Με μύδρους κατά των ηγετών των ΗΠΑ και της Βόρειας Κορέας αποδέχθηκε το Νόμπελ Ειρήνης η Μπέατρις Φιν για λογαριασμό του Διεθνούς Οργανισμού για την Κατάργηση των Πυρηνικών Όπλων (ICAN). «Τα πυρηνικά όπλα είναι παράνομα» είπε μιλώντας σε δημοσιογράφους. «Η απειλή της χρήσης πυρηνικών όπλων είναι παράνομη. Η κατοχή και η ανάπτυξη πυρηνικών όπλων είναι παράνομη και πρέπει και οι δύο (σ.σ.: ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Κιμ Γιονγκ Ουν) να σταματήσουν».

Τα λόγια της κ. Φιν έρχονται σε μία φάση που τα χέρια των δύο ηγετών φαίνονται να αιωρούνται πάνω από το περιβόητο «κουμπί». Ακόμα και σε ολιγόλεπτο διάλλειμα από τις διακοπές του τον Αύγουστο, ο αμερικάνος Πρόεδρος απείλησε ότι μία πιθανή κλιμάκωση της διένεξης με τη Βόρεια Κορέα θα απαντηθεί «με πυρά, οργή και βία που δεν έχει ξαναδεί ο κόσμος».

Η δε Βόρεια Κορέα, μέσα στο καλοκαίρι, έκανε μία δοκιμαστική εκτόξευση που φάνηκε να αποτελεί επίδειξη μιας δύναμης αποτροπής που θα περιόριζε τις εμπρηστικές δηλώσεις αξιωματούχων του Λευκού Οίκου, εξομαλύνοντας την κατάσταση. Φρούδες ελπίδες, όπως αποδείχθηκε.

Καταμεσής της απειλής ενός θερμότατου πολέμου που αποφεύχθηκε για σχεδόν 50 χρόνια, το Νόμπελ Ειρήνης έχει προφανείς σκοπιμότητες και συμβολισμούς. Υπόρρητα θεωρείται ότι σκοπός του είναι να ηρεμήσει τα πνεύματα, στέλνοντας ηχηρό μήνυμα ενάντια στην πυρηνική ανευθυνότητα που απορρέει ευθέως από την κατοχή πυρηνικών όπλων.Όμως το συνολικό περιβάλλον επισκιάζει κάθε τέτοια απόπειρα. Τι σημασία έχουν οι εκκλήσεις των θεσμών υψηλού κύρους, όταν –αν πιστέψουμε κατά γράμμα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης- πάνω από τα δύο «κουμπιά» βρίσκονται δύο ανορθολογικοί και ανεξέλεγκτοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να εκκινήσουν πυρηνικό πόλεμο ανά πάσα στιγμή; Τι νόημα έχει η έκκληση για πυρηνικό αφοπλισμό όταν αυτός μπορεί να είναι αποκλειστικά μονομερής, καθώς κάθε διπλωματικός δίαυλος με τη Βόρεια Κορέα είναι κλειστός;

Χρειάζεται μόνο ένα βήμα παρακάτω σε συλλογισμούς σαν αυτόν που έδωσε το Νόμπελ Ειρήνης στην ICAN για να συνειδητοποιήσουν οι δημοσιολογούντες των Διεθνών Σχέσεων ότι ο παγκόσμιος πυρηνικός αφοπλισμός, με τους υπάρχοντες όρους, είναι εφικτός μόνο με τον υπερεξοπλισμό και τη διεξαγωγή εξοντωτικών πολέμων κατά των χωρών που η εκάστοτε εφημερίδα ή έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αποφαίνεται ότι έχουν πυρηνικά όπλα.

Αν είναι να επιτευχθεί πυρηνικός αφοπλισμός, η αφετηρία της συζήτησης πρέπει να μετατοπιστεί αλλού. Στη συνειδητοποίηση ότι ο πυρηνικός εξοπλισμός της Βόρειας Κορέας ήρθε ως απάντηση στην τοποθέτηση πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ στη Νότια Κορέα. Στην κατάρριψη του μύθου ότι μόνο το αμερικάνικο μοντέλο διακυβέρνησης έχει checks & balances που προστατεύουν από το θυμικό του εκάστοτε «τρελού Αυτοκράτορα» και ότι η Βόρεια Κορέα δεν αποτελεί κατ’ ανάγκη ανορθολογικό παίχτη στα διεθνή της ζητήματα. Τέλος, στην αποδοχή ότι ο Ντόναλντ Τραμπ κινείται στα πλαίσια που έθεσε το πολεμικό δόγμα του π. υπουργού Άμυνας, Ντόναλντ Ράμσφελντ, πριν 16 χρόνια και το οποίο συνεχίζει ακάθεκτο, ελάχιστα επηρεαζόμενο από τον άνθρωπο που βρίσκεται στην κορυφή της αμερικάνικης πολιτικής ηγεσίας.