Άσυλο Ανιάτων: Μία χαρούμενη μέρα στη θάλασσα
Μεγάλη χαρά έδωσε χθες στους περιθαλπόμενους του Ασύλου Ανιάτων η διοίκηση του πολύπαθου και ιστορικού ιδρύματος της Κυψέλης της Αθήνας!
Έτσι, μια από τις πιο ευχάριστες μέρες του καλοκαιριού πέρασαν χθες οι περιθαλπόμενοι του Ασύλου Ανιάτων. Φιλοξενούμενοι στο Ίδρυμα με τη συνοδεία εθελοντών, φυσικοθεραπευτών και εργαζομένων πραγματοποίησαν εκδρομή σε παραλία προσβάσιμη για ΑΜΕΑ και πέρασαν ένα απόγευμα στη θάλασσα.
Το προγραμμα θαλάσσιων μπάνιων πραγματοποιείται κάθε χρόνο από την ώρα που το Άσυλο συγκέντρωσε το απαιτούμενο ποσό από δωρεές για να αγοράσει ένα ειδικά διαμορφωμένο βανάκι για τη μεταφορά των περιθαλπόμενων στη θάλασσα κατά τους θερινούς μήνες.
Η Πρόεδρος του Ιδρύματος, κυρία Ιωάννα Ηλιάδη, δήλωσε σχετικά «Την πρώτη φορά που συνόδευσα τους περιθαλπόμενους ήξερα ότι για πολλούς που είχαν βρεθεί στη δομή, ήταν το πρώτο μπάνιο της ζωής τους. Αυτό που δεν μπορούσα να φανταστώ ήταν ότι θα φοβούνταν να μπουν στο νερό. Η σκηνή ήταν συγκινητική και αποδείκνυε πόσο επιτακτική ανάγκη ήταν το Ίδρυμα να αποκτήσει το δικό του μεταφορικό μέσο ώστε τέτοιες εκδομές να μην είναι εξαίρεση αλλά κανόνας. Το βαν μας οδηγεί τους συνανθρώπους μας σε δρόμους χαράς, δύναμης και ελπίδας».
Έτσι, μια από τις πιο ευχάριστες μέρες του καλοκαιριού πέρασαν χθες οι περιθαλπόμενοι του Ασύλου Ανιάτων. Φιλοξενούμενοι στο Ίδρυμα με τη συνοδεία εθελοντών, φυσικοθεραπευτών και εργαζομένων πραγματοποίησαν εκδρομή σε παραλία προσβάσιμη για ΑΜΕΑ και πέρασαν ένα απόγευμα στη θάλασσα.
Το προγραμμα θαλάσσιων μπάνιων πραγματοποιείται κάθε χρόνο από την ώρα που το Άσυλο συγκέντρωσε το απαιτούμενο ποσό από δωρεές για να αγοράσει ένα ειδικά διαμορφωμένο βανάκι για τη μεταφορά των περιθαλπόμενων στη θάλασσα κατά τους θερινούς μήνες.
Η Πρόεδρος του Ιδρύματος, κυρία Ιωάννα Ηλιάδη, δήλωσε σχετικά «Την πρώτη φορά που συνόδευσα τους περιθαλπόμενους ήξερα ότι για πολλούς που είχαν βρεθεί στη δομή, ήταν το πρώτο μπάνιο της ζωής τους. Αυτό που δεν μπορούσα να φανταστώ ήταν ότι θα φοβούνταν να μπουν στο νερό. Η σκηνή ήταν συγκινητική και αποδείκνυε πόσο επιτακτική ανάγκη ήταν το Ίδρυμα να αποκτήσει το δικό του μεταφορικό μέσο ώστε τέτοιες εκδομές να μην είναι εξαίρεση αλλά κανόνας. Το βαν μας οδηγεί τους συνανθρώπους μας σε δρόμους χαράς, δύναμης και ελπίδας».