ταχθεί υπέρ ενός νέου οικονομικού διαλόγου μεταξύ της Βρετανίας και του Πεκίνου, χρησιμοποιώντας μια ομιλία στο Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ νωρίτερα φέτος για να καλέσει την Κίνα να ανταποδώσει την επιθυμία της νέας κυβέρνησης των Εργατικών να βελτιώσει τη σχέση.
Πέρασε επτά χρόνια ως πρόεδρος του Κέντρου Μεγάλης Βρετανίας-Κίνας, ενός μη υπηρεσιακού οργάνου του Υπουργείου Εξωτερικών αφιερωμένου στις σχέσεις του Ηνωμένου Βασιλείου με την Κίνα, και ήταν ο μοναδικός Εργατικός που ψήφισε κατά μιας τροπολογίας που αποσκοπούσε στην καταγγελία της φερόμενης γενοκτονίας στην επαρχία Σιντζιάνγκ.
«Είναι παράλογο να φανταστεί κανείς να βάζει μια χώρα με τέτοιο βάρος στη γωνία», έγραψε ο Μάντελσον το 2018 για τις σχέσεις μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ κατά την πρώτη θητεία του Τραμπ στον Λευκό Οίκο.
Πιο πρόσφατα, το 2023, αποκαλύφθηκαν οι παρελθοντικές σχέσεις του Μάντελσον με τον Τζέφρι Επστάιν, ο οποίος τον αποκαλούσε «Πέτι». Και μια εξίσου στενή σχέση με τον ρώσο ολιγάρχη Όλεγκ Ντεριπάσκα του προκάλεσε πονοκέφαλο όταν αποκαλύφθηκε το 2008, όπως και άλλες συναλλαγές με τους παγκόσμιους υπερπλούσιους, θυμίζει από την πλευρά του το Politico.
Ο Μάντελσον διαδέχεται στην πρεσβεία της Μεγάλης Βρετανίας στις ΗΠΑ την Κάρεν Πιρς, που είχε ιδιαίτερα καλές σχέσεις με την ομάδα του Τραμπ. Πλέον, μια εντελώς διαφορετική προσωπικότητα αναλαμβάνει το νευραλγικό πόστο, με στόχο την διατήρηση της «προνομιακής» σχέσης, στην οποία το Λονδίνο ποντάρει παραδοσιακά.
Ένας άνθρωπος που φημίζεται για την ικανότητά του στο παρασκήνιο, εξ ου και το παρατσούκλι του, ο οποίος συχνά απασχόλησε κατά την σταδιοδρομία του τα πρωτοσέλιδα με διάφορα σκάνδαλα, ωστόσο κάθε φορά δικαίωνε μια φράση που είχε χρησιμοποιήσει το 2001, μιλώντας στο Χάρτλπουλ (στα βορειο-ανατολικά): «Είμαι μαχητής, όχι λιποτάκτης».
Η πολιτική του δράση, όπως σημειώνει το BBC, ξεκινά στα μέσα της δεκαετίας του 1980: με τους Εργατικούς σε δεύτερο ρόλο στην πολιτική ζωή της Μεγάλης Βρετανίας, γίνεται ο επικεφαλής της πολιτικής καμπάνιας του κόμματος και στηρίζει την μετατόπιση του κόμματος προς τα δεξιά, κόντρα στην προεδρία του Νιλ Κίνοκ.
Το 1992, το έργο του αποδίδει «καρπούς», καθώς εκλέγεται βουλευτής, ενώ παράλληλα βοήθησε τον Τόνι Μπλερ να ανέλθει στην ηγεσία του κόμματος δύο χρόνια μετά. Ακολούθησε, δε, η συντριπτική του νίκη το 1997, με τους Εργατικούς να γίνονται κυβερνόν κόμμα και πάλι μετά από 23 ολόκληρα χρόνια.
Στην καρδιά των «Νέων» Εργατικών, τον λάτρευαν οι θαυμαστές του και πολλοί αριστεροί τον αντιπαθούσαν σφοδρά, βλέποντας την αλλαγή του προφίλ του κόμματος. Ο Πίτερ Μάντελσον ήταν υπουργός Εμπορίου στην πρώτη κυβέρνηση του Τόνι Μπλερ και υπουργός Επιχειρηματικότητας υπό τον Γκόρντον Μπράουν.
Μεταξύ αυτών των ρόλων είχε ανέλθει στη Βουλή των Λόρδων και πέρασε τέσσερα χρόνια ως Επίτροπος Εμπορίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Βρετανία: Τα «αγκάθια» ΕΕ και Κίνα
Με βάση αυτή του την εμπειρία (και όχι το διπλωματικό του υπόβαθρο, καθώς τέτοιο εν προκειμένω δεν υφίσταται), ο Κιρ Στάρμερ ευελπιστεί ότι θα επιτύχει να διατηρήσει έναν καλό δίαυλο με τον Ντόναλντ Τραμπ, ενώ η απειλή για δασμούς επικρέμεται ως «δαμόκλειος σπάθη» πάνω από τη Γηραιά Ήπειρο, την ώρα που εκτιμάται πως μπορεί να συμβάλει - αν και αυτό δεν θα είναι το βασικό του μέλημα στα νέα του καθήκοντα - και στην ενίσχυση των δεσμών με την ΕΕ.Αυτό, βέβαια, μπορεί να αποτελέσει και «αγκάθι» για την προσπάθεια διατήρησης ενός «καλού» διαύλου μεταξύ Λονδίνου και Ουάσινγκτον: Άλλωστε, ο Μάντελσον ήταν από τους σημαίνοντες επικριτές του Brexit, το οποίο υποστήριξε με θέρμη ο Ντόναλντ Τραμπ κατά την πρώτη του θητεία, ενώ παράλληλα επιζητεί για τη Μεγάλη Βρετανία μια καλή σχέση με την Κίνα, κάτι που δεδομένα δεν θα «ηχήσει» καλά στα αυτιά του εκλεγέντος Αμερικανού προέδρου, όπως σημείωσε και το Politico.
Ο Μάντελσον ειδικότερα έχει ταχθεί υπέρ ενός νέου οικονομικού διαλόγου μεταξύ της Βρετανίας και του Πεκίνου, χρησιμοποιώντας μια ομιλία στο Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ νωρίτερα φέτος για να καλέσει την Κίνα να ανταποδώσει την επιθυμία της νέας κυβέρνησης των Εργατικών να βελτιώσει τη σχέση.
Πέρασε επτά χρόνια ως πρόεδρος του Κέντρου Μεγάλης Βρετανίας-Κίνας, ενός μη υπηρεσιακού οργάνου του Υπουργείου Εξωτερικών αφιερωμένου στις σχέσεις του Ηνωμένου Βασιλείου με την Κίνα, και ήταν ο μοναδικός Εργατικός που ψήφισε κατά μιας τροπολογίας που αποσκοπούσε στην καταγγελία της φερόμενης γενοκτονίας στην επαρχία Σιντζιάνγκ.
«Είναι παράλογο να φανταστεί κανείς να βάζει μια χώρα με τέτοιο βάρος στη γωνία», έγραψε ο Μάντελσον το 2018 για τις σχέσεις μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ κατά την πρώτη θητεία του Τραμπ στον Λευκό Οίκο.
Τα σκάνδαλα και η σχέση με τον Τζέφρι Επστάιν
Ο «Πρίγκιπας του Σκότους», βέβαια, δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς τα σκάνδαλα: δύο φορές άλλωστεπαραιτήθηκε από τις κυβερνήσεις των Εργατικών. Την μεν πρώτη γιατί κατηγορείται ότι βοήθησε έναν Ινδό δισεκατομμυριούχο να εξασφαλίσει βρετανικό διαβατήριο και την δεύτερη, γιατί κατηγορήθηκε ότι είχε δανειστεί ένα σημαντικό ποσό από έναν συνάδελφό του υπουργό για να αγοράσει ένα σπίτι, όπως γράφει το BBC.Πιο πρόσφατα, το 2023, αποκαλύφθηκαν οι παρελθοντικές σχέσεις του Μάντελσον με τον Τζέφρι Επστάιν, ο οποίος τον αποκαλούσε «Πέτι». Και μια εξίσου στενή σχέση με τον ρώσο ολιγάρχη Όλεγκ Ντεριπάσκα του προκάλεσε πονοκέφαλο όταν αποκαλύφθηκε το 2008, όπως και άλλες συναλλαγές με τους παγκόσμιους υπερπλούσιους, θυμίζει από την πλευρά του το Politico.
Ο Μάντελσον διαδέχεται στην πρεσβεία της Μεγάλης Βρετανίας στις ΗΠΑ την Κάρεν Πιρς, που είχε ιδιαίτερα καλές σχέσεις με την ομάδα του Τραμπ. Πλέον, μια εντελώς διαφορετική προσωπικότητα αναλαμβάνει το νευραλγικό πόστο, με στόχο την διατήρηση της «προνομιακής» σχέσης, στην οποία το Λονδίνο ποντάρει παραδοσιακά.
