Κίνα: Έτοιμη για εμπορικό πόλεμο με τις ΗΠΑ - "Σύγχρονη πειρατεία" οι νέοι δασμοί Τραμπ
Κλιμάκωση έντασης στις σχέσεις Κίνας-ΗΠΑ
Η Κίνα δηλώνει αποφασισμένη να αντιμετωπίσει τους νέους δασμούς που επέβαλε ο Ντόναλντ Τραμπ στα κινεζικά προϊόντα, τονίζοντας ότι θα προστατεύσει τα συμφέροντά της
Η Κίνα δηλώνει αποφασισμένη να αντιμετωπίσει τον εμπορικό πόλεμο που προκαλούν οι ΗΠΑ, μετά την απειλή του Ντόναλντ Τραμπ για επιβολή νέων δασμών 125% στα κινεζικά προϊόντα. Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Κίνας, Λιν Τζιάν, τόνισε σε συνέντευξη Τύπου σήμερα (10.4.2025) ότι το Πεκίνο δεν επιθυμεί δασμολογικούς πολέμους, αλλά δεν θα υποχωρήσει όταν προκληθεί.
«Ένας δίκαιος σκοπός χαίρει της υποστήριξης πολλών», τόνισε ο Λιν, επισημαίνοντας ότι οι ενέργειες των ΗΠΑ δεν είναι δημοφιλείς και θα καταλήξουν σε αποτυχία.
«Δεν θα μείνουμε ποτέ με σταυρωμένα τα χέρια και να παρακολουθούμε όσο παραβιάζονται τα νόμιμα δικαιώματα και τα συμφέροντα του κινεζικού λαού, ούτε θα μείνουμε άπραγοι καθώς οι διεθνείς οικονομικοί και εμπορικοί κανόνες υπονομεύονται», δήλωσε κατηγορηματικά ο εκπρόσωπος του Πεκίνου.
Αυτή η στάση, όπως επισήμανε ο εκπρόσωπος, αναπόφευκτα θα συναντήσει ισχυρότερη αντίθεση από τη διεθνή κοινότητα. Η Κίνα φαίνεται έτοιμη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που δημιουργούν οι νέοι δασμοί Τραμπ, υπερασπιζόμενη τα εθνικά της συμφέροντα.
Το κινεζικό πρακτορείο ανέφερε επίσης πως «κάτω από τις αδυσώπητες εμπορικές πρακτικές της Ουάσιγκτον κρύβεται μια βαθύτερη αλήθεια: η διαρκής κληρονομιά ενός πειρατικού παρελθόντος, που τώρα έχει θεσμοθετηθεί ως πολιτική και μεταμφιέζεται σε ρητορική δικαιοσύνης, κανόνων και ασφάλειας».
Οι κύριες επιπτώσεις του εμπορικού πολέμου μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ αναμένεται να επηρεάσουν:
Η κλιμάκωση της έντασης μεταξύ των δύο μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου προκαλεί ανησυχία στη διεθνή κοινότητα, καθώς ο εμπορικός πόλεμος μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ θα μπορούσε να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία.
Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d92xfuxvlfpt)
Κάτω από τις αδυσώπητες εμπορικές πρακτικές της Ουάσιγκτον κρύβεται μια βαθύτερη αλήθεια: η διαρκής κληρονομιά ενός πειρατικού παρελθόντος, που τώρα έχει θεσμοθετηθεί ως πολιτική και μεταμφιέζεται σε ρητορική δικαιοσύνης, κανόνων και ασφάλειας.
Η εμπορική επίθεση της Ουάσιγκτον έχει βαθιές ρίζες στην αυτοκρατορική ιστορία. Τον 16ο και τον 17ο αιώνα, η άνοδος της Βρετανίας στην παγκόσμια δύναμη τροφοδοτήθηκε από ιδιώτες -πειρατές υπό την έγκριση του κράτους εξουσιοδοτημένοι από βασιλικές «επιστολές» να επιτίθενται σε αντίπαλα πλοία και αποικίες. Αυτές οι αδειοδοτημένες επιδρομές χρηματοδότησαν τη ναυτική επέκταση, διέκοψαν την ισπανική κυριαρχία και άνοιξαν το δρόμο για τον αγγλικό αποικισμό στην Αμερική.
Οι επιβάτες του Mayflower το 1620 – συχνά μυθοποιημένοι ως πνευματικοί πρόσφυγες – ήταν, στην πραγματικότητα, οι πρώτοι Άγγλοι άποικοι στη Βόρεια Αμερική, βαθιά ενσωματωμένοι στην επεκτεινόμενη αυτοκρατορική επιχείρηση της Βρετανίας. Η λεγόμενη «πόλη πάνω σε ένα λόφο» χτίστηκε σε βίαια κατασχεθείσα γη, που δικαιώθηκε μέσω των γραφών και συντηρήθηκε από αδυσώπητη εξόρυξη. Αυτό που ξεκίνησε ως θαλάσσια πειρατεία εξελίχθηκε σταδιακά σε ένα μοντέλο εποίκων-αποικιών που συνδύαζε την κατάκτηση με την ηθική δικαίωση.
Αυτή η συγχώνευση, ή σύγχυση, επιμένει σήμερα. Στη σύγχρονη εποχή, η εξωτερική και εμπορική πολιτική των ΗΠΑ εξακολουθεί να αντανακλά αυτή την «πειρατική ηθική» — ένα είδος αφηγηματικής αλχημείας που μετατρέπει τη λεηλασία σε πρόνοια, τους επιτιθέμενους σε φύλακες και τους ανταγωνιστές σε υπαρξιακές απειλές.
Από τη Συμφωνία Plaza του 1985, η οποία ανάγκασε την Ιαπωνία να αναπροσαρμόσει απότομα το γιεν, προκαλώντας την κατάρρευση της οικονομικής της άνθησης και εγκαινιάζοντας τις «χαμένες δεκαετίες», μέχρι τα προγράμματα διαρθρωτικής προσαρμογής που επιβλήθηκαν στις χώρες της Λατινικής Αμερικής μετά την κρίση χρέους της δεκαετίας του 1980, η Ουάσιγκτον ασκεί τακτικά οικονομική μόχλευση για να αποσπάσει παραχωρήσεις.
Παρουσιάστηκε ως εταίρος, αλλά λειτουργούσε σαν ένας σύγχρονος πειρατής, παρασύροντας πιο αδύναμα έθνη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με όρους που είχαν ήδη αποφασιστεί.
Ο Τραμπ επανέλαβε το βιβλίο. Ενώ ισχυρίστηκε ότι «επί δεκαετίες η χώρα μας λεηλατήθηκε, λεηλατήθηκε και βιάστηκε», χαρακτήρισε τους νέους δασμούς ως πράξη περιορισμού, ισχυριζόμενος: «Είμαστε πολύ ευγενικοί», λες και οι Ηνωμένες Πολιτείες, μια υπερδύναμη που κρατάει ένα ραβδί, είναι αυτή που ξυλοκοπείται.
Αυτό το αντανακλαστικό – το αίσθημα απειλής ακόμα και όταν βρίσκεται σε κυρίαρχη θέση – είναι βαθιά ριζωμένο σε ένα πειρατικό ήθος που διαμορφώνεται από τον φόβο και διαιωνίζεται από μια διαρκή αίσθηση ότι είναι υπό πολιορκία. Όπως σημείωσε ο Γάλλος πολιτικός επιστήμονας Dominique Moisi, η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ είναι βυθισμένη στον φόβο: φόβος της παρακμής, του ανταγωνισμού και της απώλειας της πρωτοκαθεδρίας.
Αυτός ο φόβος καλλιεργεί μια κοσμοθεωρία μηδενικού αθροίσματος, όπου η άνοδος οποιουδήποτε άλλου έθνους, εξ ορισμού, εκλαμβάνεται ως απώλεια για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ακόμη και οι σύμμαχοί της δεν εξαιρούνται από αυτή τη νοοτροπία. Το 1987, η ιαπωνική Toshiba επιβλήθηκε κυρώσεις από την Ουάσιγκτον επειδή πούλησε εργαλεία ακριβείας στη Σοβιετική Ένωση, επικαλούμενη την «εθνική ασφάλεια».
Το 2014, η γαλλική Alstom διώχθηκε σύμφωνα με τους νόμους κατά της διαφθοράς των ΗΠΑ και στη συνέχεια πιέστηκε να πουλήσει το ενεργειακό της τμήμα στη General Electric. Μεταξύ 2019 και 2021, η Ουάσιγκτον επέβαλε κυρώσεις σε ευρωπαϊκές εταιρείες που συνδέονται με το Nord Stream 2, υπονομεύοντας την ενεργειακή αυτονομία της ηπείρου.
Η Κίνα, που θεωρείται μακροπρόθεσμος ανταγωνιστής από τις Ηνωμένες Πολιτείες, έχει αντιμετωπίσει ένα πολύ πιο συστηματικό και εκτεταμένο φάσμα καταναγκαστικών μέτρων, συμπεριλαμβανομένων δασμών σε αγαθά αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων σύμφωνα με το Άρθρο 301, ελέγχους εξαγωγών που στοχεύουν κρίσιμες τεχνολογίες όπως ημιαγωγούς, επενδυτικές απαγορεύσεις σε εταιρείες που θεωρούνται «απειλές για την εθνική ασφάλεια» και κυρώσεις σε κινεζικές εταιρείες τεχνολογίας. Αν και κάθε μέτρο δικαιολογείται ως θέμα εθνικής ασφάλειας ή θεμιτού ανταγωνισμού, το υποκείμενο κίνητρο είναι απλώς να περιοριστεί ένας φανταστικός αντίπαλος.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες αρχικά τοποθετήθηκαν ως αξιόπιστη δύναμη. Ορισμένες χώρες, πιστεύοντας στις υποσχέσεις της, συνέδεσαν το μέλλον τους με το σύστημα που ισχυριζόταν ότι υπερασπιζόταν η Ουάσιγκτον.
Ωστόσο, ο πόλεμος, ο καταναγκασμός, η κατηγορία και η εξόρυξη ήταν κάποτε εξαιρέσεις, αλλά πέρασαν στον κανόνα με την πάροδο του χρόνου. Τελικά, η μάσκα γλιστράει και η αφήγηση δεν αντέχει πλέον. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πλησιάζουν σε αυτό το οριακό σημείο».
Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d92w934j2ad5)
Η στάση της Κίνας απέναντι στους νέους δασμούς Τραμπ
Απαντώντας σε σχετικό ερώτημα σε καθημερινή ενημέρωση Τύπου, ο Λιν υπογράμμισε ότι η λήψη των απαραίτητων αντίμετρων κατά του εκφοβισμού των ΗΠΑ δεν αφορά μόνο την προστασία της κυριαρχίας, της ασφάλειας και των αναπτυξιακών συμφερόντων της Κίνας. Πρόκειται επίσης για την προάσπιση της διεθνούς δικαιοσύνης, την υπεράσπιση του πολυμερούς εμπορικού συστήματος και τη διασφάλιση των κοινών συμφερόντων της διεθνούς κοινότητας.«Ένας δίκαιος σκοπός χαίρει της υποστήριξης πολλών», τόνισε ο Λιν, επισημαίνοντας ότι οι ενέργειες των ΗΠΑ δεν είναι δημοφιλείς και θα καταλήξουν σε αποτυχία.
«Δεν θα μείνουμε ποτέ με σταυρωμένα τα χέρια και να παρακολουθούμε όσο παραβιάζονται τα νόμιμα δικαιώματα και τα συμφέροντα του κινεζικού λαού, ούτε θα μείνουμε άπραγοι καθώς οι διεθνείς οικονομικοί και εμπορικοί κανόνες υπονομεύονται», δήλωσε κατηγορηματικά ο εκπρόσωπος του Πεκίνου.
Η αποφασιστικότητα του Πεκίνου στον εμπορικό πόλεμο
Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Κίνας τόνισε με έμφαση ότι εάν η αμερικανική πλευρά επιμείνει σε πόλεμο δασμών ή εμπορικό πόλεμο, η Κίνα είναι αποφασισμένη να πολεμήσει μέχρι τέλους. Σύμφωνα με τον Λιν, οι Ηνωμένες Πολιτείες θέτουν τα δικά τους συμφέροντα υπεράνω των συμφερόντων της διεθνούς κοινότητας και υπηρετούν τα ηγεμονικά τους συμφέροντα εις βάρος των νόμιμων συμφερόντων χωρών σε όλο τον κόσμο.Αυτή η στάση, όπως επισήμανε ο εκπρόσωπος, αναπόφευκτα θα συναντήσει ισχυρότερη αντίθεση από τη διεθνή κοινότητα. Η Κίνα φαίνεται έτοιμη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που δημιουργούν οι νέοι δασμοί Τραμπ, υπερασπιζόμενη τα εθνικά της συμφέροντα.
H κινεζική αντίδραση στους δασμούς 125% του Ντόναλντ Τραμπ
Σε ένα ιδιαίτερα αιχμηρό σχόλιο προχώρησε σήμερα το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων της Κίνας Xinhua ενάντια στις ΗΠΑ, με αφορμή τη χθεσινή ανακοίνωση του Ντόναλντ Τραμπ περί επιβολής δασμών 125% σε βάρος του Πεκίνου. Το Xinhua χαρακτήρισε τους «αμοιβαίους» δασμούς του Τραμπ ως «εκδήλωση της σύγχρονης πειρατείας».Το κινεζικό πρακτορείο ανέφερε επίσης πως «κάτω από τις αδυσώπητες εμπορικές πρακτικές της Ουάσιγκτον κρύβεται μια βαθύτερη αλήθεια: η διαρκής κληρονομιά ενός πειρατικού παρελθόντος, που τώρα έχει θεσμοθετηθεί ως πολιτική και μεταμφιέζεται σε ρητορική δικαιοσύνης, κανόνων και ασφάλειας».
Οι κύριες επιπτώσεις του εμπορικού πολέμου μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ αναμένεται να επηρεάσουν:
- Τις διεθνείς αγορές και το παγκόσμιο εμπόριο
- Τις τιμές των κινεζικών προϊόντων στις διεθνείς αγορές
- Τις διμερείς σχέσεις Πεκίνου-Ουάσιγκτον
- Την παγκόσμια οικονομική σταθερότητα
- Τα συμφέροντα τρίτων χωρών που συνεργάζονται με την Κίνα
Η κλιμάκωση της έντασης μεταξύ των δύο μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου προκαλεί ανησυχία στη διεθνή κοινότητα, καθώς ο εμπορικός πόλεμος μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ θα μπορούσε να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία.
To αιχμηρό σχόλιο του κινεζικού πρακτορείου ειδήσεων ενάντια στις ΗΠΑ
Αναλυτικά το σχόλιο του Xinhua έχει ως εξής: «Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ αποκάλυψε την περασμένη εβδομάδα τους λεγόμενους «αμοιβαίους δασμούς» στους περισσότερους εμπορικούς εταίρους, ισχυριζόμενος ότι η κίνηση, η οποία έχει προκαλέσει σημαντική αστάθεια στην παγκόσμια αγορά και πυροδότησε ανησυχίες για πιθανή ύφεση, θα έκανε τη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου «ξανά πλούσια».Κάτω από τις αδυσώπητες εμπορικές πρακτικές της Ουάσιγκτον κρύβεται μια βαθύτερη αλήθεια: η διαρκής κληρονομιά ενός πειρατικού παρελθόντος, που τώρα έχει θεσμοθετηθεί ως πολιτική και μεταμφιέζεται σε ρητορική δικαιοσύνης, κανόνων και ασφάλειας.
Η εμπορική επίθεση της Ουάσιγκτον έχει βαθιές ρίζες στην αυτοκρατορική ιστορία. Τον 16ο και τον 17ο αιώνα, η άνοδος της Βρετανίας στην παγκόσμια δύναμη τροφοδοτήθηκε από ιδιώτες -πειρατές υπό την έγκριση του κράτους εξουσιοδοτημένοι από βασιλικές «επιστολές» να επιτίθενται σε αντίπαλα πλοία και αποικίες. Αυτές οι αδειοδοτημένες επιδρομές χρηματοδότησαν τη ναυτική επέκταση, διέκοψαν την ισπανική κυριαρχία και άνοιξαν το δρόμο για τον αγγλικό αποικισμό στην Αμερική.
Οι επιβάτες του Mayflower το 1620 – συχνά μυθοποιημένοι ως πνευματικοί πρόσφυγες – ήταν, στην πραγματικότητα, οι πρώτοι Άγγλοι άποικοι στη Βόρεια Αμερική, βαθιά ενσωματωμένοι στην επεκτεινόμενη αυτοκρατορική επιχείρηση της Βρετανίας. Η λεγόμενη «πόλη πάνω σε ένα λόφο» χτίστηκε σε βίαια κατασχεθείσα γη, που δικαιώθηκε μέσω των γραφών και συντηρήθηκε από αδυσώπητη εξόρυξη. Αυτό που ξεκίνησε ως θαλάσσια πειρατεία εξελίχθηκε σταδιακά σε ένα μοντέλο εποίκων-αποικιών που συνδύαζε την κατάκτηση με την ηθική δικαίωση.
Αυτή η συγχώνευση, ή σύγχυση, επιμένει σήμερα. Στη σύγχρονη εποχή, η εξωτερική και εμπορική πολιτική των ΗΠΑ εξακολουθεί να αντανακλά αυτή την «πειρατική ηθική» — ένα είδος αφηγηματικής αλχημείας που μετατρέπει τη λεηλασία σε πρόνοια, τους επιτιθέμενους σε φύλακες και τους ανταγωνιστές σε υπαρξιακές απειλές.
Από τη Συμφωνία Plaza του 1985, η οποία ανάγκασε την Ιαπωνία να αναπροσαρμόσει απότομα το γιεν, προκαλώντας την κατάρρευση της οικονομικής της άνθησης και εγκαινιάζοντας τις «χαμένες δεκαετίες», μέχρι τα προγράμματα διαρθρωτικής προσαρμογής που επιβλήθηκαν στις χώρες της Λατινικής Αμερικής μετά την κρίση χρέους της δεκαετίας του 1980, η Ουάσιγκτον ασκεί τακτικά οικονομική μόχλευση για να αποσπάσει παραχωρήσεις.
Παρουσιάστηκε ως εταίρος, αλλά λειτουργούσε σαν ένας σύγχρονος πειρατής, παρασύροντας πιο αδύναμα έθνη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με όρους που είχαν ήδη αποφασιστεί.
Ο Τραμπ επανέλαβε το βιβλίο. Ενώ ισχυρίστηκε ότι «επί δεκαετίες η χώρα μας λεηλατήθηκε, λεηλατήθηκε και βιάστηκε», χαρακτήρισε τους νέους δασμούς ως πράξη περιορισμού, ισχυριζόμενος: «Είμαστε πολύ ευγενικοί», λες και οι Ηνωμένες Πολιτείες, μια υπερδύναμη που κρατάει ένα ραβδί, είναι αυτή που ξυλοκοπείται.
Αυτό το αντανακλαστικό – το αίσθημα απειλής ακόμα και όταν βρίσκεται σε κυρίαρχη θέση – είναι βαθιά ριζωμένο σε ένα πειρατικό ήθος που διαμορφώνεται από τον φόβο και διαιωνίζεται από μια διαρκή αίσθηση ότι είναι υπό πολιορκία. Όπως σημείωσε ο Γάλλος πολιτικός επιστήμονας Dominique Moisi, η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ είναι βυθισμένη στον φόβο: φόβος της παρακμής, του ανταγωνισμού και της απώλειας της πρωτοκαθεδρίας.
Αυτός ο φόβος καλλιεργεί μια κοσμοθεωρία μηδενικού αθροίσματος, όπου η άνοδος οποιουδήποτε άλλου έθνους, εξ ορισμού, εκλαμβάνεται ως απώλεια για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ακόμη και οι σύμμαχοί της δεν εξαιρούνται από αυτή τη νοοτροπία. Το 1987, η ιαπωνική Toshiba επιβλήθηκε κυρώσεις από την Ουάσιγκτον επειδή πούλησε εργαλεία ακριβείας στη Σοβιετική Ένωση, επικαλούμενη την «εθνική ασφάλεια».
Το 2014, η γαλλική Alstom διώχθηκε σύμφωνα με τους νόμους κατά της διαφθοράς των ΗΠΑ και στη συνέχεια πιέστηκε να πουλήσει το ενεργειακό της τμήμα στη General Electric. Μεταξύ 2019 και 2021, η Ουάσιγκτον επέβαλε κυρώσεις σε ευρωπαϊκές εταιρείες που συνδέονται με το Nord Stream 2, υπονομεύοντας την ενεργειακή αυτονομία της ηπείρου.
Η Κίνα, που θεωρείται μακροπρόθεσμος ανταγωνιστής από τις Ηνωμένες Πολιτείες, έχει αντιμετωπίσει ένα πολύ πιο συστηματικό και εκτεταμένο φάσμα καταναγκαστικών μέτρων, συμπεριλαμβανομένων δασμών σε αγαθά αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων σύμφωνα με το Άρθρο 301, ελέγχους εξαγωγών που στοχεύουν κρίσιμες τεχνολογίες όπως ημιαγωγούς, επενδυτικές απαγορεύσεις σε εταιρείες που θεωρούνται «απειλές για την εθνική ασφάλεια» και κυρώσεις σε κινεζικές εταιρείες τεχνολογίας. Αν και κάθε μέτρο δικαιολογείται ως θέμα εθνικής ασφάλειας ή θεμιτού ανταγωνισμού, το υποκείμενο κίνητρο είναι απλώς να περιοριστεί ένας φανταστικός αντίπαλος.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες αρχικά τοποθετήθηκαν ως αξιόπιστη δύναμη. Ορισμένες χώρες, πιστεύοντας στις υποσχέσεις της, συνέδεσαν το μέλλον τους με το σύστημα που ισχυριζόταν ότι υπερασπιζόταν η Ουάσιγκτον.
Ωστόσο, ο πόλεμος, ο καταναγκασμός, η κατηγορία και η εξόρυξη ήταν κάποτε εξαιρέσεις, αλλά πέρασαν στον κανόνα με την πάροδο του χρόνου. Τελικά, η μάσκα γλιστράει και η αφήγηση δεν αντέχει πλέον. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πλησιάζουν σε αυτό το οριακό σημείο».
