Παράδοση διοικήσεως στη Σχολή Ικάρων
Παρουσία του Αρχηγού Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας Αντιπτεράρχου (Ι) Γεωργίου Μπλιούμη και με ελάχιστά άτομα λόγω των περιοριστικών μέτρων προστασίας από τον κοροναϊό, πραγματοποιήθηκε στην ιστορική Αεροπορική Βάση Δεκελείας στο Τατόϊ, η τελετή παραδόσεως – παραλαβής Διοικητή της Σχολής Ικάρων.
Ο μέχρι πρότινος διοικητής Αντιπτέραρχος (Ι) Γεώργιος Μπόμπολης, ο οποίος αποστρατεύτηκε στις πρόσφατες κρίσεις, παρέδωσε τα καθήκοντά του στον Υποπτέραρχο (Ι) Αντώνιο Βασιλείου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι από καθαρά εθιμικής απόψεως η θέση του εκάστοτε Διοικητή της Σχολής Ικάρων, όπως βεβαίως και για τους εκάστοτε διοικητές και των άλλων Σχολών αξιωματικών του Στρατού Ξηράς (Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων) και του Πολεμικού Ναυτικού (Σχολή Ναυτικών Δοκίμων) είναι πολύ σημαντική για δύο λόγους:
Ο πρώτος έχει να κάνει με το ότι ο αξιωματικός που αναλαμβάνει Διοικητής είναι υπεύθυνος για να διαμορφώσει το Ήθος, τον Χαρακτήρα και να εμφυσήσει τη Φιλοσοφία του Μαχητή, στους συνεχιστές των παραδόσεων του κάθε Κλάδου, στη συγκεκριμένη περίπτωση, των υπερασπιστών των Ελληνικών ουρανών, από τους οποίους κανένας Έλλην δεν περιμένει τίποτα λιγότερο από το ΑΡΙΣΤΟ.
Ο δεύτερος είναι πιο προσωπικός και ο κάθε αξιωματικός έχει ενδόμυχα μέσα στην καρδιά του την επιθυμία να φτάσει να διοικήσει τη Σχολή από την οποία αποφοίτησε, ως ένα «σημείο» στην όλη σταδιοδρομία του.
Για τους λόγους αυτούς, κυρίως βεβαίως για τον πρώτο, η Ηγεσία του κάθε Κλάδου – συνήθως – επιλέγει με πολύ προσοχή τον εκάστοτε διοικητή της παραγωγικής του Σχολής καθώς αυτός με την (εκπαιδευτική) πολιτική που εφαρμόζει και κυρίως με το παράδειγμά του, αποτελεί το πρότυπο για τους Ικάρους και κατά συνέπεια τους αυριανούς ανθυποσμηναγούς.
Ο μέχρι πρότινος διοικητής Αντιπτέραρχος (Ι) Γεώργιος Μπόμπολης, ο οποίος αποστρατεύτηκε στις πρόσφατες κρίσεις, παρέδωσε τα καθήκοντά του στον Υποπτέραρχο (Ι) Αντώνιο Βασιλείου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι από καθαρά εθιμικής απόψεως η θέση του εκάστοτε Διοικητή της Σχολής Ικάρων, όπως βεβαίως και για τους εκάστοτε διοικητές και των άλλων Σχολών αξιωματικών του Στρατού Ξηράς (Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων) και του Πολεμικού Ναυτικού (Σχολή Ναυτικών Δοκίμων) είναι πολύ σημαντική για δύο λόγους:
Ο πρώτος έχει να κάνει με το ότι ο αξιωματικός που αναλαμβάνει Διοικητής είναι υπεύθυνος για να διαμορφώσει το Ήθος, τον Χαρακτήρα και να εμφυσήσει τη Φιλοσοφία του Μαχητή, στους συνεχιστές των παραδόσεων του κάθε Κλάδου, στη συγκεκριμένη περίπτωση, των υπερασπιστών των Ελληνικών ουρανών, από τους οποίους κανένας Έλλην δεν περιμένει τίποτα λιγότερο από το ΑΡΙΣΤΟ.
Ο δεύτερος είναι πιο προσωπικός και ο κάθε αξιωματικός έχει ενδόμυχα μέσα στην καρδιά του την επιθυμία να φτάσει να διοικήσει τη Σχολή από την οποία αποφοίτησε, ως ένα «σημείο» στην όλη σταδιοδρομία του.
Για τους λόγους αυτούς, κυρίως βεβαίως για τον πρώτο, η Ηγεσία του κάθε Κλάδου – συνήθως – επιλέγει με πολύ προσοχή τον εκάστοτε διοικητή της παραγωγικής του Σχολής καθώς αυτός με την (εκπαιδευτική) πολιτική που εφαρμόζει και κυρίως με το παράδειγμά του, αποτελεί το πρότυπο για τους Ικάρους και κατά συνέπεια τους αυριανούς ανθυποσμηναγούς.