Σε πρόωρες εκλογές στις 8 Ιουνίου προχωρά η Μεγάλη Βρετανία στον απόηχο του Brexit, όπως γνωστοποίησε με έκτακτο διάγγελμα η πρωθυπουργός Τερέζα Μέι σήμερα.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με κάλπες πρόωρα. Αντιθέτως, στην ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου έχουν διεξαχθεί 9 φορές πρόωρες εκλογές για διάφορους λόγους.

Αξίζει να σημειωθεί πως μέχρι το 2011 ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου διατηρούσε το de facto δικαίωμα να συγκαλέσει πρόωρες εκλογές και να διαλύσει το κοινοβούλιο. Έκτοτε να απόφαση της Βουλής το δικαίωμα έχει περιοριστεί σημαντικά, με αποτέλεσμα εκλογές να μπορούν να γίνουν πρόωρα εάν η κυβέρνηση χάσει μία ψήφο εμπιστοσύνης ή αν το αίτημα για κάλπες ψηφιστεί από τα 2/3 της Βουλής των Αντιπροσώπων, όπως ζητά τώρα η Τερέζα Μέι.

Οι 9 πρόωρες εκλογικές αναμετρήσεις στη Μεγάλη Βρετανία μέχρι σήμερα:

Το 1923 η χώρα οδηγήθηκε σε εκλογές ένα χρόνο μετά τη νίκη των Συντηρητικών, καθώς ο Στάνλεϊ Μπόλντγουιν έχασε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και την ψήφο εμπιστοσύνης.

Το 1924 πραγματοποιήθηκαν εκλογές για τρίτη φορά σε ισάριθμα χρόνια. Αιτία αυτή τη φορά μία πρόταση μομφής από τους Συντηρητικούς και τους Φιλελεύθερους με αφορμή την υπόθεση Κάμπελ. Στις κάλπες όμως ο Μπόλντγουιν και οι Συντηρητικοί κέρδισαν με ευκολία.

Το 1931 η κυβέρνηση διχάστηκε στο ζήτημα της αντιμετώπισης της ύφεσης και ο Ράμσεϊ ΜακΝτόναλντ υπέβαλε την παραίτησή του στον βασιλιά. Ωστόσο, μετά από πιέσεις συγκρότησε κυβέρνηση με τη συμμετοχή των Συντηρητικών και των Φιλελεύθερων, με συνέπεια ο ίδιος να διαγραφεί από τους Εργατικούς. Στη συνέχεια ο ΜακΝτόναλντ αναγκάστηκε να κάνει τελικά τις εκλογές, στις οποίες οι Εργατικοί έχασαν το 80% των εδρών τους.

Είκοσι χρόνια μετά, το 1951, ο Κλέμεντ Άτλι συγκάλεσε πρόωρες εκλογές για να ενισχύσει την κυβερνητική πλειοψηφία του στη Βουλή, βασιζόμενος στις δημοσκοπήσεις της εποχής. Ωστόσο, υπέστη ήττα στις κάλπες με συνέπεια ο Γουίνστον Τσέρτσιλ να επιστρέψει στην κυβέρνηση.

Το 1955 ο Τσέρτσιλ ανακοίνωσε πως συνταξιοδοτείται και ο διάδοχός του, Άντονι Ήντεν, προχώρησε σε πρόωρες εκλογές.

Το 1966 ο Χάρολντ Γουίλσον ζήτησε πρόωρες εκλογές για να ενισχύσει την κυβερνητική πλειοψηφία των Εργατικών, μετά την αποχώρηση δύο βουλευτών. Στις εκλογές οι Εργατικοί εξασφάλισαν πλειοψηφία 98 εδρών.

Το 1974 η Βρετανία οδηγήθηκε σε πρόωρες εκλογές δύο φορές. Τον Φεβρουάριο εν μέσω μεγάλης απεργίας των εργαζόμενων σε ορυχεία, ο Έντουαρντ Χιθ προχώρησε σε πρόωρες κάλπες, από τις οποίες προέκυψε κοινοβούλιο χωρίς πλειοψηφία, που οδήγησε στην παραίτηση του Χιθ και τη διαδοχή του από τον Χάρολντ Γουίλσον.

Ο τελευταίος πραγματοποίησε εκλογές έξι μήνες μετά τις τελευταίες, τον Οκτώβριο του 1974, στις οποίες οι Εργατικοί κέρδισαν ισχνή πλειοψηφία τριών εδρών.

Τελευταία φορά που διεξήχθησαν πρόωρες εκλογές στη χώρα ήταν το 1979, όταν η κυβέρνηση του Τζέιμς Κάλαχαν έχασε ψήφο εμπιστοσύνης. Στις εκλογές που διεξήχθησαν νικήτρια αναδείχθηκε η Μάργκαρετ Θάτσερ.