Στο Βερολίνο, οι Χριστιανοδημοκράτες (CDU) της Μέρκελ, οι βαυαροί σύμμαχοί τους του CSU και οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) προσήλθαν το βράδυ της Τρίτης ξανά στο τραπέζι των συνομιλιών για να κλείσει η συμφωνία που -αν υπάρξει και, έπειτα, εγκριθεί από τα μέλη του SPD με ψηφοφορία- θα φέρει τον τρίτο «Μεγάλο Συνασπισμό».

Το κλείσιμο  των συνομιλιών θα έπρεπε, θεωρητικά, να είχε επέλθει από την Κυριακή, αλλά οι συνομιλίες έχουν ήδη περάσει στην παράταση. 

Λίγο πριν μπει στο νέο και τελικό γύρο για να κλείσουν οι συνομιλίες, η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ έδειξε πως ακόμη δεν υπάρχει πλήρης σύγκλιση.

«Ο καθένας μας πρέπει να κάνει επώδυνους συμβιβασμούς» είπε στους δημοσιογράφους. «Εγώ είμαι πρόθυμη, εάν βεβαιωθούμε ότι στο τέλος τα πλεονεκτήματα θα είναι περισσότερα από τα μειονεκτήματα» είπε με τον χαρακτηριστικό της πραγματισμό, πριν εξαφανιστεί από τις κάμερες και μπει στο «πεδίο» των διαβουλεύσεων.

Τα ζητήματα που ακόμη δεν έχουν κλείσει είναι, σύμφωνα με συγκλίνουσες αναφορές στα γερμανικά ΜΜΕ τρία -για την ακρίβεια «δύο και ένα»: Πτυχές της πολιτικής που θα ακολουθήσει ο Μεγάλος Συνασπισμός στην αγορά εργασίας (το SPD ζητά περιορισμό των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, και οι Χριστιανοδημοκράτες εμφανίζονται διαλλακτικοί) και το ζήτημα της υγεινομικής περίθαλψης (εκεί το CDU εμφανίζεται λιγότερο ευέλικτο).

Όσον αφορά το τρίτο θέμα, η Μέρκελ κατά τη σύντομη εμφάνισή της στους ρεπόρτερ την Τρίτη το ανέφερε γενικά ως «την αξιοπιστία της Γερμανίας στη διεθνή σκηνή». Η γενική της διατύπωση αποκρυπτογραφείται από πολιτικούς σχολιαστές στο Βερολίνο ως το ζήτημα των εξοπλιστικών. 

Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, όλοι συγκλίνουν πως οι πολιτικοί στο Βερολίνο έχουν μπει στο φινάλε των διαβουλεύσεων και η έκβαση αναμένεται άμεσα. Ωστόσο, το τελικό κείμενο -το οποίο, όπως είθισται στη Γερμανία, είναι αρκετές λεπτομερές επειδή θα λειτουργεί ως συμβόλαιο των κυβερνητικών εταίρων για τα επόμενα τέσσερα χρόνια- θα πρέπει να περάσει από την κρίση των στελεχών του SPD. 

Όσον αφορά το μέλλον του ίδιου του αρχηγού του SPD Μάρτιν Σουλτς, το ζήτημα είναι δευτερεύον σε σχέση με την γραμμή που θα έχει το Βερολίνο τα (κρίσιμα για την ΕΕ) επόμενα τέσσερα χρόνια, όμως δεν είναι εντελώς ασήμαντο. Πολλοί και μέσα στο κόμμα δεν θέλουν να τον δουν υπουργό ενώ δεν αποκλείεται «τιμητική εξορία» του στις Βρυξέλλες, ενδεχομένως στην Κομισιόν.