Ο Χάουαρντ Σουλτς ζει το Αμερικανικό Όνειρο. Ένα παιδί που μεγάλωσε στις εργατικές κατοικίες του Μπρούκλιν, κατάφερε να δημιουργήσει μια παγκόσμια επιχειρηματική αυτοκρατορία και να γίνει δισεκατομμυριούχος. Θα μπορέσει, όμως, να φτάσει έως το Λευκό Οίκο; Οι βλέψεις του «Mr Starbucks» να γίνει ο… Ντόναλντ Τραμπ της αριστεράς έχουν διχάσει τους πολιτικούς αναλυτές.

Αναμφισβήτητα, ο 64χρονος Σουλτς είναι ένα από τα διασημότερα και πιο συμπαθή αφεντικά της Επιχειρηματικής Αμερικής. «Θέλησα να δημιουργήσω την εταιρεία για την οποία ο πατέρας μου –ένας ανειδίκευτος εργάτης και βετεράνος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου- δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να δουλέψει», έχει δηλώσει.

Ο πατέρας του, Φρεντ, δεν τελείωσε ποτέ το σχολείο αλλά ήταν ένας έντιμος άνδρας που δούλευε σκληρά, έπαιζε μπάλα με τα παιδιά του τα Σαββατοκύριακα και λάτρευε τους Γιάνκις. Δουλεύοντας πότε σε εργοστάσιο και πότε σαν οδηγός φορτηγού, δεν κατάφερε ποτέ να κερδίσει περισσότερα από 20.000 δολάρια το χρόνο, και έτσι η πενταμελής οικογένειά του μετά βίας τα έβγαζε πέρα. Ήταν ένας άνθρωπος ηττημένος από τη ζωή, έχει πει ο Σουλτς. Όμως, τα χειρότερα ήρθαν το 1961, όταν ο Φρεντ έσπασε τον αστράγαλό του σε ένα εργατικό ατύχημα και δεν μπορούσε να δουλέψει. Χωρίς μισθό, χωρίς αποζημίωση ή ασφάλιση και με τη σύζυγό του να διανύει τον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης της, έβλεπε τους απλήρωτους λογαριασμούς να μαζεύονται. Ο Χάουαρντ είχε μάθει να σηκώνει το τηλέφωνο και να λέει στις εισπρακτικές εταιρείες ότι οι γονείς του δήθεν λείπουν από το σπίτι. Εάν τελικά κατάφερε να φοιτήσει στο Northern Michigan University και να γίνει ο πρώτος απόφοιτος πανεπιστημίου στην οικογένειά του, το χρωστά σε μια αθλητική υποτροφία.

Η ζωή του έμελλε να αλλάξει όταν πριν από σχεδόν τέσσερις δεκαετίες πήρε μία καφετέρια στο Σιάτλ και τη μετέτρεψε σε μια επιχείρηση με 28.000 καταστήματα σε 77 χώρες και 80 δισ. δολάρια κεφαλαιοποίησης. Παρότι η προσωπική του περιουσία πλησιάζει τα 3 δισ. δολάρια, ο Σουλτς είναι ένας γνήσιος «καπιταλιστής με συνείδηση». Η Starbucks πληρώνει καλύτερα από τον κατώτατο μισθό, παρέχει ασφάλεια υγείας ακόμα και στους part time εργαζομένους της, επιδοτεί τις σπουδές τους και εξαλείφει το μισθολογικό χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών.

Και την ίδια στιγμή, αυτός ο πολυεθνικός κολοσσός δεν μένει αμέτοχος στην πολιτική συζήτηση που έχει ανοίξει τα τελευταία χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όταν ο Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε την απαγόρευση εισόδου στη χώρα για τους πολίτες επτά μουσουλμανικών κρατών, ο Σουλτς δεσμεύτηκε να προσλάβει στα Starbucks όλου του κόσμου 10.000 πρόσφυγες. «Δεν θα μείνουμε άπραγοι και δεν θα μείνουμε σιωπηλοί», είχε πει τότε. Αλλά και το 2014, όταν η αστυνομία πυροβόλησε και σκότωσε έναν άοπλο μαύρο άνδρα στο Φέργκιουσον, η εταιρεία ζήτησε από τους baristas της να γράψουν τη φράση «Race Together» πάνω στα χάρτινα ποτήρια του καφέ, με την ελπίδα να ανοίξουν μια ουσιαστική συζήτηση για το θέμα των φυλετικών διακρίσεων στην αμερικανική κοινωνία. «Δεν θα δώσει λύση στο ρατσισμό, αλλά πιστεύω ότι είναι το σωστό πράγμα να κάνουμε, σε αυτή τη συγκυρία», θα έλεγε ο Σουλτς. Και όταν ο διευθυντής ενός καταστήματός του κάλεσε την αστυνομία για να συλλάβει δύο μαύρους άνδρες που κάθονταν σε ένα Starbucks χωρίς να παραγγέλνουν τίποτα, ο επιχειρηματίας δήλωσε ντροπιασμένος από το γεγονός. Αμέσως ανακοίνωσε την πολιτική των ανοικτών θυρών για όλους και κατέβασε ρολά σε όλα του τα μαγαζιά για ένα ολόκληρο απόγευμα, προκειμένου και οι 175.000 Αμερικανοί υπάλληλοι της Starbucks να παρακολουθήσουν σεμινάρια κατά του ρατσισμού και των φυλετικών προκαταλήψεων.

Για κάποιους, οι πολιτικές βλέψεις του Σουλτς είχαν γίνει εμφανείς τα τελευταία χρόνια. «Το Αμερικανικό Όνειρο δεν μπορεί να είναι προσβάσιμο μόνο για τους προνομιούχους, που είναι λευκοί και ζουν στη σωστή γειτονιά», έλεγε το 2016. Με την ανακοίνωση της αποχώρησής του από τη Starbucks, αυτή την εβδομάδα, επιβεβαίωσε ότι πράγματι φλερτάρει με την ιδέα να είναι υποψήφιος απέναντι στον Ντόναλντ Τραμπ στις προεδρικές εκλογές του 2020. «Θα εξετάσω μια σειρά από επιλογές, από τη φιλανθρωπία έως την πολιτική», είπε προσθέτοντας ότι εδώ και καιρό τον προβληματίζει ο διχασμός της αμερικανικής κοινωνίας και η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών στο διεθνές σκηνικό.

Για τους Δημοκρατικούς, ένα τέτοιο πολιτικό outsider μπορεί να είναι η απάντηση στον Ντόναλντ Τραμπ, έπειτα και από την ήττα της Χίλαρι Κλίντον στις προηγούμενες εκλογές. Όμως για κάποιους πολιτικούς αναλυτές, το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η Ουάσιγκτον είναι ένας ακόμα πρόεδρος-CEO, που θα κυβερνήσει αυτή την υπερδύναμη χωρίς την παραμικρή πολιτική εμπειρία.