«Τι στο καλό συνέβη στην ελληνική παράδοση αλληλεγγύης στη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα; Γιατί η Ελλάδα, μια ευρωπαϊκή χώρα που έζησε από το 1967 έως το 1974 υπό μια αχρεία, ωμή, διεφθαρμένη, υποστηριζόμενη από τη δεξιά στρατιωτική χούντα στέλνει μήνυμα υποστήριξης σε μια αχρεία, διεφθαρμένη, υποστηριζόμενη από το στρατό δικτατορία στη Βενεζουέλα;», διερωτάται ο Ντένις Μακ Σέιν, πρώην υπουργός Ευρωπαϊκών και Λατινοαμερικανικών Υποθέσεων στην κυβέρνηση Μπλερ, που αρθγροαφεί για ευρωπαϊκά θέματα στη βρετανική εφημερίδα.

«Αξίζει θαυμασμού το θράσος του Χουάν Γκουαϊδό, του γενναίου, νέου προέδρου της Εθνοσυνέλευσης της Βενεζουέλας. Προσκάλεσε τον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να πάει για μια εβδομάδα στη Βενεζουέλα για να διαπιστώσει μόνος την απελπισία των κατοίκων της χώρας απέναντι στον πρόεδρό τους, Νικολάς Μαδούρο και τους στρατηγούς και ναυάρχους που τον στηρίζουν στην εξουσία. Μετά τη δυναμική του υποστήριξη προς τον Μαδούρο ο Τσίπρας είναι μάλλον απίθανο να αποδεχθεί την πρόταση», συνεχίζει σημειώνοντας πως το κόμμα του Γκουαϊδό, η Λαϊκή Βούληση, συνδέεται με την Σοσιαλιστική Διεθνή, πρόεδρος της οποίας είναι ο Γιώργος Παπανδρέου.

Παραθέτει δε δηλώσεις του Χιλιανού αριστερού πολιτικού και gay, Πέδρο Φελίπε Ραμίρεζ (που έζησε εξόριστος στη Βενεζουέλα και διετέλεσε από το 2014 έως το 2018 πρεσβευτής της χώρας του στο Καράκας) για τον Μαδούρο, ο οποίος, όπως λέει, δεν έχει καμία σχέση με την κληρονομιά του Ούγκο Τσάβεζ: «Εγώ παραμένω τσαβίστα, αλλά το καθεστώς Μαδούρο δεν έχει καμία σχέση με τον τσαβισμό. Είναι η δικτατορία μιας ομάδας που πήρε τον έλεγχο του κράτους για τα δικά της προσωπικά οφέλη. Κατέστρεψαν τη χώρα, δημιούργησαν πείνα και το μεγαλύτερο κύμα εξόδου που γνώρισε ποτέ η Νότια Αμερική».

Ο αρθρογράφος υποστηρίζει ότι δεξιές και αριστερές κυβερνήσεις, όπως του λαϊκιστή Κάρλος Άντες Πέρεζ τη δεκαετία του 1980 και μετά του Ούγκο Τσάβεζ, «που εξελίχθηκε σε δημαγωγό» πρόσφεραν κάκιστες υπηρεσίες στη Βενεζουέλα: «Όπως η Σαουδική Αραβία και άλλες πετρελαϊκές δικτατορίες η Βενεζουέλα υποφέρει από τη σύγχρονη κατάρα του να είναι πολύ πλούσια για το δικό της συμφέρον. Δεν είναι τυχαίο ότι η Τουρκία και η Ρωσία -όπου οι στρατηγοί των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας έγιναν πλούσιοι με αντάλλαγμα την υποστήριξη προς έναν αυταρχικό πρόεδρο- έσπευσαν δυναμικά στο πλευρό του Μαδούρο και κατά του λαού της Βενεζουέλας», γράφει.

Και καταλήγει: «Τώρα η ελληνική κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα υποστηρίζει τη δικτατορία του Μαδούρο, την ώρα που άλλοι Ευρωπαίοι αριστεροί πρωθυπουργοί, όπως ο Ισπανός Πέδρο Σάντσεθ, που γνωρίζει την αλήθεια για την τυραννία του Μαδούρο, ζητούν νέες εκλογές. Την εβδομάδα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έκανε μια σημαντική τομή κατά του εθνολαϊκισμού με την συμφωνία για την αλλαγή του ονόματος της “Μακεδονίας” να επικυρώνεται από την ελληνική Βουλή, το καλό όνομα και το κύρος της Ελλάδας στην Ευρώπη δέχθηκε ένα πλήγμα με την απόφαση του Τσίπρα να υποστηρίξει ένα καθεστώς στη Βενεζουέλα εξίσου κακό όσο εκείνο των Ελλήνων συνταγματαρχών της επταετίας 1967-1974».