Η επίτευξη ειδικής πλειοψηφίας στη Βουλή της ΠΓΔΜ είναι πάντα δύσκολη στην πολιτική, αλλά «η πρόκληση αυτή τη φορά είναι τόσο σημαντική, που θα δείξουμε ότι τα θαύματα είναι δυνατά στα Βαλκάνια» τονίζει σε συνέντευξή του στη γαλλική Le Monde ο υπουργός Εξωτερικών της ΠΓΔΜ, Νικόλα Ντιμιτρόφ.

Η γαλλική εφημερίδα επισημαίνει ότι η επικύρωση της συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας-ΠΓΔΜ, που επιτεύχθηκε τον περασμένο Ιούνιο μεταξύ του πρωθυπουργού της ΠΓΔΜ, Ζόραν Ζάεφ, και του έλληνα ομολόγου του, Αλέξη Τσίπρα, αποδεικνύεται πολύ ευαίσθητο θέμα στα Σκόπια, καθώς και ότι, αν τελειώσει η διαδικασία επικύρωσής της, σύντομα η χώρα θα μπορούσε να ονομαστεί «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας», έπειτα από 27 χρόνια διένεξης με την Ελλάδα.

Ωστόσο, τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμα οριστικά, αφού το δημοψήφισμα που έγινε στην ΠΓΔΜ, τον περασμένο Σεπτέμβριο έδωσε 91% των ψήφων υπέρ της συμφωνίας, αλλά δεν είχε επαρκή συμμετοχή. Η διαδικασία περιλαμβάνει τώρα ειδική πλειοψηφία δύο τρίτων στο κοινοβούλιο, την οποία δεν διαθέτει ο σημερινός κεντροαριστερός κυβερνητικός συνασπισμός, ενώ η δεξιά εθνικιστική αντιπολίτευση επιτίθεται.

Σύμφωνα με το ΑΠΕ–ΜΠΕ, στην ερώτηση εάν πιστεύει ότι θα πετύχει η κυβέρνησή του να εγκριθεί η συμφωνία στο κοινοβούλιο, ο Ντιμιτρόφ επισημαίνει ότι η επίτευξη ειδικής πλειοψηφίας είναι πάντα δύσκολη στην πολιτική, αλλά η πρόκληση αυτή τη φορά είναι τόσο σημαντική, που θα δείξουμε ότι τα θαύματα είναι δυνατά στα Βαλκάνια. Χρειάζονται μόνο δέκα ψήφοι για να εγκριθεί και η κυβέρνηση θέλει να ολοκληρώσει την ψηφοφορία τον Ιανουάριο, ώστε η συμφωνία να εγκριθεί με τη σειρά της από το ελληνικό κοινοβούλιο πριν ξεκινήσει η εκστρατεία για τις ευρωεκλογές. Η αντίθεση της ελληνικής εθνικιστικής δεξιάς στο συμβιβασμό είναι εξίσου ισχυρή με εκείνη της εθνικιστικής δεξιάς στη χώρα του, προσθέτει.

Σχετικά με τη μαζική αποχή των ψηφοφόρων στο δημοψήφισμα, ο Ντιμιτρόφ αναφέρει ότι «οι εκλογικοί κατάλογοι δεν ανταποκρίνονται πλέον στην πραγματικότητα, επειδή πολλά άτομα που είναι εγγεγραμμένα ζουν τώρα στο εξωτερικό. Ναι μεν η απαρτία δεν επιτεύχθηκε στο δημοψήφισμα, αλλά το πολιτικό νόημα της ψηφοφορίας είναι σαφές. Η συμφωνία νομιμοποιήθηκε παρά την έντονη εκστρατεία μποϊκοτάζ από την αντιπολίτευση». Και προσθέτει ότι «το ζήτημα του ονόματος είναι πράγματι πολύ ευαίσθητο, επειδή αγγίζει την ίδια την ταυτότητα του έθνους, αλλά δεν πρέπει να ξεχνιέται ότι το δημοψήφισμα είναι παντού ένα δύσκολο εργαλείο».

Στην ερώτηση αν η απροθυμία πολλών ευρωπαϊκών πρωτευουσών, ιδιαίτερα του Παρισιού, στη διεύρυνση της Ε. προς τις βαλκανικές χώρες προκαλεί απογοήτευση στους κατοίκους, ο Ντιμιτρόφ δηλώνει ότι σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις 86% των πολιτών στη «Μακεδονία» είναι υπέρ της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ότι δεν θα υπάρξει σταθερότητα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, αν οι βαλκανικές χώρες δεν ενταχθούν τελικά στην Ένωση. Όμως, όπως γνωρίζει, δεν υπάρχει σύντομος δρόμος για την ένταξη και η χώρα του θα πρέπει να πραγματοποιήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, να διασφαλιστεί η ισορροπία των εξουσιών και του κράτους δικαίου, η ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας, η καταπολέμηση της διαφθοράς και η ελευθερία των ΜΜΕ. Η διαδικασία είναι εξίσου σημαντική όσο και ο ίδιος ο στόχος. Στην περιοχή υπήρξαν πάρα πολλοί ισχυροί ηγέτες που είχαν υπερβολική δύναμη στα χέρια τους και τώρα θα πρέπει να οικοδομηθούν ισχυροί θεσμοί.

Στο θέμα της παραχώρησης ασυλίας στον πρώην πρωθυπουργό Νικόλα Γκρούεφσκι από την Ουγγαρία, μετά την καταδίκη του για διαφθορά, ο υπουργός αναφέρει ότι χρησιμοποιούνται όλες οι νομικές διαδικασίες για να επιτευχθεί η έκδοσή του και ότι η ΠΓΔΜ έχει πολλά κοινά συμφέροντα με τη Βουδαπέστη και κοινή επιθυμία για ευρωπαϊκά Βαλκάνια.

Απαντώντας τέλος στο ζήτημα της πιθανής ανταλλαγής εδαφών μεταξύ Σερβίας και Κοσόβου για να επιτευχθεί σταθεροποίηση στα Βαλκάνια και στο κατά πόσον αυτό αποτελεί επικίνδυνο προηγούμενο, ο Ντιμιτρόφ δηλώνει ότι είναι απαραίτητη μια λύση μεταξύ Βελιγραδίου και Πρίστινας, αλλά υπάρχουν δύο αντίθετες απόψεις για το πώς θα επιτευχθεί: η μία βασίζεται στις μεταρρυθμίσεις και στην ενσωμάτωση των αξιών της Ένωσης, όπου τα σύνορα γίνονται ολοένα και λιγότερο σημαντικά, όπως μεταξύ Γαλλίας και Βελγίου ή μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας. Η άλλη άποψη επικεντρώνεται σε εδαφικά ζητήματα. Σε μια τόσο περίπλοκη εθνοτικά περιοχή θα πρέπει να αποφευχθεί η δημιουργία νέων συνόρων με βάση εθνοτικά χαρακτηριστικά, καταλήγει ο Ντιμιτρόφ.