Βαρθολομαίος: Θλίβομαι από τη σιωπή της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης
Εικόνες και συναισθήματα από τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, όπως τη θυμόταν εν λειτουργία, αλλά και όπως είναι τώρα, που τη συναντά «σιωπηλή», όποτε την επισκέπτεται, μετέφερε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στον πρώην συμμαθητή του από τη σχολή και σημερινό Δικαίο της Σκήτης Προφήτου Ηλία, Ιωακείμ, στο 'Αγιο Όρος.
«Ανεβαίνω συχνά εις την Χάλκην προς περισυλλογή, ανάπαυσιν, ανενόχλητο εργασία και όταν περιέρχομαι τας τάξεις, τους διαδρόμους, τους κήπους, τη βιβλιοθήκη και τα βλέπω όλα σιωπηλά θλίβομαι βαθύτατα» είπε ο κ. Βαρθολομαίος και συνέχισε:
«Διότι ενθυμούμαι τα επτά χρόνια της μαθητείας μου, που η σχολή μας έσφυζε από ζωή και τα τέσσερα χρόνια που διακόνησα βοηθός του μακαριστού σχολάρχη μας. Συνολικά έντεκα χρόνια της ζωής μου πέρασαν εκεί, στο λόφο της ελπίδος και είναι αδύνατο να τα λησμονήσω, να τα διαγράψω από τη μνήμη, από τη ζωή μου. Και για αυτό εντείνω όσο μπορώ τας προσπαθείας μου να έρθει αυτή η μεγάλη και επιφανής ημέρα για την τροφόν σχολήν».
Ο κ. Βαρθολομαίος πρόσθεσε ότι παρά το γεγονός ότι εδώ και σαράντα οκτώ χρόνια η σχολή παραμένει κλειστή, δεν χάνεται η ελπίδα της αναμονής του «χαρμόσυνου αγγέλματος» για την επαναλειτουργία της.
«Ενθυμούμαι τα ωραία χρόνια που περάσαμε στη Χάλκη, η οποία δυστυχώς παραμένει ακόμη κλειστή, επί σαράντα οκτώ χρόνια, παρά έννοια δικαίου, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θρησκευτικών ελευθεριών» είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης και συνέχισε:
«Δυστυχώς, αι μέχρι τούδε προσπάθειαι μας για την επαναλειτουργία της παραμένουν άκαρποι. Αλλά δεν μας απολείπει η ελπίς. Πάντοτε προσευχόμεθα, πάντοτε ελπίζουμε, πάντοτε αναμένουμε το χαρμόσυνο άγγελμα της εκδόσεως της πολυποθήτου αδείας των εφ' ημάς τεταγμένων αρχών για να γεμίσει και πάλι ο λόφος της ελπίδος με ευέλπιδας της εκκλησίας, οι οποίοι θα στελεχώσουν αργότερα τας τάξεις του ιερού κλήρου του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου και εις το ιερόν κέντρον, εν Κωνσταντινουπόλει και εις τας επαρχίας του, ανά την Οικουμένη, αλλά θα βοηθήσουν και άλλας αδελφάς εκκλησίας, όπως συνέβαινε εις το παρελθόν κατά τα εκατόν είκοσι επτά χρόνια της λειτουργίας της σχολής μας».
Ο κ. Βαρθολομαίος μετέφερε στον Δικαίο Ιωακείμ την είδηση, ότι τα οστά του σχολάρχη της στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης του μακαριστού Σταυρουπόλεως Μάξιμου έχουν μεταφερθεί ήδη από την Αθήνα στην Κωνσταντινούπολη και όταν ολοκληρωθεί τις επόμενες ημέρες η κατασκευή του μνήματος στα κοιμητήρια της Ιεράς Μονής της Παναγίας του Μπαλουκλί θα ενταφιαστούν εκεί, πλάι στον τάφο του προηγούμενου σχολάρχη της σχολής του Ικονίου Ιακώβου και κοντά και στους άλλους τάφους ιεραρχών του Πατριαρχείου.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης σημείωσε, επίσης, ότι γνωρίζει για την πρόσφατη φιλοξενία στην σκήτη του καθηγητή κ. Αναγνωστόπουλου, ο οποίος, όπως είπε, ο κ. Βαρθολομαίος «υγιαίνει παρά το προκεχωρημένο της ηλικίας του», αλλά είναι πλέον ο μόνος εν ζωή καθηγητής της σχολής.
Ανέφερε, ακόμη, ότι και παλιά το Οικουμενικό Πατριαρχείο είχε να αντιμετωπίσει «πολλούς πειρασμούς» και σήμερα «ολιγότερους», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι πειρασμοί εξέλειπαν ολοσχερώς» και πρόσθεσε:
«Εύχεσθε και εσείς εδώ και όλοι οι αγαπητοί παρόντες, εύχεσθε για το ιερόν κέντρο της Ορθοδοξίας, ώστε να μπορεί να εκδηλώνει απερίσπαστο την Οικουμενικού αποστολή του, επ' αγαθώ όλης της Ορθοδοξίας και του σύμπαντος κόσμου».
«Ανεβαίνω συχνά εις την Χάλκην προς περισυλλογή, ανάπαυσιν, ανενόχλητο εργασία και όταν περιέρχομαι τας τάξεις, τους διαδρόμους, τους κήπους, τη βιβλιοθήκη και τα βλέπω όλα σιωπηλά θλίβομαι βαθύτατα» είπε ο κ. Βαρθολομαίος και συνέχισε:
«Διότι ενθυμούμαι τα επτά χρόνια της μαθητείας μου, που η σχολή μας έσφυζε από ζωή και τα τέσσερα χρόνια που διακόνησα βοηθός του μακαριστού σχολάρχη μας. Συνολικά έντεκα χρόνια της ζωής μου πέρασαν εκεί, στο λόφο της ελπίδος και είναι αδύνατο να τα λησμονήσω, να τα διαγράψω από τη μνήμη, από τη ζωή μου. Και για αυτό εντείνω όσο μπορώ τας προσπαθείας μου να έρθει αυτή η μεγάλη και επιφανής ημέρα για την τροφόν σχολήν».
Ο κ. Βαρθολομαίος πρόσθεσε ότι παρά το γεγονός ότι εδώ και σαράντα οκτώ χρόνια η σχολή παραμένει κλειστή, δεν χάνεται η ελπίδα της αναμονής του «χαρμόσυνου αγγέλματος» για την επαναλειτουργία της.
«Ενθυμούμαι τα ωραία χρόνια που περάσαμε στη Χάλκη, η οποία δυστυχώς παραμένει ακόμη κλειστή, επί σαράντα οκτώ χρόνια, παρά έννοια δικαίου, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θρησκευτικών ελευθεριών» είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης και συνέχισε:
«Δυστυχώς, αι μέχρι τούδε προσπάθειαι μας για την επαναλειτουργία της παραμένουν άκαρποι. Αλλά δεν μας απολείπει η ελπίς. Πάντοτε προσευχόμεθα, πάντοτε ελπίζουμε, πάντοτε αναμένουμε το χαρμόσυνο άγγελμα της εκδόσεως της πολυποθήτου αδείας των εφ' ημάς τεταγμένων αρχών για να γεμίσει και πάλι ο λόφος της ελπίδος με ευέλπιδας της εκκλησίας, οι οποίοι θα στελεχώσουν αργότερα τας τάξεις του ιερού κλήρου του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου και εις το ιερόν κέντρον, εν Κωνσταντινουπόλει και εις τας επαρχίας του, ανά την Οικουμένη, αλλά θα βοηθήσουν και άλλας αδελφάς εκκλησίας, όπως συνέβαινε εις το παρελθόν κατά τα εκατόν είκοσι επτά χρόνια της λειτουργίας της σχολής μας».
Ο κ. Βαρθολομαίος μετέφερε στον Δικαίο Ιωακείμ την είδηση, ότι τα οστά του σχολάρχη της στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης του μακαριστού Σταυρουπόλεως Μάξιμου έχουν μεταφερθεί ήδη από την Αθήνα στην Κωνσταντινούπολη και όταν ολοκληρωθεί τις επόμενες ημέρες η κατασκευή του μνήματος στα κοιμητήρια της Ιεράς Μονής της Παναγίας του Μπαλουκλί θα ενταφιαστούν εκεί, πλάι στον τάφο του προηγούμενου σχολάρχη της σχολής του Ικονίου Ιακώβου και κοντά και στους άλλους τάφους ιεραρχών του Πατριαρχείου.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης σημείωσε, επίσης, ότι γνωρίζει για την πρόσφατη φιλοξενία στην σκήτη του καθηγητή κ. Αναγνωστόπουλου, ο οποίος, όπως είπε, ο κ. Βαρθολομαίος «υγιαίνει παρά το προκεχωρημένο της ηλικίας του», αλλά είναι πλέον ο μόνος εν ζωή καθηγητής της σχολής.
Ανέφερε, ακόμη, ότι και παλιά το Οικουμενικό Πατριαρχείο είχε να αντιμετωπίσει «πολλούς πειρασμούς» και σήμερα «ολιγότερους», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι πειρασμοί εξέλειπαν ολοσχερώς» και πρόσθεσε:
«Εύχεσθε και εσείς εδώ και όλοι οι αγαπητοί παρόντες, εύχεσθε για το ιερόν κέντρο της Ορθοδοξίας, ώστε να μπορεί να εκδηλώνει απερίσπαστο την Οικουμενικού αποστολή του, επ' αγαθώ όλης της Ορθοδοξίας και του σύμπαντος κόσμου».