Στο χείλος του εμφυλίου βρίσκεται η Βενεζουέλα με την πιθανότητα ειρηνικής επίλυσης στην πολυετή κρίση που ταλανίζει την πλούσια σε πετρέλαιο χώρα της Νοτίου Αμερικής, να μοιάζει με άπιαστο όνειρο. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών το αποδεικνύουν.

Την Τρίτη ο Χουάν Γκουαϊδό εμφανίστηκε σε τηλεοπτικό βίντεο με τον εμβληματικό ηγέτη της Αντιπολίτευσης Λεοπόλδο Λόπες να κηρύσσει την έναρξη της τελικής φάσης ανατροπής του καθεστώτος. Στο πλάι του υπήρχαν και αξιωματικοί του Στρατού, γεγονός που δημιούργησε την εντύπωση ότι ξεκίνησε αυτό που όλοι ανέμεναν: Ο Στρατός να εγκαταλείπει τον Νικολάς Μαδούρο, τον ελάχιστα δημοφιλή διάδοχο του Τσάβες.

Τα πράγματα, ωστόσο, δεν εξελίχθηκαν έτσι. Παρά το γεγονός ότι υπήρξαν διαδηλώσεις, το όλο πράγμα δεν είχε τη μαζικότητα που η Αντιπολίτευση ανέμενε, ο Στρατός και οι πιστές στον Μαδούρο ομάδες των Σωμάτων Ασφαλείας έδειξαν τα αντανακλαστικά τους και τα όπλα τους.

Κάπως έτσι, ο πρόεδρος Μαδούρο εμφανίστηκε στις τηλεοπτικές κάμερες και με διάγγελμα μίας ώρας ανακοίνωνε το «τέλος του πραξικοπήματος».

Μάλιστα, σε μια προσπάθεια να φανεί ως ισχυρότερος από ό,τι είναι, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας ξεκαθάρισε ότι οι υποκινητές της στάσης δεν θα μείνουν ατιμώρητοι. Κατήγγειλε -σχεδόν από υποχρέωση- και τις ΗΠΑ.

Και σαν να μην έφτανε αυτο, ο Λεοπόλδο Λόπες και η οικογένειά του βρήκαν άσυλο στην πρεσβεία της Ισπανίας. Ένας ακόμα πονοκέφαλος για τη Μαδρίτη που τα τελευταία χρόνια «έχει βρει το μπελά της» με το Καράκας.

Σε επίπεδο διεθνούς κοινότητας ελάχιστα άλλαξαν. Ο Τραμπ επανέλαβε ότι «παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις με όλα τα ενδεχόμενα στο τραπέζι». Η γνωστή δήλωση που έχει γίνει και στο παρελθόν. Το μόνο που ήρθε να προστεθεί ήταν η διαρροή της πληροφορίας ότι στο εξωτερικό -βασικά στη Ρωσία- γίνονταν παζάρια για το μέλλον του Μαδούρο. Που διαψεύστηκε.

Στη Νότια Αμερική οι χώρες που στηρίζουν σταθερά τον αυτοανακηρυχθέντα πρόεδρο Χουάν Γκουαϊδό επανέλαβαν ότι είναι στο πλευρό του. Δεν είναι λίγο ούτε ασήμαντο να έχουν εγκαταλείψει το Μαδούρο χώρες όπως η Αργεντινή και η Βραζιλία, αλλά ως εκεί. Τα ίδια και στην Ευρώπη. 

Στο άλλο στρατόπεδο, το Κρεμλίνο τα έβαλε με τον Λευκό Οίκο. Ρουτίνα.

Από τις 23 Ιανουαρίου, όταν ο Γκουαϊδό αυτοανακηρύχθηκε σε μεταβατικό πρόεδρο και πέτυχε ένα πρωτοφανές κύμα αναγνωρίσεων, χάθηκε πολύτιμος χρόνος ως προς την κατεύθυνση μιας ειρηνικής μετάβασης σε μια άλλη εποχή.

Η διεθνής κοινότητα μοιάζει να έχει αποδεχθεί με απάθεια τα όσα συμβαίνουν, ακόμα και όταν οι διαδηλώσεις αφήνουν πίσω τους νεκρούς. Και η κατάσταση μπορεί ανά πάσα στιγμή να γίνει ακόμα χειρότερη.

Ο Μπέντζαμιν Γκένταν, ο οποίος υπήρξε σύμβουλος του Μπαράκ Ομπάμα, διαπιστώνει -μιλώντας στον Guardian- με μια δόση αισιοδοξίας: «Το να ξηλώσεις μια δικτατορία που ελέγχει όλη τη χώρα και έχει το μονοπώλιο στη χρήση βίας είναι δύσκολο. Αλλά οι μεταβάσεις συμβαίνουν ξαφνικά και απροσδόκητα γρήγορα», δείχοντας προς τη μεριά των γεγονότων στο Σουδάν και την Αλγερία. Είναι και αυτό μια άποψη. 

Όλοι συμφωνούν ότι ο Στρατός κρατά το «κλειδί» των εξελίξεων στην Βενεζουέλα. Το πότε θα αποφασίσει να «ξεφορτωθεί» τον Μαδούρο είναι το ζητούμενο στην όλη υπόθεση. Ο Γκουαϊδό κατάφερε να εξασφαλίσει ένα «βαρύ όνομα» από το χώρο του κρατικού μηχανισμού: Πρόκειται για τον Μανουέλ Ρικάρντο Φιγκέρα που ήλεγχε τις Μυστικές Υπηρεσίες. Αλλά ως εκεί.

Από φήμες και πληροφορίες που κυκλοφορούν φαίνεται ότι γίνονται προσπάθειες να πεισθεί μερίδα των Ενόπλων Δυνάμεων της Βενεζουέλας να εγκαταλείψει τον Μαδούρο. Ο πρόεδρος της Βραζιλίας Ζαΐρ Μπολσονάρο ισχυρίστηκε μάλιστα ότι όντως «ψήνεται» η αλλαγή στρατοπέδου (κυριολεκτικά) και από υψηλόβαθμους του Στρατού.

Βέβαια μέχρι να γίνουν όλα αυτά, οι πολίτες της χώρας θα διχάζονται ακόμα περισσότερο, θα βασανίζονται να επιβιώσουν και -αρκετοί δυστυχώς- θα χάνουν τη ζωή τους από «αδέσποτες σφαίρες».